EUROPA: GELOOF EN ONGELOOF

Het neemt griezelige proporties aan – de hetze tegen ‘Europa’.

Ook onderzoeksbureaus doen er impliciet aan mee. Zo stelt het bureau European Impulse de enquêtevraag of lidmaatschap van Europa de welvaart van de ondervraagden vergroot of niet. Alsof poen de enige maatstaf is voor het Europese project.

Interessant is dat het “EU-chagrijn van Nederlanders de afgelopen jaren sterk is gegroeid. Voordat de economische crisis uitbrak, was de mening over het economisch nut het tegenovergestelde van nu.” [VK 31.3.14]

Alsof met het vooruit c.q. achteruit zetten van de tijd ook opeens hele meningen kunnen omslaan… Het betekent wel dat iets dat niets te maken heeft met Europa – een platvloerse in Amerika begonnen bankencrisis, opgefokt door speculerende en manipulerende bankbedienden – door het gros van de bevolking wordt begrepen als diefstal uit de eigen portemonnee door Europa. Wilders en consorten laat hen in die waan.

Nu hoor ik bij het soort mensen dat niet direct denkt dat vroeger alles helemaal anders en veel beter was. Grosso modo zal er altijd een fikse hoeveelheid niet-geïnformeerde stompzinnigheid in elk volk een rol spelen.

Wel denk ik dat die stompzinnigheidsgraad onder politici sterk is toegenomen. Er is uit angst voor de domheid onder het volk, en dus voor de eigen herverkiezing, geschroomd om voortdurend tekst en uitleg te geven. Ook, om kritiek te hebben op de daadwerkelijke vormgeving van het Europese project zonder dat project direct te torpederen dan wel op te hemelen.

Extra dom is Tom Planken in dezelfde krant – die is dan ook ‘communicatieadviseur’, zeg maar een opinieverkoper, zoals je worstverkopers hebt of verkopers van stofzuigers aan de deur.

Hij vindt dat je het CPB opdracht moet geven om na te gaan wat het volk nu precies tegenstaat. Daarna dien je de top drie van grieven aan te pakken. Zakkenvullerij? Gewoon de wachtgeldtijd van politici decimeren. Bezwaar tegen ‘bakken met geld naar Griekenland’? Gewoon de Grieken hier ontbieden en ter plekke laten beloven dat ze braaf zullen zijn, op straffe van Nederlandse obstructie van die geldsmijterij. Et cetera. Klaar is Holland.

Helaas komt in Plankens lijstje nu net niet de opinie aan de orde die volgens het onderzoek no.1 staat: Dat we het in onze portemonnee slechter hebben gekregen sinds we lid zijn van de Euro en van Europa. Een onzinopinie, maar niettemin. Wat we daaraan moeten, dan wel kunnen ‘doen’ – iets kordaats in de trant van Planken – blijft dus onduidelijk.

Mij lijkt het nog steeds de moeite waard om vooral ook de niet-financiële voordelen van Europa uit te venten. Vrede, dierenbescherming, mogelijke efficiënte en effectieve energieplanning en meer van dat moois. Ook mag er fors kritiek worden geuit op dolle en dwaze zaken als het gereis van Europarlementariërs tussen Brussel en Straatsburg.

Er is niks mis met het uitdragen van een toekomstideaal – een verenigd en federaal Europa. Daarbij is het onderscheid tussen optimisme en hoop de moeite waard, zoals Susan Neiman dit maakte. Optimisme is een foute perceptie van de realiteit; hoop heeft ten doel deze te veranderen.

Ton Korver gaat verder: Hoop gaat niet zonder gedrag, het gedrag dat doet alsof de verhoopte toestand al in wording is. Zo zit het met Europa.

Je kunt ook zeggen dat een federaal Europa een strategisch ideaal is, terwijl het tactisch verstandig is om eerst de bezwaren tegen het nog niet-federale Europa weg te nemen.

Noem het Europa tussen geloof en ongeloof.

31.3.14
Waardeert u dit blog – verspreidt het via uw twitter, facebook of andere social media!

DE POEZENKLOK: EEN LENTEOVERWEGING

De wetenschap staat voor niks. Ze weet niet alles, maar wat ze eenmaal weet, daar staat ze voor – tot ook deze kennis weer wordt genuanceerd of zelfs verworpen.

Geen waarheid in pacht – dat hebben alleen sektariërs van politieke of religieuze snit. Wetenschap schift het hoogst waarschijnlijke van het vrijwel onmogelijke. Vandaar de aversie van sektariërs tegen wetenschappelijk onderzoek.

Nu.nl levert weer eens een fraaie vondst op. “Eén van de oudste gemeenschappelijke voorouders van honden en katten leefde waarschijnlijk in de bomen, zo blijkt uit de vondst van nieuwe fossielen in België.”

Van zulke kennis word ik gelukkig. In mijn stoutste dromen zie ik onze poezen de hoge kamerlinde of zelfs nog hoger sferen opzoeken – terug naar de bronnen. Ad fontes!

Zelf wilde ik vroeger ethologie studeren, een tak van de biologie die zich bezighoudt met diergedrag. Omdat ik ten slotte voor filosofie koos, moet ik het nu doen met amateuristisch onderzoek.

Zo dokterde ik een test uit om na te gaan of De Poezenklok op een onzingedachte is gebaseerd of tot de grote waarschijnlijkheden mag worden gerekend. Onze poezen variëren hun zit- of ligplekken – althans volgens mijn voorzichtige observatie – naar de jaargetijden. Steeds gebaseerd op hun feilloos ‘weten’ dan wel aanvoelen van de juiste warmtegraad.

’s Winters, wanneer ik ze heb vrijgelaten uit hun diverse nachtverblijven en daarna heb gevoederd, smeren ze hem direct naar boven, naar het bed waarin mijn vrouw nog uren na mijn opstaan ligt te slapen. Vaak tot onder de dekens.

Overdag kiezen ze, afhankelijk van het jaargetijde, bepaalde plekjes op de vensterbanken, op zich weer afhankelijk van het wel of niet aanstaan van de verwarming en de hoek van inval van de zon. ’s Zomers zie je ze zich in de tuin langzaam verplaatsen van zonneplek naar zonneplek of, wanneer het juist te warm wordt, van schaduwzone naar schaduwzone.

Ik claim louter op grond van de ligplekken van onze vier poezen en katers de maand precies te kunnen schatten. Daartoe het volgende experiment: In een donkere kamer – die me ervoor behoedt het weer van de dag op wat ik zie te projecteren – mag ik steeds abstracte plattegronden van het huis bekijken met daarop silhouetten van de schatten. Gewoon honderd keer – en dan steeds bepalen welke maand het is en het liefst ook het tijdstip van de dag.

Wie weet!

Waardeert u dit blog, verspreidt het via uw twitter, facebook of andere social media!
30.3.14

DE TIJGER: ONZE HEILAND

Het zal iets met lokale cultuur te maken hebben, maar Azië produceert toch wel erg vaak gruwelen. Niet dat we in Europa niet ons eigen dossier hebben… Maar Aziatische gruwelen hebben iets alledaags, hier in Europa hebben we eerst een serieuze oorlog nodig om uit de bol te gaan.

“Tijgers in China gedood ter vermaak van partijbonzen.” De krant van twee dagen geleden. De kleine potentaten van de Chinese Partij, een slachtPartij, kregen van de organisator van deze moord – het zou om tien hele tijgers gaan – de garantie dat ze voor de slachting weliswaar waren verdoofd, maar toch nog geheel in leven.

Behalve het regelrechte sadisme dat spreekt uit het genoegen in zo’n smerige vertoning, spelen ook regelrechte achterlijkheid en statusdrang mee. Door bij de moordpartij aanwezig te zijn “meenden zij hun sociale status te verhogen.” En bijgeloof in geneesmiddelen gemaakt van tijgerafval, als “versterking van het lichaam”, spelen ook mee.

Mijn kop er af, wanneer net als bij ivoor, ook potentieverhogende krachten aan dit soort ‘middelen’ worden toegeschreven. Van viagra in China zeker nog nooit gehoord…

Leve de Tijger! Leve alle Katten ter wereld! Ze zijn niet alleen onze medewezens, maar ook nog eens symbool van alles wat wij mensen missen: eindeloze gratie, aandoenlijke genotzucht en een liefde voor zowel zon als duister waaraan wij platboenders slechts kunnen tippen.

Mijn eigen tijgertje, genaamd Plato – een intussen driebenige rode kater – en ikzelf, wij worden samen aftands, we worden samen één oud tijgertje. Trager, kwetsbaarder, maar toch lief en aanhankelijk. Gelukkig weet ik het zeker van mijn vrouw – ze zal niet opeens met een geweer of een slachtersmes voor ons staan. Ze heeft slechts goede bedoelingen.

Waardeert u dit blog, verspreid het via uw twitter, facebook of andere social media.
29.3.14

DE KAT: ONZE VERLOSSER

Voor de poezen- en katerminnaars een paniekbericht: “Tuberculosebesmettingen bij mens door toedoen van kat.” [VK 28.3.14]

Het wachten is op samenzweringstheoretici die een terroristisch meesterkattenbrein zullen vermoeden, ja dit zelfs zullen aanwijzen. Ook moeten we rekenen op kattenzelfverdedigingsgroepen die in buurten patrouilleren.

Maar laten kattenhaters nooit vergeten, dat destijds de lieve beesten als bondgenoot van de duivel werden voorgesteld. In Spanje werden zelfs katten tijdens een echte autodafe gekruisigd en verbrand. De inquisitie zorgde voor een ware kattenvernietiging in heel Europa.

Prompt sloeg de pest toe – de Zwarte Dood. Ratten, die deze ziekte al lang bij zich droegen, drongen toen bij gebrek aan vijanden de steden binnen. De Europese bevolking werd her en der gedecimeerd.

Koester de kat, onze Verlosser – die van uzelf of die van uw buren. Schatten zijn het. En de minimale kans op TB-besmetting weegt nooit op tegen het ontberen van hun liefde en hun schoonheid, evenmin tegen de bescherming die ze ons bieden tegen ‘t rattentuig.

Wanneer u dit blog bevalt, verspreid het via uw twitter, facebook of andere social media.
28.3.14

LILIAN H. VAN DE PVV

Interessant, hoe via hetze een non-entiteit in onze polder weer even wereldberoemd wordt.

Al in geen tijden iets gehoord van Lilian H. U weet wel, van de PVV. Ik weet tegenwoordig niet eens meer of ik nu achternamen mag onthullen of juist niet. Volkert van der G. Ik zou niet meer weten waar die G. voor staat…

De H. van Lilian is helderder. Ze laat rondzingen dat ze de sekte van Ghuru Geert W. wellicht verlaat, maar misschien ook niet. Het wordt van nietes. Dat is natuurlijk nieuws, wellicht zelfs een scoop.

Dan weet je het wel. Voor zoveel onheuse loyaliteit betaalt Ghuru G.W. een prijs. Zou ze Martin B. wellicht naar diens kroontje steken? Ideoloog worden van het uitgedunde clubje? Je weet nooit hoe de ene domme koe de andere domme haas vangt. In de dierentuin van de PVV blaat en blaft het tegenwoordig dat ’t een lieve lust is.

Maar winden waaien om de rotsen. Ghuru Geert W. en de zijnen rekenen op het slechte geheugen van hun gevolg. Waren al dom, wisten ze, zijn vast nog dommer en stemmen over enkele maanden lustig op zijn Anti-Europese sektariërs. Al die strontlucht waait wel over. Of het reukvermogen van hun volgers is niet je dat.

PS A propos ‘nieuws’: het gehalte van de journalistiek valt wellicht af te lezen uit het aantal non-nieuws items die onder de noemer nieuwsgaring worden gepresenteerd. Welke zichzelf respecterende journalist vult enkele pagina’s met de antwoorden van Mat H, de Chauffeur van Pim F., diens ‘jongere broer’ op de vraag of ze gelukkig zijn met de vrijlating van Volkert van der G….?
27.3.14

Waardeert u dit blog, stuur het door via twitter, facebook of andere social media!

POPPENSPELER MARTIN BOSMA

In een gewoon land zou het niet kunnen. Maar Nederland is geen gewoon land meer. Althans al een tijdje niet.

Volgens Martin Bosma kiest burgemeester Van der Laan, door deel te nemen aan een demonstratie tegen discriminatie, “voor de radicale islam en de Israëlvernietigers.”

Je zou zeggen, die Bosma is geschift. Dat is maar de vraag. Wel wil ik zeggen: Halbstark en semi-intellectueel. Een geestelijke bagage in de bovenkamer, wellicht. Wel eentje, waarmee hij niks weet aan te vangen.

Toch is in dit land Bosma de tweede ondervoorzitter van de Tweede Kamer en maakt deel uit van het Presidium, het dagelijks bestuur van de Kamer. Tevens is hij voorzitter van de IPC, de Interparlementaire Commissie, van de Nederlandse Taalunie.

Veel mensen die politicologie studeerden, zoals Bosma, eindigden vroeger voortijdig in de journalistiek. De redactie van Vrij Nederland werd destijds door zulke niet-afgestudeerde politicologen bevolkt. In hun geval dacht je dan: Te slim voor die studie. In het geval Bosma kun je denken: Een studie, dom genoeg voor de man…

In elk geval werd hij er journalist mee. Hij werkte onder andere voor De Zaanlander, CNN Business News, RTL New York, het NOS Journaal, Veronica NieuwsRadio en de Wereldomroep. Ook schreef hij, voor zover mijn internet klopt, twee hele boeken: het floddergeschift De schijn-élite van de valse munters (2010) en wat later iets waar ik nog niet van hoorde: het Werkboek empathie. Zou hij toch iets van af moeten weten…

Voor iemand met twee universitaire studies is dit geen grote oogst. En dan nog rot ook. Curieus is dat hij in Amerika, tijdens zijn studie aan de New School for Social Research, campagnemedewerker was voor ‘Clinton for President’ en ook nog eens bezig met de opvang van gettojeugd in Downeyside, Lower East Side, New York City.

Een linkse rakker, zou je zeggen. Maar ik zeg het niet. Wel vrees ik dat Bosma daar een politiek-intellectueel traumaatje opliep. Vast op zijn intellectuele vermogens aangesproken door een aantal hoogbegaafde, maar helaas linkse lieden van de New School. Daarna is er van liefde voor gettojeugd en voor sociaaldemocraten (wat Clinton natuurlijk was en is) weinig meer gebleken.

Misschien is dit dan toch een teken van intelligentie. Volgens Heertje – een langdurig sociaal-democraat en daarmee onverdacht – heeft de PvdA het verprutst door haar “domheid en arrogantie.” Daar zit iets in. Gelukkig beargumenteert Heertje zijn stelling [VK26.3.14]. Helaas slaat Martin Bosma slechts wartaal uit en geeft er geen blijk van, dat twee universitaire opleidingen hem een liefde voor argumentatie hadden kunnen bijbrengen.

Hij verkiest als leider iemand die hij ideologisch begeleidt en die deze begeleider bewondert. Wilders – de man door wiens witte pruik het grijs van de oude dag schemert, als van een mannetje dat op het strand nog eens bij meiden de blitz wil maken, maar daar slechts de risee wordt. Als een poppenspeler trekt Bosma aan die bleke haren.

Martin Bosma zal wel altijd de man blijven die het moet hebben van ‘rode’ en ‘grote neuzen, iemand die zo’n rood bolleke op de eigen neus zelf niet zou misstaan terwijl hij andere ketels verwijt dat ze zwart zien. Bosma is de intrigant in een aflevering van Asterix – zo iemand die al groen uitslaat wanneer hij in de buurt van koperpoets komt.

Mijn kop eraf, wanneer Bosma niet degene is geweest die de show met “Minder Marokkanen” verzon en regisseerde.

Waardeert u dit blog, stuur het door via twitter, Facebook of andere social media!
26.3.14

KERNKUNST

Een weldenkend mens weet ‘dat alles met alles samenhangt’. Hij weet echter ook dat je met zo’n uitspraak nog niks weet.

Waar het om gaat is hoe, wanneer, waar en waarom iets met iets samenhangt. Je kunt wel degelijk appels met citroenen vergelijken, bijvoorbeeld door het verschil in vruchtenhuid te bekijken. De vraagt is, of dat criterium in een bepaald situatie de moeite van een vergelijking waard is.

Obama ging even op bezoek bij Rembrandt – een ‘rustmoment’ voorafgaande aan de grote nucleaire top. Tegenwoordig is het woord ‘moment’ erg in: ‘fotomoment’, ‘moment voor jezelf’ et cetera. Het woord moment is momentaan in en verliest daarmee elke betekenis,

Directeur van het Rijks, Wim Pijbes, heeft Obama even bijgepraat – hem even de kernkwesties van de grote kunst uit de doeken gedaan. Hij legde de President “het verband uit tussen de Amerikaanse modernist Mark Rothko en de abstract geschilderde rode mouw op de Joodse Bruid van Rembrandt.” [VK 25.3.14]

Hoe gek kun je het krijgen!

Eerder al schreef ik een blog over een bespreking van het duo Auerbach en Rembrandt. In dit geval was de boosdoener niet Pijbes, maar journalist Kuiper: “Oké, Auerbachs ossenbloedrood is Rembrandts ossenbloedrood en het is grappig om te constateren dat de 17e-eeuwse meester frisser voor de dag komt dan de 20e-eeuwse bewonderaar…” Hoezo grappig? De aanpak van de tentoonstelling van twee niet te vergelijken kunstenaars werd door Kuiper verder onbesproken gelaten.

Louter omdat Nuclear Obama even langs kwam, haalt Pijbes een Amerikaanse schilder erbij. Diens doeken hebben niets te maken met die van Rembrandt, zijn daar alleen mee te vergelijken volgens criteria die esthetisch volstrekt irrelevant zijn.

Er zit natuurlijk wel een ‘R’ in beider namen: Rembrandt, Rothko. Dat bekt lekker. En gezien Obama’s smile ging het erin als koek. Nucleaire esthetica, zeg maar.

Waardeert u dit blog, verspreidt het via uw facebook, twitter of andere social media.
25.3.14

ARTS EN BUREAUCRATIE

Verbaasd hoeven we niet zijn. Geschokt mag wel. Wanneer zich de ambtenarij – geregeld als ze is volgens de ijzeren wetten van bureaucratie en financiële beperking – met een gemeentelijke portefeuille gaat bemoeien, weet je bij voorbaat dat niet de inhoud van die portefeuille het richtsnoer voor de beslissingen zal zijn, maar veronderstelde financiële en, welzeker, bureaucratische efficiency.

Een Volkskrant-enquête over de regeling van zorg en gezondheidszorg bij de Nederlandse gemeenten leverde griezelige cijfers op. Ongeveer 25% van de gemeenteapparaten geeft nu al te kennen, dat er gewerkt gaat worden met maximering van het aantal te behandelen ADHD-patiënten. Doet er niet toe of er meer kinderen zorgbehoevend zijn, zelfs niet wanneer artsen dit te kennen geven.

Dat wordt dus dringen – een soort stoelendans waarbij niet is uitgesloten dat bij het van de stoelen duwen nog meer schade bij de patiënten wordt aangericht…

Nog kwalijker is de overweging van 13% van de gemeentelijke ambtenarenapparaten, dat ze van artsen eisen dat deze eerst toestemming van het apparaat vragen, voordat ze een jongere met problemen doorverwijzen.

Een vorige regering maakte nota bene veel werk van het omsleutelen van artsenpraktijken, zodanig dat deze zouden functioneren als een poortwachter waardoor minder mensen onnodig op eigen initiatief bij het ziekenhuis zouden aankloppen. Nu opeens verheft de ambtenarij zichzelf tot poortwachter. Dokter, eerst even aankloppen bij die poort, dan pas uw eigen poortwachterfunctie vervullen…

Of dit er nu van komt of niet – er zijn al protesten – het is niet waar het me hier om gaat. Cruciaal is dat zoveel ambtenaren, gevraagd naar een oplossing voor het probleem van de combine van bezuinigingen en zorgverlening geregeld door de gemeenten, direct op deze wijze reageren. Dit is ingebakken. Omdat de zorg voor ADHDertjes slechts een van de vele komende problemen is, krijgt de ambtenarij kans op kans om op deze klassiek bureaucratische manier te reageren. Eerst het apparaat en haar functioneren, dan pas de inhoud van wat er geregeld moet worden.

Ko Colijn, directeur van Clingendael, zei het wat betreft de internationale verhoudingen zo mooi: “We leven in een tijd van incidentenpolitiek.” Zo zit dat. Hetzelfde geldt voor vele politieke echelons lager, bijvoorbeeld bij gemeenten. Die worden door dit PvdA/VVD kabinet opgezadeld met incident op incident.

Op incidenten was en is de bureaucratie niet berekend.

Waardeert u dit blog, verspreidt het dan via uw facebook, twitter of andere social media.
24.3.14

OBAMA INCOGNITO

Hoe zou het zitten? Bood de Burgemeester van Amsterdam Obama aan om hem de Nachtwacht uit te leggen – een esthetische exercitie om onze hoofdstad te afficheren? Al was het maar om de President duidelijk te maken dat Amsterdam de hoofdstad van dit land is, en niet Den Haag – ook al presenteert die residentiestad zich even als zodanig.

Of heeft Obama er zelf om gebedeld? Eindelijk eens even af zijn van dat eindeloze politieke gedonder, even rust, oog in oog met het waarachtig Grote.

Hoe het ook zij, in het eerste geval kost die reclame een stevige duit en veel gelazer voor de Amsterdammers. In het tweede geval krijgt Obama op verzoek iets dat evenveel kost.

Van iemand die bij de Anne Frank Stichting werkt, hoorde ik dat er met regelmaat groten der aarde even langs komen. Maar dan zonder veel ophef, hooguit met een veiligheidscheck en zo.

Incognito is er niet meer bij dezer dagen. De vraag is natuurlijk of iemand als Obama überhaupt nog wel incognito iets kan doen.
____
Wanneer u dit blog waardeert, verspreid het via uw facebook, hyves, twitter of andere social media!
22.3.14

WILDERS: ATTENTIE GEIL

Bij nogal wat politici – de meeste wellicht – gaat het om machtsgeilheid. Van de zucht naar het pluche, zoals bij veel onbekende en onnozele volksvertegenwoordigers, tot en met daadwerkelijke machtswellust, zoals het gevalletje Poetin.

Wilders is alleen maar attentiegeil. Zelfs in het gedoogkabinet van Rutte zag je de man vooral floreren tijdens op de TV uitgezonden debatten waarin alles om zijn persoon leek te draaien.

Ook clever. Er zijn nog twee mogelijkheden.

Of hij zegt straks dat hij met ‘Marokkanen’ mensen bedoeld met een Marokkaans paspoort – hij houdt gewoon niet van die paspoorten. Of hij gaat inderdaad zo ver, bang alweer om de aandacht snel te verliezen, en zegt dat alle Marokkanen weg moeten, paspoort of geen paspoort, oplettende burger en ‘crimineel’.

Mij verbaast van Wilders niets meer. Eigenlijk van Rutte ook niet. Bij de eerste hoop ik steeds dat een milde aandoening hem een keer buiten beeld brengt, bij Rutte krijg ik een vieze smaak in de mond.

Eerst het allemaal niet serieus nemen – toch best mee te regeren straks… Pas wanneer de halve Europese pers op zijn achterste poten staat gaan draaikonten en zeggen dat die opmerkingen over minder Marokkanen bij nader inzien niet koosjer waren.

Afijn, het zal het soort vrijheid zijn waar de VVD voor staat. Vrijheid van meningsuiting, vrijheid van het switchen van je mening over iemand die attentiegeil is, omdat je zelf machtsgeil bent.

Wanneer u dit blog waardeert, verspreid het via uw facebook, hyves, twitter of andere social media!
21.3.14