‘Breng vrijheid van onderwijs bij de tijd’ kopt de Volkrant van 5.4.12. Geert ten Dam, voorzitter van de onderwijsraad.
Hoe komt het toch dat mal Nederland steeds weer de aanwezige rot wil verspreiden, in plaats van deze weg te snijden. Zowel rechts als links, in de politiek en daarbuiten, wordt intensivering van minderheidsgevoelens bepleit, in plaats van ze te verminderen. Rechts fokt ze op, links wil ze laten bloeien.
Zo is bijvoorbeeld het voorstel om homo’s bloed te laten doneren medisch zeer onverstandig, iet wat artsen kunnen beredeneren. Maar Holland spreekt zijn woordje mee: Moet kunnen! Een vals sentiment doet in dit geval links en liberaal Nederland zonder redelijke argumenten in de bres springen voor ‘een minderheid’. Laten we in plaats van deze politieke symboolgestes homohaat bestrijden – iets waarvoor de school de aangewezen plek lijkt.
Nu dan weer het voorstel van Ten Dam en consorten. Het onderwijs ‘bij de tijd brengen’ lijkt slechts mogelijk door de verzuilingsrot voorgoed te elimineren. Kortom – herstel van de scheiding van staat en kerk, het instellen van religievrije scholen en het verwijderen van schooltypen die alles met ‘overtuiging’, maar weinig met didactiek van doen hebben.
Weg met de Antroposofische scholen die ‘vrij’ heten, maar enggeestig en onvrij opleiden; weg met de Montessorischolen die weliswaar pegagogisch goed functioneren, maar didactisch uit de voortijd stammen (leren rekenen met kraaltjes). Weg ook met aparte Daltonscholen, maar wel hun sterke pedagogiek invoeren in staatsscholen.
Godsdienst dient slechts aan bod te komen in een algemeen vak culturele antropologie dat variatie in geloof, inclusief het atheïsme, onbevooroordeeld beschrijft en uitlegt. Het bevorderen van scholen op basis van nieuw binnengekomen geloofsrichtingen en zeker ook het door liefhebberende ouders in het leven roepen van allerlei ‘anderwijsscholen’ moet worden voorkomen.
Onderwijs is er niet om etnische tegenstellingen te bevestigen of zelfs te bevorderen, ook niet om sociale stands- en klassenverschillen te benadrukken. Zelfs de vrije schoolkeus is een dubieuze aangelegenheid waarvan – gezien het voortdurend uitloten van kandidaten – ook al praktisch blijkt dat het een fictie is.
Niet vrijheid van onderwijs is aan de orde, maar de kwaliteit ervan. Die is in toenemende mate beroerd. Laat de Onderwijsraad zich in de eerste en in de laatste plaats daarom bekommeren.
Sierksma 5.4.12
Sierksma's Sores 
Plaats een reactie