De email was er al voor uitgevonden. Nu blijkt twitteren de meeste ideale informatiemachine om ‘s mensen karakter en temparament te meten.
Misschien is dit ook wel de enige functie van die onzinmachine. De twitterfabriek, net als facebook, lijkt op een openstaand privaat waarin mensen bij herhaling hun emotionele shit lozen.
Omdat email en twitter voortdurend klaar staan om bagger te versturen – 24 uur per dag, met slechts simpele tikvingertjes en een ideetje als voedsel – kunnen nogal wat mensen de verleiding niet weerstaan om er gebruik van te maken. Zelfbeheersing is nodig.
Het vulgaire monster Trump is een mooi voorbeeld. Noemt iedereen een loser en zodra hij zelf als zodanig op de korrel wordt genomen: Wham! – een twitter eroverheen, om de brenger van het slechte nieuws informatief te onthalzen. Al was het maar met nepnieuws.
Misschien meet dit twittergedrag niet alleen iemands temperament, maar hebben we ook een goede alcoholtest te pakken. Neem onze ambassadeur in Denemarken, Henk Swarttouw. Die zal hem toch hebben omgehad toen hij Wilders in een tweet een beast noemde.
Naar aanleiding van Rutte’s uitsluiting van regeringsdeelname van de PVV twitterde de man: Good News! Stop feeding the beast. [VK 18.1] Zeker twee glazen te veel op gehad… Zoiets denk je allicht, maar dit als ambassadeur ook twitteren…
De postmoderniteit wordt gekenmerkt door het scheuren van het tedere scherm tussen privé en openbaar. Iedereen lult in de ruimte over zijn persoonlijke perikelen en is nota bene ook nog eens geïnteresseerd in andermans private besognes. Dit twittergedoe is een prima voorbeeld.
Mijn voorstel is om bij het onderzoek naar de geestelijke gesteldheid van kandidaten voor overheidsdiensten en bij het rechterlijk voorgeschreven onderzoek naar de geestesgesteldheid van vermoedelijke criminelen hen een twitter account aan te bieden. Uit hun twittergedrag kun je enorm veel opmaken, me dunkt.
Sierksma 18.1.17
Sierksma's Sores 
Plaats een reactie