Mijn vrouw zei ooit tegen me: “Wat een zegen voor de gemoedsrust, dat die Hitler niet echt mooie schilderijen heeft gemaakt. Anders hadden we nu als kunstliefhebbers moeten toegeven ‘Dát dan weer wel…’”
En zo is het maar net. Want Wagners muziek mager vinden omdat Hitler ervan hield – dat kan niet. Wagners muziek is mager, en wel omdat Wagners muziek mager is – flinterdunne en pathetische composities, Hitler of geen Hitler.
Wat verdrietig stemt, is die domme discussie over de vraag of een aquarel in het bezit van het NIOD nu wel of niet een ‘echte Hitler’ is. Daarbij komen zoals gewoonlijk allerlei chemische, papiertechnische en handtekeningdeskundige kwesties langs. En dan volgt het bekende welles/nietes.
Voor mij, een ruim zeventigjarige kijker naar nogal wat mooie tekeningen, aquarellen en schilderijen, ligt het heel simpel: Dit is een echte Nep-Hitler. De enige echte Hitler is de Hitler van de concentratiekampen – kan niet missen.
Het is onmogelijk om in de aquarel zelf ook maar iets van een eigen signatuur van wie dan ook terug te vinden, afgezien van een ordinaire handtekening onderaan of achterop een vel papier.
Wie bijvoorbeeld een ets van Rembrandt bekijkt en al heel wat andere van zijn etsen zag, ziet het onmiddellijk: Dit is Rembrandt. Er hoeft geen Rang op te staan om te weten dat het Rang is; de signatuur zit besloten in het kunstwerk zelve.
De hierboven weergegeven ingekleurde tekening kan zijn gemaakt door iedereen die op school braaf zijn tekenlessen volgde en de instructie van de leraar inzake perspectief, liniaal en schaduwen opvolgde. Volstrekt begrijpelijk dat iemand die een dergelijk werkje inleverde om op de Weense Academie te worden toegelaten daar niet binnenkwam.
Mijn vrouw kan opgelucht ademhalen en uitslapen. Dit is een echte Nep-Hitler. Je blijft ervoor in je bed liggen.
Sierksma 27.12.17
Sierksma's Sores 
Plaats een reactie