Woody Allen was de eerste die het woord witch hunt gebruikte, toen de #MeToo ellende pas was bebegonnen. En de man wist het: ten slotte zou hij zelf het haasje zijn. Intussen wordt zijn veronderstelde pedofilie met een dochter van zeven weer opgerakeld.
Mij lijkt het een serieuze gedachte om ervan uit te gaan dat de mensheid gevarieerd is, in het bijzonder inzake seksuele voorkeuren. Geen daarvan kun je als pervers benoemen zonder in ernstige logisch problemen te geraken inzake het criterium van ‘perversie’. Zo zit het – de een wil dit, de ander dat.
Dat er vervolgens gesproken kan worden over vrijwilligheid bij het aangaan van een seksuele verhouding is een verworvenheid van de zich ontwikkelende beschaving. Dus is het goed dat er regels zijn gekomen voor bepaalde beroepen waarin overwicht van de leerkracht, de arts, de bewaker et cetera patiënten of cliënten wellicht zou kunnen ‘dwingen’ tot handelingen die niet gewenst zijn.
Maar het blijft gaan om private handelingen. Die kunnen weliswaar aan de orde komen wanneer mensen over deze schreef zijn gegaan. Maar niemand hoeft een openbare terechtstelling in de media of op de markplaats te ondergaan: ook dat heet beschaving.
Echt pervers is bijvoorbeeld ene Bor Beekman die in de Volkskrant [8.2.18] onmiskenbaar zwelgt in het peuren in de shit rond Woody Allens dochter. Wat heeft de lezer daar mee te maken? En Bor? Met deze zaak, die speelde in een gezin waarvan de moeder ook nog eens via haar kinderen een vete probeerde te beslechten met de vader. Hooguit voer voor een rechter – niet voor de eigenrichting in de media.
Sierksma 8.2.18
Sierksma's Sores 
Plaats een reactie