Sinds in de 80er Jaren de Partijvorm in de politiek werd overvleugeld door die van de Beweging, is redelijke argumentatie grotendeels vervangen door fanatisme.
Dit heeft ook te maken met het tijdsperspectief van respectievelijk partij en beweging. De partij is een instantie geheel gericht op de lange termijn. Het heeft een educatief aspect: partijleden begonnen hun carrière van onderop – eerst als gemeenteraadslid, dan als wethouder, vaak een tijd in de provincie, daarna de Kamers et cetera. De beweging is veelal een one-issue aangelegenheid, waarover tijdelijke deelnemers zich enorm opwinden. Zeehondjes, De Dieren, de Atoom Centrales, Zwarte Piet – u noemt het.
Hoe korter de termijn van iemands inzet speelt, des te fanatieker deze meestal is. Dit voert al snel tot overdrijving van Het Kwaad en van de kwade genius van de tegenstander. Baudet is een racist; wie daaraan twijfelt is ook een racist. En met wat goede wil is iedereen in de omgeving van Baudet en de twijfelaars ook al een racist. Ook als Baudet geen racist is, wat hij niet is.
Daarna dooft het vuur van de activisten, die als vanzelf op zoek gaan naar een nieuw issue.
Dit fanatisme vertaalt zich in talloze Linksismen: in plaats van een zinnige, op onderzoek gebaseerde discussie te voeren over sekseverschillen worden man en vrouw gelijk verklaard. Waarop vanzelfsprekend de fanatici onder de critici van deze onzin op hun beurt uit de bocht vliegen en de hele discussie over gender en sekse uit de weg gaan.
In de tijd van de dominantie van bewegingen is op het middenveld geen plek meer. Extremisme in het openbare debat is de norm. Bijgevolg kan een man als Wilders het over ‘linkse gekkigheden’ hebben – en gelijk hebben. Weer niet gelijk, want zelf fanatiek, wordt hij dan door ‘het volk’ per referendum te laten beslissen over zaken die niet in het politieke debat thuishoren: rasverschillen, sekseverschillen en wat dies meer zij.
Zijn bendegenoot Baudet, ook al op en top de voorman van een Beweging, weet de oplossing: Het Volk kan toch immers per Referendum heel goed op een Eenvoudige Vraag antwoord geven. Zoiets deed hij al in zijn proefschrift: eerst complexe kwesties tot – vanzelfsprekend: schijnbaar – ‘eenvoudige vragen’ reduceren, en deze dan met behulp van wat beroemde bronnen beantwoorden.
Het Volk, het Referendum, en de kretologie van racistische en seksistische verwijten: het Hollandse spectrum van dit moment.
Wat niet wegneemt dat strikt logisch gesproken je niet een anti-referendum-wet kunt afschaffen zonder referendum in een tijd waarin het referendum nog een politieke optie voor fanatici is.
Sierksma 16.2.18
Sierksma's Sores 
Plaats een reactie