DE VOLK-ILLUSIE

Wat vooral opvalt is het gemak waarmee neo-conservatieven als Baudet, Le Pen en consorten in de talige grabbelton der definities graaien. Al naar believen geven ze, al dan niet expliciet, termen als volk, natie, natiestaat, etniciteit en ontheemding eigen connotaties mee.

Ook opvallend is dat deze neo-conservatieven grote moeite hebben met het nauwkeurig ontwaren van de processen die zich in deze nieuwe wereld aan het ontwikkelen zijn, met als gevolg dat ze de kluwen van eigen vooroordelen, wensdenken en feitelijke ontwikkelingen niet weten te ontwarren.

Ik herhaal nog maar eens stelling 13 bij mijn proefschrift: It is wishful thinking tot think that wishful thinking is thinking. Basically, wishful thinking is wishing.

Vooral de zich als hoogst intelligent, zo niet geleerd presenterende politici – denk aan het zelfbenoemde genie Baudet, of aan de al even grote, zij het opgeblazen denker Bolkestein – hebben er een handje van hun eigen wensdenken als feitelijk analyse te presenteren.

Zo is er volgens Baudet sprake van oikofobie onder hedendaagse westerse elites. Hij bedoelt daarmee te zeggen, dat nogal wat intellectuelen een kosmopolitische inslag hebben en bij het beoordelen van toestanden in eigen land meestal de toestand in de wereld betrekken.

Maar de term suggereert zelfhaat, een aversie van die intellectuelen, gericht tegen het eigen land. Alsof die elitaire intellectuelen (vanzelfsprekend voor de Baudets onder ons: linkse intellectuelen) een Vijfde Kolonne van landverraders vormen, verwikkeld in een oorlog van het Eigen Volk tegen de opdringerige Buitenwereld.

Eenmaal dit vertrekpunt gekozen, moet er welhaast sprake zijn van verwatering van ons ‘cultuurgoed’ en onze ‘eigen normen en waarden’ (u weet wel: joods-christelijke waarden en, O ja!, humanistische waarden), dit als gevolg van een immigratiestroom van anderssoortigen die etnisch niet bij ons horen. Komen ze toch, tegen alle door neo-conservatieven voorgestelde obstakels in, dan is radicale ‘inburgering’ nodig om van de vreemdeling een echte Hollander te maken.

Laat ik dit voorop stellen: Ook ik verblijf met weemoed een half jaar lang in een Franse vlek waar de gezellige orde van het dorp heerst, waar je van de goede lokale keuken geniet, en waar je vanuit je 200 honderd jaar oude huisje kwaad kijkt naar hoe grote boeren in de omtrek de zaak verknallen. Teloorgang, ai!

Maar ik ben me ook maar al te goed bewust dat ik mazzel heb, dat ik nog zo’n ouderwets leven kan leiden, wel te verstaan als gepensioneerde die het zich kan permitteren, weggestoken in een verborgen nis van de werkelijke wereld.

Die werkelijke wereld ontken ik niet. Ik ben niet nostalgisch. Deze wereld is er een van permanente migratie; dat wordt nooit meer anders; beschaving heet het dan om die migratie zodanig te organiseren dat er geen slachtoffers vallen en dat mensen leren dat ‘het vreemde’ onvermijdelijk tot ‘het eigene’ is gaan behoren.

Onbeschaafd is de wishful thinking van de Baudets en de Wildersen van deze wereld, die grenzen dicht willen gooien, doen alsof de bestaande ‘natiestaten’ eenduidige etnische volken omvatten, en denken dat ‘de Islam’ buitengesloten kan worden. Dit soort geniale denkers moedigt slechts xenofobie aan, en verwijt volkomen ten onrechte mijn eigen soort oikofobie.

Was het alleen maar een intellectueel ideologisch spelletje…

Sierksma 18.2.18

GLIMLACH-ANALYSE VAN DE MACHT

Bij een foto waarop de slanke peace-makester Kim Yo-jong naast haar broertje staat, de vetkwab Kim Yong-un, geeft de schrijver van het artikel hoog op van de zogeheten glimlachanalyse door Michael Madden. [VK 17.2.18]

Bij de analyse van de opstelling van de nomenklatoera op het Sovjetbordes ging het vroeger slechts om plek in de pikorde. Intussen hebben de power-watchers hun instrumentarium blijkbaar verfijnd. Zo is het goed te weten, dat het feit dat Leider Kim Yong-un op de foto op de hand van het officiële staatshoofd Kim Yong-nam vasthoudt, niet wijst op homofiele gevoelens van de beide heren, maar op hun wederzijds respect voor elkaar.

De zus van de leider zou zelf smizen, dat wil zeggen: smiling with the eyes, glimlachen met de ogen. Hoe je anders dan met de ogen kunt glimlachen, is niet direct helemaal duidelijk, maar wellicht kan ik hier enig verhelderend licht op werpen.

Me dunkt dat wat glimlachanalyse nooit is weggegooid, waar het gaat om onze westerse opperhoofden. Neem eens die kop van Silvio Berlusconi:

 

 

Behalve de (alweer) nieuwe tanden, de (alweer) nieuwe huid en het (alweer) nieuwe haar, valt het volgende op: de man lijkt als een krokodil het volk rondom hem te willen opvreten. De echte populist schuilt in die ogen: rücksichtslos hard, alleen maar glinsterend in de koplampen van de spotlights. Hij glimlacht slechts met de make-up, me die nieuwe facelift en met dat akelig witte kunstgebit.

Zou dit zijn smize zijn? Ik denk het.

Beklemmender is de reactie op die glimlach van zijn Volk. Vooral vrouwen die op foto’s met de man in beeld komen, komen bijkans klaar van aanbidding. Let wel: versleten, dik over de 80 en met een onoprechte kop van jewelste. Steevast zeggen zijn vrouwelijke fans dat het allemaal wel meevalt met zijn vrouwonvriendelijkheid. Je verdenkt ze ervan dat ze eigenlijk zelf graag op Berlusconi’s seksfeestjes waren uitgenodigd.

Of zoals Tunahan Kuzu, onze eigen handlanger van Erdogan, het zo fijntjes formuleerde [eveneens VK 17.2]: “De waarheid van de een is niet de waarheid van de ander.”

Ook komt voortdurend de opmerking terug dat de processen waarin is aangetoond dat Berlusconi fraudeerde, oplichtte en wat niet al, politieke opzetjes waren van tegenstanders. Of dat zij de rechters hebben omgekocht.

Ik zou wel eens een glimlachanalyse van onze eigen populisten willen lezen. Uiteraard uitgevoerd door deskundigen, zoals die Michael Madden. Aan een amateur zoals ondergetekende hebt u natuurlijk niets.

Sierksma 17.2.198

LINKSISME, RACISME, FANATISME: PARTIJ EN BEWEGING

Sinds in de 80er Jaren de Partijvorm in de politiek werd overvleugeld door die van de Beweging, is redelijke argumentatie grotendeels vervangen door fanatisme.

Dit heeft ook te maken met het tijdsperspectief van respectievelijk partij en beweging. De partij is een instantie geheel gericht op de lange termijn. Het heeft een educatief aspect: partijleden begonnen hun carrière van onderop – eerst als gemeenteraadslid, dan als wethouder, vaak een tijd in de provincie, daarna de Kamers et cetera. De beweging is veelal een one-issue aangelegenheid, waarover tijdelijke deelnemers zich enorm opwinden. Zeehondjes, De Dieren, de Atoom Centrales, Zwarte Piet – u noemt het.

Hoe korter de termijn van iemands inzet speelt, des te fanatieker deze meestal is. Dit voert al snel tot overdrijving van Het Kwaad en van de kwade genius van de tegenstander. Baudet is een racist; wie daaraan twijfelt is ook een racist. En met wat goede wil is iedereen in de omgeving van Baudet en de twijfelaars ook al een racist. Ook als Baudet geen racist is, wat hij niet is.

Daarna dooft het vuur van de activisten, die als vanzelf op zoek gaan naar een nieuw issue.

Dit fanatisme vertaalt zich in talloze Linksismen: in plaats van een zinnige, op onderzoek gebaseerde discussie te voeren over sekseverschillen worden man en vrouw gelijk verklaard. Waarop vanzelfsprekend de fanatici onder de critici van deze onzin op hun beurt uit de bocht vliegen en de hele discussie over gender en sekse uit de weg gaan.

In de tijd van de dominantie van bewegingen is op het middenveld geen plek meer. Extremisme in het openbare debat is de norm. Bijgevolg kan een man als Wilders het over ‘linkse gekkigheden’ hebben – en gelijk hebben. Weer niet gelijk, want zelf fanatiek, wordt hij dan door ‘het volk’ per referendum te laten beslissen over zaken die niet in het politieke debat thuishoren: rasverschillen, sekseverschillen en wat dies meer zij.

Zijn bendegenoot Baudet, ook al op en top de voorman van een Beweging, weet de oplossing: Het Volk kan toch immers per Referendum heel goed op een Eenvoudige Vraag antwoord geven. Zoiets deed hij al in zijn proefschrift: eerst complexe kwesties tot – vanzelfsprekend: schijnbaar – ‘eenvoudige vragen’ reduceren, en deze dan met behulp van wat beroemde bronnen beantwoorden.

Het Volk, het Referendum, en de kretologie van racistische en seksistische verwijten: het Hollandse spectrum van dit moment.

Wat niet wegneemt dat strikt logisch gesproken je niet een anti-referendum-wet kunt afschaffen zonder referendum in een tijd waarin het referendum nog een politieke optie voor fanatici is.

Sierksma 16.2.18

HALBE’S SCHWALBE

De advocaat van Trump – wellicht eentje van velen – heeft toegegeven 130.000 dollar te hebben betaald aan een hoer waarmee Trump zegt nooit geneukt te hebben, of wat dan ook. Het zijn wel precies die 130.00 dollar die de betrokken pornoster vroeg om haar grote mond te houden over haar affaire met de President, waarbij wellicht ook die mond in het geding was.

De advocaat zegt dat de betaling ‘zijn eigen initiatief was’. Dan moet hij of zelf met die Stephanie Clifford in bed hebben gelegen, of toch Trump. Van tweeën één, zou je zeggen. Of wellicht toch met zijn drieën? Leugenaars by proxy.

Rutte is vast in de leer geweest bij die Trump. Niet dat ik onze PM in bed zie duiken met een pornohoer – doet ie niet eens vanwege het risico van een slechte naam. Gewoon niet zijn stiel. Daarbij zorgen zijn partijgenoten van de VVD wel voor die slechte naam. Een rijtje onvervalste leugenaars, waarvan de namen niet eens meer genoemd hoeven te worden.

En Rutte maar een beetje mééliegen, dit maal voor Halbe. Halbe’s Schwalbe… Hij liegt ons wat voor, omdat hij voor zijn kornuiten wel moet liegen om hen uit de wind te houden. Zoals de advocaat van Trump: natuurlijk ‘eigener beweging’. Natuurlijk heeft hij met niemand, behalve dan met Halbe zelf, over de leugens van Halbe gesproken. Althans, dit herinnert hij zich niet. Naar eer en geweten.

Sierksma 14.2.18

LIBERALE LEUGENAARS – BOLKESTEIN EN ZIJLSTRA

Het is altijd leuk om grabbelaars in de filosofie zoals de VVD’er Bolkestein ook tijdens hun oude dag te volgen.

In de VVD zijn ze hier trouwens toch heel goed in: in de verwarring van een vakgebied met morele zeggenschap. Mevrouw Dupuis van de VVD studeerde ethiek, en denkt daarom meer zeggenschap te hebben over zogeheten ‘ethische kwesties’, dan welke willekeurige Nederlandse burger. Dat soort kolderieke misverstanden dus.

Bolkestein is er ook zo een. Gewoon een business boy die op latere leeftijd wat in de filosofie ging liefhebberen, en dan opeens – als was hij Voltaire zelve – op hoge toon begint te orakelen over alles en nog wat. Filosofie – het Stempel van Goedkeuring van de Nederlandse Bond voor Huisvrouwen!

Niet alleen loog hijzelf onlangs, door te beweren nog nooit een boek van Hayek te hebben gelezen, terwijl hij die econoom vroeger zelf citeerde en hem de hemel in prees; ook heeft hij een eigen, vermoedelijk ook alweer ‘filosofische’ kijk op leugens van vriendjes zoals Zijlstra. Ik citeer de liberale wijsgeer:

Zijlstra is een buitengewoon bekwaam minister, alleen past dit helaas niet in dat beeld.

Niet alleen beschikt Bolkestein blijkbaar over een bijzondere glazenbol om na enkele maanden al te kunnen weten hoe goed Zijlstra als minister is, zonder dat daarvoor inzichtelijke bewijzen zijn. Echt filosofisch is zeker het inzicht dat ‘het beeld’ dominant is over de inhoud. Ook wanneer iemand liegt dat het gedrukt staat, is dan geen probleem – mits het juiste beeld maar blijft bestaan. Aan babbelaar Rutte om dat beeld te herbevestigen. Zoals hij dit ook al probeerde bij dertienandere VVD’ers met een vuiltje in hun ‘beeld’…
Maar De Roomse Kerk heeft net weer eens bewezen dat wonderen de wereld nog steeds niet uit zijn. De Franse non Bernadette Moriau, die het jarenlang met morfine net wist uit te houden, maar nooit genas, is sinds een bezoekje aan bedevaartplaats Lourdes – inderdaad van die andere Bernadette – genezen van haar rugklachten, hetgeen in Rome tot Echt Wonder werd verheven.

Ze is in elk geval, mogen we hopen, van haar morfineverslaving af. Morfine is net als VVD-filosofie verwarrend – je ziet ze al snel vliegen.

Rutte – wellicht Roomser dan de Paus?

Sierksma 13.2.18

MIGRATIEPROBLEEM OPGELOST

Knappe koppen hebben het uitgezocht. Nu staat het echt vast: de ‘oerversie van de Britten’, die 8000 jaar geleden op de Eilanden woonden, was zwart en had zwart haar. Wel hadden ze blauwe ogen. Vrolijke noot, zeg maar.

 

 

Nu kunnen we eenvoudig de huidige Britten allemaal op een groot schip zetten en naar Afrika exporteren; kunnen ze hun oorspronkelijke kleurtje weer opdoen. Wel oppassen, want tegenwoordig verbranden ze nogal snel. Wellicht ook een oplossing… Zo maken ze plaats voor de tallozen die nu aan de Britse poorten rammelen. Bijvoorbeeld in Calais, waar immigranten in spe systematisch worden tegengehouden.

De Britten wilden ooit toch al zo graag naar Afrika. Het halve continent werd daar gekoloniseerd. De kapsones van de toenmalige blanke bezetters verdient intussen een gulle grijns om hun belachelijkheid. Vermomde zwarten – dat waren het, die koloniserende Engelsen.

Sierksma 12.2.18

ZWIJGEND LICHAAM: HET DONORDEBAT

Me dunk, een toppunt van echte domheid was Cassius Clay alias Muhammad Ali, de grote bokser. Die dacht geld te besparen door de benzinetank van zijn Cadillac bij elk aangedaan benzinestation slechts half te vullen.

Maar er is nog een hoger punt van domheid. Volgens Martine Baay gaat het bij de donorwet – u weet wel het medisch gebruik van uw organen na overlijden – om ‘het grondrecht van de onaantastbaarheid van het eigen lichaam’. Die onaantastbaarheid in leven lijkt me inderdaad een groot goed; maar wie daarover nog wil spreken bij een lijk is niet goed bij zijn hoofd. Een lijk wordt altijd gemaltraiteerd, of het nu door verbranding gebeurt of door de maden: het is dode massa die van samenstelling verandert.

Veel kwalijker en vooral ook dommer is de uitspraak van Baay: “Het is onduidelijk wat de zwijgende massa wil.” Dat doet haar bij het stemmen in de Eerste Kamer ‘twijfelen’. Even dacht ik dat ze het had over de zwijgende massa van de lijken. Dan blijkt het te gaan over de massa’s mensen die niet laten horen wat er na het overlijden met hun lijk moet gebeuren. Tja…

Het blijkt weer eens te gaan over de nabestaanden – blijkbaar dankzij hun bloedverwantschap met het lijk toch een beetje daarmee verbonden, ook na de dood. Een soort Blut und Boden band. De Nabestaanden hebben het voor het zeggen over een dode massa waarin hun DNA kan worden aangetroffen. Tja…

Hoewel een geheel ander chapiter, toch nog een extra nummer Domheid. Het AfD-parlementslid in Berlijn, Christian Hansel ziet het zo: “Wil je rechtvaardigheid, dan moet je toezicht houden op wie het land binnenkomt.” Rechtvaardigheid kortom als exclusief voorrecht voor ingezetenen. Tja…

Zo herdefiniëren de domsten onder ons allemaal begrippen die tot voorheen iets betekenden. Een lijk is geen lijk meer, maar een verlengstuk van nabestaanden. Rechtvaardigheid betreft niet mensen op zich, maar een speciaal soort mensen, lieden die het zich permitteren anderen van die rechtvaardigheid uit te sluiten.

Sommigen van die domoren definiëren vervolgens zichzelf weer als genie. Zo schiet het niet op.

Sierksma 11.2.18

BAUDET BEZONNEN EN VERZONNEN

In het kader van de partijzuivering van het Forum voor Democratie deed Baudet een poging de gemoederen te sussen – de gemoederen van de achterblijvers wel te verstaan. Hoe? Door ze honing om de mond te smeren en hen de hemel in te prijzen.

“Voor onbezonnen ego’s is in de partij geen plaats.” Dit schreef hij zijn leden. [VK 10.2.18]

Daarmee zegt hij via een omweg twee dingen. 1. Jullie overblijvers, jullie zijn bezonnen, want jullie houden braaf je bek dicht wanneer ik gesproken heb. 2. Ik, Sherry Baudet, ikzelf ben een bezonnen ego; evenzo mijn adjudanten, ‘de hoogleraar Cliteur’ en ‘de advocaat Hiddema’.

Waarom iedere keer de hooggeleerde functies van zowel Sherry zelve als van die adjudanten in beeld moet komen? Vermoedelijk twijfelen ze zelf aan hun intellectuele gehalte. Dezelfde reden zal wel opgevoerd kunnen worden voor het steeds weer afficheren van Baudet zelf als hoogbegaafd genie.

Een mooi steregel is dat men aan de vruchten de boom herkent. Wie de moeite waard is, zal wellicht door anderen geprezen worden, maar die heeft het niet nodig om de eigen ijdele tronie en het eigen IQ op een bill board te plakken.

De naar eigen zeggen bezonnen Baudet vindt het echter nodig om zichzelf keer op keer te verzinnen; in interviews waarin hij opgeeft van zijn seksuele bravoure; in interviews waarin hij klaagt dat hij nog steeds niet tot hoogleraar (jawel) is benoemd; tijdens zogeheten debatten, waarin hij huilie huilie doet en anderen verwijt zijn uitspraken ‘uit hun context te halen’. Blijkbaar niet in staat om iets te beweren, dat op zich hout snijdt en begrijpelijk is en blijft. Ook beseft hij niet dat hij toch minstens zal moeten uitleggen waarom hij met de fascist Taylor urenlang ging confereren en wat er zoal ter tafel kwam. Wie in de publiciteit wil komen, zal duidelijk moeten maken wat hij als politicus zoal uitvreet.

Ook zijn keuze van adjudanten lijkt me een teken aan de wand. Met Sherry gaan we nog lol beleven.

Sierksma 10.2.18

PEDANTE BOLKESTEIN BETRAPT

Waar word ik vrolijk van? Van een ingezonden brief van Merijn Oudenampsen waarin Frits Bolkestein een wellicht definitieve draai om zijn oren krijgt. Na zo’n dreun, subtiel verpakt weliswaar, zou ik me niet meer in tout Amsterdam durven vertonen.

Wat is er aan de hand? Oudenampsen schreef een proefschrift over een stuk politieke geschiedenis waarin Bolkestein een rol speelde. Een voor iemand met een links standpunt overigens kwalijke rol: hij peetvaderde Fortuin en Wilders, toch niet de leukste en de allerbeste politici van de afgelopen Jaren.

Fritsje is boos dat Oudenampsen hem niet belde om commentaar vooraf op de delen van het proefschrift waarin hij voorkomt. Met goed recht antwoordt de promovendus nu dat het bij het schrijven van een dissertatie niet gaat om journalistiek, niet dus om hoor en wederhoor, maar om het afstandelijke bestuderen en analyseren van documenten – waaronder de vele ingezonden brieven en VVD-stukken van Frits Bolkestein. Staat er iets onjuist in dat proefschrift, geef het aan – maar achteraf.

Nu staat er niks onjuists in dat proefschrift. Oudenampsen constateert dat Frits Bolkestein sterk is beïnvloed door een radicale ‘liberaal’, te weten Friedrich Hayek. Dat is op zich geen schande: een zeer knappe en zeer linkse vriend van me zei dat Hayeks theorie weliswaar niet klopt, maar dat hij zeker een econoom van formaat was.

Probleem is echter dit, wel te verstaan Fritskens probleem: Hij ontkende op 7 februari in de NRC ooit Hayek zelfs maar te hebben gelezen. Prompt pepert Oudenampsen hem nu in dat er teksten zijn waarin Bolkestein zelf schreef Hayek “misschien wel de belangrijkste liberale filosoof van de 20e eeuw” te vinden.

Van tweeën één: Of Bolkestein las die Hayek zelf inderdaad niet, maar deed alsof – door hem tweedehands te citeren. Zou kunnen. Frits is filosofisch gesproken een pedante charlatan, een beetje zoals Baudet nu in de filosofie liefhebbert. Maar dikke kans dat hij gewoon staat te liegen – las hem wel, maar doet nu van niet.

Ik wacht ook op het moment waarop Baudet gaan vertellen dat hij met de fascist Taylor vijf uur lang alleen maar theedronk – zwijgend.

Sierksma 9.2.18

ARME ALLEN

Woody Allen was de eerste die het woord witch hunt gebruikte, toen de #MeToo ellende pas was bebegonnen. En de man wist het: ten slotte zou hij zelf het haasje zijn. Intussen wordt zijn veronderstelde pedofilie met een dochter van zeven weer opgerakeld.

Mij lijkt het een serieuze gedachte om ervan uit te gaan dat de mensheid gevarieerd is, in het bijzonder inzake seksuele voorkeuren. Geen daarvan kun je als pervers benoemen zonder in ernstige logisch problemen te geraken inzake het criterium van ‘perversie’. Zo zit het – de een wil dit, de ander dat.

Dat er vervolgens gesproken kan worden over vrijwilligheid bij het aangaan van een seksuele verhouding is een verworvenheid van de zich ontwikkelende beschaving. Dus is het goed dat er regels zijn gekomen voor bepaalde beroepen waarin overwicht van de leerkracht, de arts, de bewaker et cetera patiënten of cliënten wellicht zou kunnen ‘dwingen’ tot handelingen die niet gewenst zijn.

Maar het blijft gaan om private handelingen. Die kunnen weliswaar aan de orde komen wanneer mensen over deze schreef zijn gegaan. Maar niemand hoeft een openbare terechtstelling in de media of op de markplaats te ondergaan: ook dat heet beschaving.

Echt pervers is bijvoorbeeld ene Bor Beekman die in de Volkskrant [8.2.18] onmiskenbaar zwelgt in het peuren in de shit rond Woody Allens dochter. Wat heeft de lezer daar mee te maken? En Bor? Met deze zaak, die speelde in een gezin waarvan de moeder ook nog eens via haar kinderen een vete probeerde te beslechten met de vader. Hooguit voer voor een rechter – niet voor de eigenrichting in de media.

Sierksma 8.2.18