Miniaturen voor mijn maîtresse 20
een manke hond ruikt moeizaam
aan vergane geuren
het blad bruin van de dorst
.
opgaand in de glans
in de geaderde tekening
de koelte van de kiezel voor me
hier en nu
word ik desondanks verheven
in een ver antediluvium
mobiel immobiel
.
weerzin steekt haar storm op
de letters op het blad verbleken
de tekst te gronde
de wil te maken staakt
begin van ’t territoir van taal noch teken
.
Sierksma Haarlem, 29.5/1989
Sierksma's Sores 
Plaats een reactie