.
De schapen in de verte achter het hek, naast een der twee indrukwekkende torens – ze bewaken, dunkt me, het terrein. Je zou denken – een lichte aanval van anachronisme; doen of we nog steeds in de Middeleeuwen leven; de kasteelheer hoedt zich voor de vijand….
Buiten de muren van deze vesting zijn kortelings mens-werende afrasteringen geplaatst, dit rondom fraaie hellingen die noden tot een picknick, ook deel van het landgoed.
Maar zo zit het niet. Niet alleen is dit fort geen kasteelvesting, maar een oeroud, versterkt klooster met ziekenhuisfunctie, vroeger het doel van pelgrims; ook zijn deze schapen-wachters en de geplaatste rasteringen het teken van een volleerd, postmodern kapitalisme. Het hele complex is kortgeleden opgekocht door rijkaards, die er een hotel van gaan maken. Montmorillon – op in de toeristische vaart der volkeren! Mijn vrees is dat de binnentuinen en die fraaie omgevende hellingen niet voor het publiek zullen worden opengesteld, maar gaan dienen als lustoord voor sjieke hotelgasten.
Kortom, geheel volgens de leer van de 19e-eeuwer Proudhon, met zijn wijsheid: La propriété, c’est le vol – eigendom is diefstal, in dit geval de ontvreemding van land dat een openbaar park zou moeten zijn, maar voor privé-winst en private genoegens lijkt te zijn voorbestemd.
Al ben ik geen anarchist, toch lijkt me het openbaar slachten van zo’n schaap, louter als daad van protest en verzet, een goede mogelijkheid.
.
Sierksma, Montmorillon 21.3/2022
Sierksma's Sores 
Plaats een reactie