KONTVERWARMING

.

Terwijl ik als een bijna 80-jaar oude man het 500-jaar oude, enorme trappenhuis met de hoge treden opklauter, valt mijn oog op een ongerechtigheid tegen het hoger gelegen raam. Het is hartje winter, je ziet door het raam de heldere, lichtblauwe vrieshemel, en wie dit stukje in deze Hondsdagen leest, zal met enige verbazing herinnerd worden aan het feit dat het ooit waarachtig winter was, en wellicht zelfs weer winter gaat worden.

Omdat het raam op normale wijze onbereikbaar is, heb ik er in eerste instantie geen idee van wat het licht buiten het glas hindert binnen te stromen. Iets dat van buitenaf tegen het raam is gewaaid? Een verwaaide dakpan kan het niet zijn. Rechtsonder in de ruit zie ik een donkere driehoek. Omdat ik hetzelfde raam ook al niet van buiten kan bereiken, sta ik daar: perplex, oog in oog met een klein mysterie. Er zij Licht! Welzeker, maar niet het volle licht dat me, normaliter door dit raam vallend, is beschoren…

Op de oude dag is men geduldiger dan voorheen. Vroeger zou ik de schouders hebben opgehaald en me met spoed hebben begeven naar waar mijn plichten in huis me roepen. Nu kunnen die plichten wel even wachten – als ik ze alweer niet vergeten ben. Na een minuut te hebben getracht om uit het beeld op te maken waarom het precies gaat, zie ik plotseling wat beweging in de vlek. De driehoek wordt langzaam iets groter, en lijkt vervolgens als een boenborstel over het raam heen en weer te bewegen.

Dan gaat me het licht op! Ik zie op een bepaald moment enkele veren; het is de kont van zo’n grote eend met een rode neus die af en toe op het dak van mijn Belvedère landt, zo luidruchtig dat ie mijn middagrust op de bank aldaar soms verprutst. Dit exemplaar is bezig tegen het raam van het verwarmde trappenhuis zijn kont op te warmen.

Dat mijn gis de juiste is, blijkt enkele seconden later wanneer het me lukt om deze tweede opname te maken: een ijl schaduw-silhouet op hetzelfde raam, een beeld waarin zelfs degene die niet met deze enorme vogels bevriend is allicht zo’n eend zal herkennen.  

.

.

Dat tegelijk de oorspronkelijke driehoek van de eerste staart zichtbaar blijft, geeft aan dat ik wat later een tweede kont tegen deze curieuze verwarming mag verwachten. Daarop heb ik niet gewacht.

.

Sierksma, 22.8/2022 Montmorillon