In India laten ze af en toe de zogeheten projectontwikkelaars de vrije hand. Dit levert vanzelfsprekend gebouwen op. Het levert niet vanzelfsprekend gebouwen op, die voor iedereen betaalbaar en/of bewoonbaar zijn.
In Gurgaon verrezen enorme wolkenkrabbers. Helaas vonden de ontwikkelaars het niet tot het project behoren om adequate openbare voorzieningen te verzorgen, zoals bijvoorbeeld trottoirs. Rijken, de bewoners van de nieuwbouw, lopen nooit buiten; waarschijnlijk gaat hier net als New York en de hele States Galbraith’s wet op: Private opulence and public poverty – welvaart en luxe voor private rijken, bedonderde openbare voorzieningen voor de armen. Rijken nemen een taxi als ze de deur uitgaan. In India is het nog eens officiële politiek ook.
Onthutsend kun je het niet meer noemen; je verwacht het. Reclamejongen zorgen voor foto’s van de nieuwbouwstad, nota bene met zichtbaar arme mensen als de stoffage van hun beelden. Arthur Crestani betrapte deze imagoboeven en leverde ontluisterende beelden op van de leugenachtige shoots.
Een pauper, op een fiets die wellicht niet eens van hem is, staande voor een foto van de torens met een landschapspark dat er nooit komt, maar is gefotoshopt. Het artikel [VK 24.4] meldt dat mensen zoals hij kun krotten op het resterende ‘openbare land’ bouwen – vlak bij de torens.
In de meesterlijke novelle van Makine, A Life’s Music (ik las hem in het Engels) komt iemand die in de Grote Oorlog is verdwaald en op zoek is naar een nieuwe identiteit, door een lijk van uniform, papieren en laarzen te beroven, tot de volgende vaststelling:
“Intussen had ik alweer lang geleden geleerd, dat in een oorlog waarheid en leugen, grootmoedigheid en schofterigheid, intelligentie en naïviteit niet zo makkelijk uit elkaar konden worden gehouden als in het vorige leven.”
Gegeven de sinds enkele jaren alomtegenwoordigheid van leugens, nepnieuws en desinformatie in deze mediawereld, zou je de conclusie kunnen trekken dat het ‘vorige leven’ van de soldaat van Makine voor ons allen voorgoed voorbij is. Het is voor altijd oorlog – tussen vermogenden en minvermogenden, tussen beschaafde mensen en onbeschaafde mensen, tussen staten en non-staten. Totale oorlog.
En de slachtoffers worden ingezet voor mooie plaatjes, die dan weer de Persprijs van het jaar krijgen of de verkoop van hufterig opgezette woontorens moeten bevorderen.
Sierksma 24.4.18
Sierksma's Sores 