AFGODSBEELD EN GODSDIENSTVRIJHEID

Het moet welhaast de fameuze godsdienstvrijheid zijn, waaraan we het giganteske Jezusbeeld in Polen te danken hebben: 33 meter de lucht in, alsof deze Stenen Jezus al in de hemel huist, voor hij is gekruisigd. Dat verhaal over die andere Man van Steen, met als mooiste versie de Don Giovanni van Daponte en Mozart, komt geloof ik ook uit die streken.

 

Commercieel is het geloof daarginds ook al geworden – het kapitaal heeft lange vingers. De lokale pater van Swiebodzin liet, achter het kruis op de doornenkroon van De Here, antennes plaatsen. Zo zingt het geloof ver.

Nu besef ik ten volle dat me tegen dit soort beelden verzetten belachelijk zou zijn. Ik las niet voor niets wat wereldliteratuur en besef dat slechts een Don Quichot tegen windmolens tekeergaat. Toch geeft dit beeld te denken.

Waarom spreken toch vooral de belijders van godsdiensten over godsdienstvrijheid, bijgestaan door liberalen die in de godsdienst nog wel wat Opium voor het Volk willen zien? Waarom heeft de atheïst niet die vrijheid? Dit, terwijl de gelovigen hem steeds voor de voeten werpen, dat atheïsme tenslotte ook een geloof is…

Wanneer mijn atheïsme me gebiedt om euthanasie te plegen, en wel op de wijze die ik voorsta en zonder tussenkomst van allerlei gelovige ambtenaren van staat, gaat die godsdienstvrijheid voor mij en mijn mede-atheïsten opeens niet meer op. Denk aan de wijze waarop de Coöperatie Laatste Wil nu van kant wordt gemaakt.

Sierksma

COÖPERATIE EN CHRISTENDOM

Christenen zijn voor coöperatie en samenhang tussen mensen. Wel moet het een bepaald soort samenhang zijn – de hunne. Wie afwijkt, hangt niet meer met hen samen, en die moet oppassen.

In donkere tijden gold die waarschuwing letterlijk. Inquisitie, dood door verdrinking om uit te dokteren of je een heks was – u zoekt het maar uit. Zelfdoding was voor hen echter altijd zelfmoord, en het is dit nog steeds; daarentegen kon je dus moeiteloos anderen vermoorden uit naam van het geloof.

Nu gaat de Christenen weer eens achter de ‘zelfmoordenaars’ aan. Hoewel wij van de Coöperatie Laatste Wil graag spreken over zelfdoding, iets dat volledig in onze eigen hand zou moeten liggen, blijven die Christen ook in deze van God verlaten Postmoderniteit spreken over zelfmoord.

Zo stuurt Minister van Volksgezondheid [neen, dit is geen cabaret] de heer de Jonge het OM op de Coöperatie af, eist inzage in lijsten met leden, dit alles omdat er “ernstig gevaar dreigt.” [Citaat in de Volkskrant van 22.318]

 

Wat is dat gevaar? Op dat gevaar wezen nabestaanden [het zal weer niet waar zijn: de terreur der nabestaanden is een postmoderne vloek] van een meisje dat een einde aan haar leven maakte. Ximena, nog maar 17. Wat heeft dit in Godsnaam te maken met mijn zelfgezochte levenseinde, nu onaangename defecten mij bedreigen? Of met deCoöperatie Laatste Wil?

 

Zo’n zelfdoding heeft iets intens verdrietigs, maar dat heeft elke zelfdoding. Daarom zijn mensen, die zover komen, dus inderdaad ten einde raad. Maar ze beslissen dit wel voor zichzelf. De Christenen willen daarover meebeslissen – net als over Euthanasie, wat ze ook al heel snel moord noemen.

Mag ik het zo samenvatten. Waar katholieken hun clowneske instincten bewaren voor het carnaval, om daar even uit hun bol te gaan; daar lijken protestanten, zoals Buma (u weet wel: Van Haersma Buma) en die minister van het CDA, De Jonge (u weet wel: die van de olijke schoenen en die van de Positivo-glansoogjes) te denken dat de Haagse politiek het circus is.

Clowns act na clowns act, ook nog eens in clownspak. En lollig dat ze denken te zijn. En helaas: Den Haag is tot een circus verworden. Steeds meer clowns strijden er om de trofee voor de Beste Clown van het Jaar.

Maar blijf alsjeblieft van mijn leven en dus van mijn dood af!

Sierksma 22.3.18

MARGRIET OOSTVEEN – ZELFMOORD-INTRIGANTE

Eerst even iets, dat niet onopgemerkt mag blijven: Circus VVD, Directeur Rutte en hoofdclown Blok. In Noordwest Syrië slachten op dit moment Turkse troepen op bevel van Erdogan Koerden af – zonder enig mandaat van de VN. Je zou verwachten dat een minister van een partij die jubelt over Vrijheid en Democratie dan onmiddellijk zou uithalen.

 

Neen, dus. Blok in de kamer: “Een eenzijdige veroordeling is volkomen irreëel en misplaatst. Dat is een doodlopende weg.” Dat de man humorloos is, wist ik al; maar zulke, voor hemzelf dodelijke metaforen… Toch een sollicitatie om ook al vroeg weer van het pluche te verdwijnen.

Over tot de orde van de dag: Binnen enkele weken bots ik tweemaal op Margriet Oostveen – me dunkt, godzijdank slechts in taal.

Eerst krijg ik een reactie op een blog over dammen en schaken, met verwijzingen naar een interview daarover met Arne van Mourik, afgenomen door Margriet Oostveen. Uit Van Mouriks reactie blijkt dat het artikel niet op een interview is gebaseerd, maar op een door ‘Margriet’ verstoethaspeld artikel van hem.

Vandaag gaat deze Margriet Oostveen helemaal over de schreef. Omdat ze echter ‘columnist’ heet en geen ‘journalist’, is het haar blijkbaar geoorloofd om god mag weten wat er in haar malle koppie opkomt in de krant te spuien.

Vandaag gaat haar stukje over Zelfmoordpoeder. Al jaren proberen mensen zoals ik het taalgebruik in dezen recht te zetten: alleen in gereformeerd Noordwest-Europa spreekt men nog steeds over ‘zelfmoord’; overal elders gaat het over suïcide oftewel zelfdoding. In het woord ‘zelfmoord’ schuilt een radicale afwijzing van eenieder die zich van het leven beneemt. Je kunt er donder op zeggen, dat wie schrijft over ‘zelfmoord’, met iemand of iets een appeltje heeft te schillen.

Zo ook Margriet Oostveen. Via zuivere guilt by association maakt ze de Coöperatie Laatste Wil verdacht, door – ik neem aan ditmaal in een echt interview – twee nogal dubieuze lieden hun verhaal te laten vertellen over hun drugswinkeltje. Jawel, ook zij verkochten het ‘zelfmoordpoeder’ – al veel eerder dan de Coöperatie werd opgericht. Niet alleen dubieus zijn ze – de twee geïnterviewden zijn sociaal en wellicht zelfs psychisch ook ontregeld. Nou, dan weet je het wel met dat zelfmoordpoeder – en natuurlijk met die Coöperatie!

Daartegen moet juridisch worden opgetreden, weet Margriet. Zoals ze ook namens Van Mourik meldde dat je voor het maken van damproblemen niet al te slim hoeft te zijn – wat niet bleek te kloppen met wat Van Mourik zelf schreef. Margriet Oostveen staat stijf van de postmoderne emoties en wil heel graag dingen aan de kaak stellen. Doet er niet toe hoe. Ik wil niet flauw doen, maar haar aanraden om uit het krantenleven te stappen – ‘t komt bijna uit mijn schrijfmasjien.

Typisch de Volkskrant, dat wel.

Sierksma 16.3.18