GOD ALS VRIEND

De EO- Jongerendag verbaasde me vroeger vooral kwantitatief. Net als veel misverstaanders van de eigen tijd dacht ik als beginnend socioloog dat ontkerkelijking tevens het einde der religie betekende. Mis poes! Als stroomden de landerijen rond Woodstock overvol, zo dromden christelijke jongeren over Neêrlands weiden. Dat God later een popstar werd kon niet verbazen. Zo ook zijn zoon – Jesus Christ Superstar…

Intussen staat Hij als ‘vriend voor de moderne christenjongere’  (VK 11.6.12) alweer een treetje lager. Hiermee wordt hij opgenomen in de postmoderne cultus der massale vriendschap. Iemands zelfbeeld wordt vandaag bepaald door het aantal friends dat hij bijeensprokkelt in de social media

Dit fenomeen is één van de vele tekenen der imperiale Amerikaanse cultuur die van Japan tot Wales onze alledag is gaan bepalen. Soaps, popmuziek, nieuwsgaring, politieke verkiezingen, speelfilm – alles ging onder het juk door van de Yanks.

In Europa stond eeuwenlang het woord vriend voor een min of meer unieke en hechte verhouding tussen twee of maximaal enkele mensen. Direct daarvan afgeleid was de boezemvriend. In de VS kreeg het woord zeer vroeg al de connotatie van ‘een kennis’, het onderscheid tussen beide werd daarginds miniem.

Zo loopt Onze Lieve Heer het risico om slachtoffer te worden van het begeleidende verschijnsel van de ontvriending – het rücksichtslos onder de delete guillotine leggen van hele risten virtuele friends. Dat God nooit meer dan virtueel kan zijn is zelfs een gelovige christenjongere klaar.

11.6/123