Naar aanleiding van de ‘werkervaringsplaats’ – zo’n gruwzaam neologisme uit de buropraat – schrijft Aleid Truijens dat een leerplek niet (volkomen) identiek mag zijn met het later te verrichten werk [VK 9.1.16]
En gelijk heeft ze. In de afgelopen decennia is de betekenis van een diploma afgenomen. We zitten nog niet in Amerika waar je aangenomen wordt als je iets klaarblijkelijk kunt, ook als je geen papiertje hebt. Maar het volgen van een stage of het werken op een echte arbeidsplek is steeds meer een aanbeveling voor het later krijgen van werk.
Het risico bestaat dat de werkgever misbruik maakt van zijn WEP’ers – jawel, buropraat en alfabetsoep horen bij elkaar. Maar dit noemt Truijens een vorm van ‘uitlokking’. “Die zouden wel gek zijn als ze de kans op gratis hoogopgeleide krachten lieten lopen.” Daar zit wat in.
Het belangrijkste bezwaar tegen de gelijkschakeling van feitelijke werkplek en opleiding gaat echter veel verder – het raakt het hoger onderwijs waar ‘flexibele werkplekken’ hoog scoren . Niet al te lang geleden werd de Faculty of Architecture (jawel, in het Engels) zodanig geherhuisvest dat het hele gebouw eruit zag als een uitvergrote ontwerpzaal van een architectenbureau. Ook werd het onderwijs zodanig veranderd dat studie en toekomstige arbeid als het ware het zelfde werden.
Dit is een ernstige misvatting waartegen collega Kooijman en ondergetekende in het geweer kwamen. Bronnen vindt de lezer aan het slot van dit stukje.
De kortsluiting van studie, studiebeoordeling en feitelijke ‘arbeid’ gaat voorbij aan zowel de variatie in elke opleiding (kennisoverdracht, seminardiscussie, vakuitoefening), als aan de verschillende ruimtelijke eisen die onderwijs en praktijkuitvoering stellen.
In het nieuwe Bouwkunde in Delft ontbreken collegezalen en seminarzaaltje – docenten en studenten zitten in verschillende groepjes in dezelfde ruimte en kletsen al ontwerpend of discussierend door elkaar heen.
Onderwijsruimten, stageplekken en werkruimten kennen hun specifieke verschillen.
Kooijman, DC & Sierksma, RJ (2009). Flexible Workspace. Pantheon, 13 (6), 16-17.
Kooijman, DC & Sierksma, RJ (2010). Flex en vlijt: case study van een universitair panopticum. Filosofie In Bedrijf, 19, 32-53.
Kooijman, DC & Sierksma, RJ (2009). Flexible workspace and authoritarian surveillance: the case of the TU Delft faculty of architecture. Boss Magazine, 44-49.
Bezoek ook mijn andere blog: sierksmatwee.wordpress.com
Sierksma's Sores 