Tag Archives: Gabriel van den Brink

PROFESSORAAL POPULISME

6 dec

Is professor Gabriël van den Brink nu gewoon lief of echt dom? Niet aan mij om dit raadsel op te lossen. Wel om enkele kanttekeningen te maken bij een twee bladzijden groot interview in de VK van 28 november jongstleden.

 

“Ik ontdekte op grond van talloze feiten dat de aannames van het marxisme, en trouwens van economen in het algemeen die denken dat het alleen gaat om brood op de plank, dat die niet kloppen.”

 

‘Economen in het algemeen’? Wat is dat voor goedje? Je kunt kritiek hebben op de parameters die een bepaald vakgebied blind maken voor bepaalde perspectieven op hun ‘object’. Maar mij liepen slechts weinig ‘economen’ tegen het lijf die vonden dat de wereld draaide om brood alleen. Hun vakgebied hanteert soms dit soort modellen, zelf hebben ze meestal ‘als burger’ een andere kijk.

 

‘Het marxisme’? Weer van die generaliserende onzin. Nu ken ik Van den Brink uit een andere context en weet dat hij als jongeman gretig het werk van ‘de marxist’ Gramsci las. Een Italiaan, misschien telt die voor Van den Brink daarom niet mee. Maar zoveel is zeker, dat Gramsci’s werk is doordesemt van het inzicht dat de complexe mix van zeg maar ‘waarden en normen’ en alledaags gedrag en politiek en economie (u weet wel: ‘brood op de plank’) het onderwerp van sociaalwetenschappelijk onderzoek moet zijn. En dan beter dan Van den Brink het in het interview voorstelt.

 

“De politieke elite spreekt de taal van hoger opgeleiden. Lager opgeleiden voelen zich in de steek gelaten. Zij worden pislink en schelden.”

 

Nu moet je nog hard zoeken om onder de hedendaagse politici iets van een ‘elite’ te vinden, hun intellectueel niveau is gemiddeld bedenkelijk. Denken, ja. Nadenken, helaas zelden. Niet voor opgeleid of geen tijd voor.

 

Politici spraken altijd al een Bargoens dat niet alledaags genoemd kon worden. Maar populistische opstand zoals nu zag je voorheen zelden. Of we denken aan de boerenopstanden uit de Middeleeuwen – helaas te verklaren uit gebrek aan ‘brood op de plank’. Dus zal de verklaring voor de hedendaagse populistische opstand toch echt ergens anders gezocht moeten worden dan waar professor Van den Brink dit doet. Die zoekt het in communicatieverbetering.

 

Een beetje meer moraal in de soep, die soep niet met een intellectuele hete aardappel in de keel opdienen – en het volk snapt het en volgt wel weer. Letterlijk: “… Morele vraagstukken … Dat wordt in de politiek vaak genegeerd.”

 

De (trouwens even onzinnige) opmerking van de interviewer – ‘De overheid wil er niet mee te maken hebben en de bevolking…’ wordt even onzinnig onderbroken en aangevuld door onze leermeester: “Die vraagt erom! Maar dat wordt niet verstaan.” Of zou de professor in dit interview proberen de taal van het volk te spreken?

 

Mij lijkt in elk geval de volgende uitspraak van Van den Brink oliedom: “De vraag is welke morele waarden doorwerken in het alledaagse bestaan.” Ik zou niet eens weten wat hier staat, laat staan het als ‘de vraag’ kunnen begrijpen, laat staat daarop een antwoord kunnen verzinnen.

 

Geen sociaal gedrag zonder doeleinden, waarden, normen en verwachtingen – ‘sociaal gedrag’ is pas sociaal, omdat het als een dergelijk complex is gestructureerd. ‘Doorwerken’ – my ass!

 

Op een vraag over ‘de moderne wereld’ (waarbij ‘modern’ even niet wordt toegelicht) antwoordt de professor in andere termen: “Ik hou vast aan het idee van modernisering.”

 

Doen, Jongen! En in deze Sinterklaastijd doe je een strak touwtje om het pakje, kun je het niet verliezen. Gewoon veel van die pakketjes aan de politici sturen en klaar is Gabriël

 

Bezoek ook mijn andere blog: sierksmatwee.wordpress.com

6.12.15

 

 

PROVO PROFESSOR

10 mrt

Gabriel van de Brink, ‘hoogleraar maatschappelijke bestuurskunde’, benevens ‘lector ethiek en gezag aan de Politieacademie’, houdt er sinds zijn politiek activisme uit vroeger jaren een intellectuele tactiek op na: Tegendraadse analyses geven. Zo haalt hij al decennia lang, zij het steeds voor heel even, de kolommen van de krant [nu weer NRC 9.3.130] of zelfs de buis.

Je kunt er vergif op innemen. Zegt het gros van de deskundigen A, dan verschijnt Van den Brink met opinie –A. Dankzij de film New Kids Turbo zag hij het licht. In Haren ging het om ‘dronken grappenmakers’ met weliswaar ‘grove grappen’, maar ze ‘nemen wel de spanning weg’. Het waren ‘jongeren die een feestje wilden’.

Afijn – is een opinie. Ergerlijk en erger wordt het wanneer de geleerde met historische vergelijkingen aankomt. De jongeren in Haren deden wat jongeren altijd al doen. ‘Eigenlijk is het krenten uitdelen’ zoals Provo dat ‘in de jaren zestig’ aan de politie deed. ‘Vooral wordt de symbolische orde op zijn kop gezet. Carnaval!’

Zo slaagt de Prof erin om (1) de rotzooi in Haren universeel te reduceren tot ‘de jeugd, weetje wel!’, (2) de rellen te vergelijken met de specifieke beweging van Provo en 3. de rotzooi als ‘feestje’ gelijk te schakelen met de sociaalhistorische institutie van het carnaval.

Je zult er maar les van krijgen. Komisch wordt het wanneer Van den Brink de eigen ervaring van zijn provocerende jeugd gelijkschakelt met zijn interpretatie. ‘Ik demonstreerde tegen de Vietnam-oorlog in de jaren zeventig. Dat was ook niet alleen maar om de inhoud van wat we riepen. Het ging ook om de kick. Zonen tegen vaders.’

Ook ik demonstreerde tegen die oorlog, onder anderen in Washington waar mijn vrouw en ik samen met tienduizenden anderen door traangasgranaten vrijwel van het zicht werden beroofd. Aan mijn vader dacht ik toen niet. Met ‘een feestje’ had het al helemaal niks te maken.

Als uitsmijter krijgt de burgemeester van Haren nog een wijsheid voorgeschoteld. Diens ‘genuanceerd alcoholverbod’ was helemaal verkeerd. ‘Als je niet wilt dat mensen buiten zinnen over straat gaan, moet je een alcoholverbod afkondigen en dat duidelijk handhaven.’ Zo, die zit! Om de hoek van de provocateur GvdB kijkt opeens de ooit katholieke man van de wormen en maden. Handhaven, Kerel! En daarbij dom denken dat je op die manier openbare dronkenschap vermijdt.

Professor Van den Brink is nog altijd een Provo – zijn tactiek is van een vasthoudende recalcitrantie. Tegendraads dient hij zijn strategisch doel – wereldberoemd zijn in een klein kikkerland.

10.3/2013