VAN GOD VERLATEN

Hoe ziet een man eruit die van God is verlaten? Zo:

 

 

Nog geen uur van te voren weigerde hij zijn verlies te erkennen. Omdat God de baas is over alles – u weet weel, die van de mus die van het dak valt – kon het nog best goed komen met de uitslag. Wachten dus met de erkenning van het verlies tot de laatste stem was geteld. Die laatste stem zou wel eens van God zelf kunnen zijn, en die weegt allicht zwaarder dan al de stemmen van gewone stervelingen, wablief!

Toch verloren. Van God verlaten… Zelfs met de steun van de Grote Trump achter zich toch verloren. En Trump, dat is voor Alt Right toch eigenlijk al een beetje God.

 

 

Het evangelie van Johannes wist het al, dat wil zeggen Johannes zelf: “In den beginne was het Woord, en het Woord was bij God, en het Woord was God.”

 

Zo was vanaf start deze wereld al logomagisch, overgeleverd aan taalspelletjes en logomagie, aan de illusie dat je met een nieuwe naam ook een nieuwe realiteit schept. Veel gelovigen zagen hierin hun roeping: Een grote bek opzetten helpt allicht een handje. Waar is waar als er het waarmerk op staat – ik ben dat waarmerk… Door God uitverkoren.

Misschien had Moore te rade moeten gaan bij de Nederlandse versie van God: Rem Koolhaas. Ook hij is van de logomagie. Schreef stapels extra extra large boeken [XXL] waarin hij met veel talig vuurwerk en talloze neologismen de wereld verbeterde, om die tenslotte met zijn ontwerpen ook zelf vorm te geven.

Nu weer als binnenhuisarchitect voor het Stedelijk Museum in Amsterdam. Zie hem hier toch piekeren over het ontwerp. Even dacht ik dat hij hier bezig is om het lot van Roy Moore te overwegen. Maar nee, er staat nog een nevengodje mee te piekeren, het gaat echt over Base, weetjewel – een nieuw woord.

Maatje van Ruf, dus weer eens geheel iets anders. Het nieuwe interieur van Stedelijk Base heeft wel iets van een Ikea winkel. Alles lekker door elkaar, zij het wel met afdelingen. Designschoenen [Design = kunst] staan gezellig naast een Warhol, een fuzzy Rothko lekker naast een wilde De Kooning.

Je hoort de jeugdige pomobezoeker al tegen zijn/haar [jawel: genderneutraal] maatje zeggen: Dat doekje daar, ’t zou goed staan bij de pas aangeschafte bank. Inpakken dus. Mocht de kleur toch een beetje detoneren, gewoon een nieuwe bank kopen, dan wel die Rothko inwisselen bij de kassa van Stedelijke Base – tegen zeg maar die designschoenen. Wisselgeld retour.

Sierksma 14.12.17