LACHEN GEDOOD

Vroeger schaterde ’s ochtends bij het lezen van de krant vaak een lach door de kamer, de koffie genoot mee. Het nieuws van tegenwoordig heeft het lachen gedood.

 

Het was dolkomisch om over ‘islamitische creationisten’ te lezen die het scheppingsverhaal letterlijk nemen, dus ook dat van die zeven dagen. God als goochelaar. Wanneer echter 9/11 en de Holocaust worden gezien als ‘complotten van darwinisten’ wordt het minder grappig, zeker indien homo’s niet alleen als zondaren worden neergezet maar ook zo worden behandeld.

 

Degenen die vroeger nog grappige malloten waren, voegen intussen hun schandelijke daad bij hun woord. Of het nu christenen zijn, islamieten of anderszins, dit soort gelovigen in de Ware Schepping zien zichzelf steeds als de juiste schepsels en andersdenkenden of andersdoenden als afvallig vuil. Zie Amsterdam 9.190.16.

In Amerika doen ze er nog een schepje boven op, daar zijn ze immers de ‘rijkste natie van de wereld’, hebben dus grotere spades… Kenmerkend voor de resterende Trump-aanhang – een cocktail van racistisch, ook antisemitisch white trash en zich te kort gedaan voelende lower middles classers – is hun scherpe blik voor de samenzwering.

 

Normaal ging ik lachen bij het lezen van de mededeling dat ‘Democraten bussen vol illegalen naar de stembussen zullen brengen’ en ‘stembussen volproppen met stembiljetten’. [VK 18.10] Het lachen vergaat je een beetje, omdat lang geleden dezelfde praatjes in Duitsland de ronde deden en men ook daar ging ‘posten’ bij stembureaus. Zogenaamd om te controleren, maar in feite om eerst zwart gemaakte tegenstanders te intimideren.

 

Het komt allemaal wel heel hautnah. Burgermans gêne weerhield zulke malloten ervan hun gedachten in daden om te zetten. Over die bedeesdheid stapt men tegenwoordig snel heen. Van de 73% Republikeinen die ervan overtuigd zijn dat de Democraten ‘vals spel spelen’ is een fiks deel bereid te gaan knokken. Zeker wanneer ze de presidentsverkiezingen gaan verliezen.

 

Sierksma 18.10.16

 

 

 

 

BYRON AND ASYLUM

Tijdens mijn verblijf op Chios overwoog ik ooit om naar Turkije te zwemmen. Vlakbij, zee aardig kalm. Louter als gedachte-experiment – ik kon goed zwemmen, maar heb er een hekel aan. Zo te zien zou het gelukt zijn.

 

Lord Byron zwom ooit – zij het als een historisch-culturele uitdaging – over de Hellespont. De naam klinkt griezelig. Van Sestos naar Abydos, in 1810. Dit is vanuit het perspectief van de hedendaagse asielzoeker die Europa wil binnen komen de verkeerde kant op.

 

 

 

BYRON English poet, in his costume as a Greek patriot – Date: 1788-1824

 

Byron was een Romantisch exotist – hij zocht het geheimzinnige in ‘de Oriënt’, wilde juist ontsnappen uit Europa, in het bijzonder uit het puriteinse Engeland dat hem niet zinde.

 

Hij schreef hier zijn zwemtocht een beroemd gedicht:

 

For me, degenerate modern wretch,

Though in the genial month of May,

My dripping limbs I faintly stretch,

And think I’ve done a feat today.

 

 

Daarbij was Byron bi. Dikke kans dat hij die seksuele geaardheid in Den Oost iets aangenamer kon praktiseren dan in puristisch Brittannia.

 

Hoe de wereld toch is veranderd. Panta rheï zeg maar. Intussen komen de massa’s over de smalle stukken zee tussen Turkije en de Griekse eilanden deze kant op. De meesten van hen kunnen niet eens zwemmen en moeten het met dubieuze vlotten en rubberboten doen, hen geleverd door troebele winstjagers.

 

En af en toe zit er een homo tussen. Die eindigt dan bijvoorbeeld in godbetert Heumensoord, vlakbij Neêrlands Nijmegen. Daar wordt hij belaagd door wat hijzelf ‘Arabieren’ noemt, en wat wij islamieten noemen, mannen die hem met de koran in de hand belagen en bedreigen. Camp not good. Kill gay.

 

Hij verlangt naar een veilige plek en veel Nederlanders wensen hem en zijn medegeaarden van harte toe. Niet zo de VDD, ook niet de PvdA – immers het zetbaasje van Rutte.

 

Neen – wat zij willen is ‘foute signalen voorkomen’. En een ‘fout signaal’ is het om belaagde homo’s en lesbo’s ‘apart te zetten’. Ik hoor ze het woord ‘rolbevestigend’ al in de mond nemen.

 

Een ‘fout signaal’ wordt benoemd door Attje Kuik, het PvdA-Kamerlid: “Apart opvangen. Dat is het verkeerde signaal. De mensen die zich schuldig maken aan intimidatie, die moet je straffen – en het land uitzetten.” [VK 9.2.16]

 

Zo’n uitspraak is voor Attje op zich al vast een ‘goed signaal’, hoe geschift het allemaal ook is. Wie zijn die die dan wel? Wetende dat pak weg 98% van de vluchtelingen islamiet is – daarvan slechts een handvol bedreigend voor ons eigen universitair personeel op wiens baantjes ze wellicht gaan jagen – en je weet dat praktisch de hele bevolking van zo’n vluchtelingenopvangcentrum voor een homo onaangenaam kan zijn.

 

Wellicht de bedoeling van VVD en PvdA? Met hun argument zou je ze allemaal in één keer uit kunnen zetten.

 

Wat wordt een mens moe van dit vlagvertoon der politiek correcten, het semafoor der domoren. Wat zullen degenen die meevlaggen zichzelf toch goed voelen. ‘Jeffrey’ in Heumensoord blijft de lul. Die kijkt wel linker uit om degenen ‘die zich schuldig maken aan intimidatie’ aan te wijzen.

 

Bezoek ook Sierksma’s Sequences: sierksmatwee.wordpress.com

HOMOFOBIE EN ANTISEMITISME

Zeggen dat Max Pam grossiert in malle vergelijkingen gaat net even te ver; maar je leest ze in zijn columns in de Volkskrant wel vaak.

 

Onder de gebiedende kop Zet homoseksuele vluchteling niet apart brengt hij homofobie en antisemitisme op een warrige manier met elkaar in verband. [VK 16.12.15]

 

Na enkel gratuite sympathiebetuigingen aan de welkome asielzoeker (vrijwel in de trant van ‘Mijn beste vrienden zijn asielzoeker’), gaat Pam in op het plan om ‘homoseksuele asielzoekers apart te zetten’. Hij vindt dit een ‘heel verkeerd signaal’.

 

Aan wie dan wel? Signalen zijn steeds immers bedoeld voor bepaalde ontvangers. Pam suggereert dat je op die manier de homohaters in de kaart speelt. Dit is vanzelfsprekend onzin. Het apart zetten van homovluchtelingen kwam voort uit feitelijke agressie door medevluchtelingen tegen sommigen van hen. Er werd geklaagd – door hen en door hulpverleners.

 

Tegen die agressie bleek niets uit te richten – te geniepig en tegelijk te pijnlijk in alle opzichten. Bescherming is dan het trefwoord. ‘Zelfbescherming met hulp van de instanties’ mag van mij ook. Waar het om gaat is de feitelijkheid van die homofobie, die werd ‘gepraktiseerd’ in opvangcentra.

 

Daarmee is Pams argument van ‘verkeerde signalen’ van de baan. Het apart zetten betreft hier het feitelijk onmogelijk maken van actueel homofoob gedrag binnen die centra. Het gaat er niet aan of je met deze separate opvang de homofobe medevluchtelingen bereikt, verandert of integreert.

 

Natuurlijk ware het mooier en beter geweest indien deze agressie binnen de centra kon worden voorkomen. Dat lukte niet en het lijkt niet te gaan lukken.

 

Daarna, eenmaal scheef gereden op deze ene schaats, gaat Pam op zijn andere schaats definitief onderuit. Dit ijs is voor hem blijkbaar te glad.

 

Hij gaat in discussie met ‘politicologe Ellen Hoogakker’ die heeft gezegd, ‘dat de homofobe vluchtelingen door rust, tijd en begrip vanzelf homoseksualiteit zullen accepteren’. Pam denkt van niet. Ik ook niet, maar dit ter zijde. Daarna komt Pam echter ten val:

 

‘Verder vond ik het opmerkelijk dat mevrouw Hoogakker zich beperkte tot homoseksualiteit, want stel nu eens dat zich tussen de asielzoekers ook antisemieten bevinden’. Tja, ‘stel nu eens…’ Het punt is dat vermoedelijk de meerderheid van de vluchtelingen uit het Midden-Oosten dit zijn, maar dat ze – omdat er naar alle waarschijnlijkheid geen joden in huidige vluchtelingencentra zitten – dit antisemitisme daar ook niet kunnen praktiseren.

 

Dus is het opgeworpen ‘stel eens’ geen punt in deze discussie, ook als je het weer eens zou kunnen zijn met Pams veronderstelling dat je mensen van een dergelijke diepzittende aversie niet slechts door ‘rust, tijd en begrip’ afhelpt.

 

Pijnlijk is wel dat, hoewel onuitgesproken, Pam met deze brei van non-argumenten een beeld oproept van ‘apart gezette’ joden in een ander tijdsgewricht.

 

Gisteren bekeek ik de film La Rafle. Hoewel geromantiseerd, niettemin een huiveringwekkend uitbeelding van het segregeren van de Parijs joden, door ze eerst de gele ster te laten dragen en later feitelijk uit te sluiten en dan af te voeren. Maar deze film gaat over praktisch antisemitisme, niet over Pams veronderstelde antisemieten in asielzoekerscentra.

 

De verbinding van beide op deze manier – van gepraktiseerde homofobie en veronderstelde antisemieten die al dan niet tijd moeten worden gegund om van hun antisemitisme af te komen – is onkies.

 

Bezoek ook mijn andere blog: sierksmatwee.wordpress.com

16.12.15

 

 

BLIJF VAN MIJN LIJF

Wat me typisch ‘Hollands’ voorkomt, is gekift over anders mans rug heen.

 

In de ‘opvang voor asielzoekers’ blijken daar aanwezige homo’s en anderszins ‘afwijkende’ en ‘opvallende’ mannen te worden bedreigd, getreiterd en zelfs aangevallen. Over vrouwen wordt in het artikel in de krant niet gesproken. [VK 7.12.15]

 

Hen apart opvangen zou getuigen van ‘discriminatie’. U leest het goed: Het kabinet vindt het een ‘principekwestie – in Nederland wordt niet gediscrimineerd’.

 

Het doet aan de aperte onzin en onjuistheid van Rutte’s vaststelling denken, dat terreur van het IS niets heeft te maken met religie. Afijn, een MP die zich in Brussel een half miljard kan verrekenen, moet zo’n scheve schaats inderdaad kunnen aanbinden. [Ter zijde: van dit kabinet mogen we nog veel meer verwachten; minister Schippers, u weet wel: van volksgezondheid en zo, wordt enthousiast opgewonden afgebeeld samen met een kickboxer wier ‘gala’ ze bezoekt…]

 

In Nederland wordt wel degelijk gediscrimineerd. Niet zo structureel als in de Verenigde Staten van Amerika, maar het is ook hier een feit. Dat dit onder meer met immigratie van de islam in ons voorheen christelijke en atheïstische land heeft te maken, lijkt ook een feit.

 

Ooit, toen Nederland nog geheel ‘eigen volk’ was – dat wil zeggen een geheel van atheïsten en christenen – schiepen we het Blijf Van Mijn Lijf Huis. Een instantie ter bescherming van vrouwen, wier mannen of ‘vrienden’ hen in elkaar mepten. Een mooie instelling die veel vrouwen zicht op een verder leven gaf.

 

Waarom dan nu, zoals de voormalige Palestijnse asielzoeker Abu Amar dit doet, een speciale opvang voor belaagde asielzoekende homo’s ‘onorthodox’ noemen? De oplossing is misschien zelfs wel te orthodox – althans voor dit kabinet dat doet alsof sinds het Blijf Van Mijn Lijf Huis voor vrouwen Nederland discriminatie en mepvrij is geworden.

 

Typische denktrant van de bestuurder: je maakt een regel, je stelt een maatregel in, en voila!, het effect is vanzelfsprekend en gegarandeerd.

 

Mispoes!

 

Bezoek ook mijn andere blog: sierksmatwee.wordpress.com

 

7.12.15

IRAN-AMERIKA: AS VAN HET KWAAD

Bij het volgen van de spannende onderhandelingen over atoomcentrales en dito bommen in Iran – vooral ook over het zieken door de Boehners en de Netanyahu’s van deze wereld – is het natuurlijk grappig om de overeenkomsten tussen Iran en Amerika te benoemen.

Homoseksualiteit is niet bepaald het stokpaardje van de Iranese sjiieten, waarover een stevige baard de scepter zwaait. Ook hier te lande hoorden we van imams die homo’s het liefst – met de zege van boven en de goedkeuring door zulke geestelijke leiders – van torens wilden afgooien.

Iran behoort volgens Amerika tot de As van het Kwaad – maar daarmee bedoelen ze niet de terreur tegen homo’s maar vooral de terreur tegen… Amerikanen. En voor Iran is Amerika De Satan.

Laat nu juist in Amerika nogal wat volk het met de gebaarde Islamieten eens zijn! Het enorme bedrijf Walmart verdomde het om homo’s aan te nemen. Moet kunnen – althans in bepaalde staten van de VS. Nu maakt het bedrijf zich eindelijk ‘sterk voor de rechten van homoseksuelen in Arkansas’. [FD 4.4.15] Dat is heel mooi.

Wel is dit protest tegen eigen voormalig beleid nodig, omdat in die zelfde staat Arkansas een wetsvoorstel lijkt te worden aangenomen dat ‘religieuze vrijheid’ garandeert. Deze ‘vrijheid’ betekent in het Land van Satan, dat je op religieuze gronden homo’s als werknemer kunt weigeren.

Heerlijke landen, waarin gelovigen en leiders lijden aan geestelijke wanen.

Bevalt u dit blog, stuur het aan vrienden en kennissen

Lees ook mijn andere blog met gedichten en iets lyrischer teksten:

Sierksmatwee.wordpress.com

INTEGRATIE VERSUS ASSIMILATIE

Inzake ‘vreemdelingen’ ligt het snijvlak tussen ‘links’ en ‘rechts’ op de grens tussen ‘integratie’ en ‘assimilatie’. Ook is in dit verband van belang of voorrang wordt gegeven aan wat een immigrant het ontvangende land te bieden heeft, dan wel aan wat het ontvangende land van de immigranten eist.

Ronald Schneider van Leefbaar Rotterdam zegt in een interview in VK 25.3.15: “Maar de norm is ondergesneeuwd geraakt. Niet integreren is geen optie.” Hij zegt, in antwoord op de journalistenvraag: “Wat verstaat u onder ‘de norm’”? het volgende:

“Dat je de taal leert. Dat man en vrouw gelijk zijn. Dat homo’s, hetero’s en transgenders volkomen gelijkwaardig zijn. Dat de vrijheid van godsdienst óók betekent om kritiek te hebben op religie of om openlijk te twijfelen aan het geloof. Dat vrouwen vrij hun partner mogen kiezen.”

In die formule zit één probleem besloten. Dat is het woordje ‘zijn’. Door van immigranten (en dus ook van al langer ingezetenen ‘Hollanders’ met malle ideeën) te eisen dat ze ervan uitgaan dat ‘man en vrouw gelijk zijn’ en dat ‘homo’s, hetero’s en transgenders gelijkwaardig zijn’, maakt Schneider een denkfout.

Wat je als principieel democraat en humanist van alle ingezetenen mag eisen – alle ingezetenen, dus immigranten maar ook ‘oud-landgenoten’ – is dat ze homo’s en hetero’s, mannen en vrouwen gelijk behandelen en hen niet discriminerend tegemoet treden. Dit zelfs, wanneer ze er van overtuigd zijn en blijven dat homo’s en hetero’s, mannen en vrouwen niet gelijk zijn.

Dit definieert integratie. Assimilatie eisen is echter hetgeen Schneider doet, ook als hij het integratie noemt. Hij eist dat een immigrant er andere opvattingen op gaat na houden, wanneer hij in een nieuwe samenleving wordt opgenomen. Niet alleen kan dit niet zomaar, misschien lukt dit nooit – het is ook onverdraagzaam.

Kwalijker voor het gehalte van de argumentatie van Ronald Schneider is, dat hij zichzelf in dezelfde passage op deze manier tegenspreekt. Immers, het vanzelfsprekend achten van kritiek op andermans geloof of zelfs aan alle geloof twijfelen, vooronderstelt die andere opvattingen als blijvend aanwezig.

Overigens ben ik het geheel eens met Schneiders ‘norm’.

Bevalt u dit blog, stuur het aan vrienden en kennissen

Bezoek ook mijn andere blog: sierksmatwee.wordpress.com

VERZWAARDE HOMOSEKSUALITEIT

Geloof het of niet, in de antihomowet van Oeganda komt de misdaad van ‘verzwaarden homoseksualiteit’ voor – een zware overtreding. Als weldenkend mens wil je de artikelen in de krant begrijpen. Welnu, bij zo’n passage kost me dat even tobben. Gaat het wellicht om homo’s die gebruik maken van een loden aarsplug?

Meestal denk ik bij dergelijke kwesties – homohaat, antihomowetgeving et cetera” waar bemoeien die lui zich toch mee. Hebben ze nooit bedacht dat anderen zich wel eens zouden kunnen gaan bemoeien met hun malle gewoonten en gedachten? Een strafje voor het geloof in de onbevlekte ontvangenis gaat er bij mij best wel in… Minstens opsluiting in een kliniek voor geestelijk minder valide lieden.

Maar alle gekheid even op een stokje. In mijn blogs heb ik diverse keren geargumenteerd tegen het onjuist gebruik van de term racisme. In veel gevallen gaat het namelijk om etnische kwesties – misverstanden die in het leven zijn geroepen doordat verschillende culturen ofwel al eeuwen samenleven in de zelfde maatschappij, ofwel – wat vaker het geval is – opeens door de geschiedenis gedwongen werden om samen te leven in een zelfde ‘natiestaat’.

Daarvoor het woord ‘racisme’ gebruiken is misplaatst. Bij racisme gaat het om de veelal rabiate haat plus agressie tegen andere groeperingen die met de agressor genetisch verschillen. Vaak komt dit verschil tot uiting in een bijzondere huidskleur.

De Jodenvervolging, bijvoorbeeld, had/heeft niets van doen met racisme, alles echter met oeroude religieuze vetes die onder het Hitler-regime uitmonden in georganiseerde agressie tegen deze gelovigen. Daarbij werd per abuis een racistische afstammingsleer gehanteerd, die van iemand ‘een jood’ maakte omdat zijn ouders of grootouders van het joodse geloof waren. Maar de joden vormen geen ras – zwarte, gele en anders gekleurde joden vormen het bewijs.

Je kunt je bekeren tot een geloof, niet tot een ras.

Bij de ‘mondiale cultuurstrijd’ tegen homoseksualiteit [het woordgebruik in de VK van 19.2.14] mag het vaak ook gaan om cultuurstrijd, het is echter een bloedzuiver voorbeeld van racisme. De neurowetenschapper en hersenonderzoeker Dick Swaab ontdekte alweer decennia geleden dat homoseksualiteit aangeboren is, met een bepaald ‘knopje’ in de hersens is verankerd. Het onderzoek werd elders gerepliceerd. Homoseksualiteit blijkt niet een kwestie van opvoeding te zijn, zoals veel priesters en dominees ons anderhalve eeuw wilden doen geloven.

Dat die haat in Afrika dergelijke gruwelijke vormen aanneemt heeft te maken met een morbide christenheid, met een even morbide islam, en met de enorme gaten die aids in Afrika heeft geslagen. Dit, weer verbonden met vaak achterlijke restvormen van magie, produceert een griezelige cocktail.

Puritanisme lijkt steeds gekoppeld aan dit antihomo racisme.

De ‘strijd’ van de Frigide Bardots van deze wereld tegen bijvoorbeeld het homohuwelijk, maar ook de letterlijke strijd tegen het praktiseren van homoseksualiteit in Rusland en Afrika – homoseksualiteit, al dan niet bedreven met door lood verzwaarde ballen of pluggen – is een racistische strijd. Het gaat overal om de ontkenning van het bestaansrecht van een apart soort mensen.

Een reden om tegen dit racisme ten strijde te trekken, al weet ik even niet hoe.

Wanneer u dit blog waardeert, verspreid het via uw facebook, hyves, twitter of andere social media!
19.2.14

UIT DE TIJD

‘Breng vrijheid van onderwijs bij de tijd’ kopt de Volkrant van 5.4.12. Geert ten Dam, voorzitter van de onderwijsraad.

Hoe komt het toch dat mal Nederland steeds weer de aanwezige rot wil verspreiden, in plaats van deze weg te snijden. Zowel rechts als links, in de politiek en daarbuiten, wordt intensivering van minderheidsgevoelens bepleit, in plaats van ze te verminderen. Rechts fokt ze op, links wil ze laten bloeien.

Zo is bijvoorbeeld het voorstel om homo’s bloed te laten doneren medisch zeer onverstandig, iet wat artsen kunnen beredeneren. Maar Holland spreekt zijn woordje mee: Moet kunnen! Een vals sentiment doet in dit geval links en liberaal Nederland zonder redelijke argumenten in de bres springen voor ‘een minderheid’. Laten we in plaats van deze politieke symboolgestes homohaat bestrijden – iets waarvoor de school de aangewezen plek lijkt.

Nu dan weer het voorstel van Ten Dam en consorten. Het onderwijs ‘bij de tijd brengen’ lijkt slechts mogelijk door de verzuilingsrot voorgoed te elimineren. Kortom – herstel van de scheiding van staat en kerk, het instellen van religievrije scholen en het verwijderen van schooltypen die alles met ‘overtuiging’, maar weinig met didactiek van doen hebben.

Weg met de Antroposofische scholen die ‘vrij’ heten, maar enggeestig en onvrij opleiden; weg met de Montessorischolen die weliswaar pegagogisch goed functioneren, maar didactisch uit de voortijd stammen (leren rekenen met kraaltjes). Weg ook met aparte Daltonscholen, maar wel hun sterke pedagogiek invoeren in staatsscholen.

Godsdienst dient slechts aan bod te komen in een algemeen vak culturele antropologie dat variatie in geloof, inclusief het atheïsme, onbevooroordeeld beschrijft en uitlegt. Het bevorderen van scholen op basis van nieuw binnengekomen geloofsrichtingen en zeker ook het door liefhebberende ouders in het leven roepen van allerlei ‘anderwijsscholen’ moet worden voorkomen.

Onderwijs is er niet om etnische tegenstellingen te bevestigen of zelfs te bevorderen, ook niet om sociale stands- en klassenverschillen te benadrukken. Zelfs de vrije schoolkeus is een dubieuze aangelegenheid waarvan – gezien het voortdurend uitloten van kandidaten – ook al praktisch blijkt dat het een fictie is.

Niet vrijheid van onderwijs is aan de orde, maar de kwaliteit ervan. Die is in toenemende mate beroerd. Laat de Onderwijsraad zich in de eerste en in de laatste plaats daarom bekommeren.

Sierksma 5.4.12