HEROPVOEDING

Kalshoven – de professor van De Argumentenfabriek – noemt drie motieven waarom kinderen eerder naar school zouden moeten gaan.

1.Kinderen kunnen dan meer en beter leren; 2. leerachterstanden kunnen worden weggewerkt; 3. werkende ouders worden ontlast. [VK 14.2.15]

Kan zijn. Je weet bij dit soort voorstellen nooit welk motief op de eerste plaats komt, en welk motief als ideologische camouflage als eerste wordt opgevoerd. In de huidige flexwereld lijkt me ‘de ontlasting van werkende ouders’ – althans in Kalhovens rijtje – vast primaat te hebben.

Maar er is meer aan de hand. Mijn scherpe vriend Ton Korver schreef kortgelden het volgende, zonder twijfel teruggrijpend op de gedachten van Gramsci en Althusser:

“Jaren geleden (eind 2006 om precies te zijn) schreef ik eens op dat de nieuwe schoolstrijd niet over godsdienst maar over heropvoeding gaat. De eerste schoolstrijd werd beslist met een pacificatie waarvan de grenzen tot op de dag van vandaag onophoudelijk worden verkend. Niet afgesloten dus, de pacificatie, maar ook niet heel erg omstreden. De nieuwe schoolstrijd gaat verder. Het gaat om het overdoen van de opvoeding van de ouders. Het bestrijden van taalachterstand, het neutraliseren of zelfs opheffen van culturele verschillen, het bevorderen van integratie en nu: het opsporen en tegengaan van radicalisering. De opvoeding moet over.”

Immers, het gaat bij de school om een van ‘de ideologische staatsapparaten’, bedoeld om sociale cohesie in een structureel gespleten samenleving te bewerken. Eisten christelijke ouders tijdens de eerste schoolstrijd het recht op om hun kinderen zelf op te voeden – dat wil zeggen, goed christelijk – daar willen diezelfde christenen nu maar wat graag heropvoeding van andermans moslimkinderen door de school.

Me dunkt dat de ook door de sociaaldemocraten bepleite vervroegde schoolgang in de eerste plaats door dit idee van staatsopvoeding wordt ingegeven, daarna door ‘de ontlasting van werkende ouders’ – en pas daarna door die educatieve overwegingen.

Zoals immer in zijn Argumentenfabriek, is Kalshoven bezig met rijtjes feiten als waren het argumenten – zonder ook maar iets van een samenhangende theorie te hebben, waarbinnen die feiten hun waarde en plaats kunnen krijgen in een ‘verband’. De theorie van ‘de ideologische staatsapparaten’ is zo’n verband – en een nogal interessant verband.

Bevalt u dit blog, stuur het aan vrienden en kennissen
Bezoek ook mijn tweede blog: sierksmatwee.wordpress.com

NATIONAAL NARCISME

In de Volkskrant van deze ochtend is rekenmeester Kalshoven weer aan de slag, directeur van De Argumentenfabriek. Vaak geven zijn cijfertjes de basis voor een mogelijk argument, zelf lijkt hij zijn cijfertjes als argumenten te beschouwen.

Ook neigt zijn kijk op de wereld naar nationaal narcisme. Niet dat hij sympathiseert met de PVV of met de SP, verre van dat – wel krimpt zijn mentale speelveld door deze fixatie op de hem beschikbare nationale cijfertjes.

Dat levert soms heel ernstige misverstanden op. Vandaag behandelt hij ‘vier feiten’, gegevens over Nederlandse inkomens en vermogens. Het gaat nog niet zo slecht met ons rijke, ‘egalitaire’ landje! Deze vier feiten ‘relativeren’ de ellende die er nu passeert en ze ‘typeren Nederland zo ongeveer als het economisch paradijs op aarde’.

Dan de clinch: ‘Dit alles doet aan de economische vraagstukken van vandaag niets af. Het plaatst ze wel in een juiste context’.

Mijn feiten:

1. Het gaat helemaal niet om ‘economische vraagstukken’, dat denkt alleen een economist. De problemen van de Euro- en van de Europa-crisis zijn intens politiek en sociaal.
2. Enorme problemen, zoals de ook bij ons toenemende jeugdwerkloosheid, hebben pas in de laatste plaats met inkomen te maken; het zijn in de eerste plaats sociale kwesties met verstrekkende consequenties.
3. Wat er verder ook schuil gaat onder Kalshovens ‘vier feiten’, ze hebben elk betrekking op Nederland; ze zijn het tegendeel van ‘de juiste context’ voor al die grote Europese kwesties.

26.5/12