SCHREEUWLELIJKJE

Eindelijk een plaatje van ‘Anouk’ aangeschaft. Gezien de hoge prijzen voor haar CD’s, zelfs voor de tweedehandsjes op Amazon.com, verwacht je dan wat. Ookal omdat nogal wat mensen in de  omgeving hoog van haar opgaven. Een tijd lang dacht ik bij die naam trouwens aan een ‘adresje’, het blijkt om een zangeres te gaan, een rockster.

Ze blijkt probleemloos te passen in de lange reeks gilmeiden met een aardige stem van de laatste vijftien jaar, dames waarvan je zou willen dat ze andere muziek zongen om hun apparaat beter te doen uitkomen. Het blijft gillen.

Anouk is een echt schreeuwlelijkje, een krijsertje – daar kan ze wat van. Ook is de muziek van een tergende eentonigheid, zonder dat er ook maar een musicus uitspringt. Wat ze zingt is van een godsgruwelijke Froebelpoezie die herinnert aan de manier waarop Hazes met het Grote Rijmboek in de hand aan de keukentafel zijn smartlappen schreef. Anouk heeft het vooral over zichzelf en Anouk is oninteressant. Misschien dat pubers zich er in ‘herkennen’.

Voor straf speelde ik direct na Anouks muziek diverse platen van Kate Bush en Patti Smith. Hemeltje lief! Wat een  originaliteit van zowel tekst als melodie.

Dit heeft niks van doen met uw schrijver die ‘ouderwets’ is. Het gaat om aantoonbare verschillen in kwaliteit. Wat tegenwoordig mainstream rock of pop is, verdient deze naam ook in de bijbetekenis van het woord.

15.11/2012