MOHAMED EN ABRAHAM

Nogal onaangenaam aan het verhaal van Abraham, die van plan is om zijn zoon Isaac te ‘offeren’, is dat Isaac tot het te laat is in het ongewisse wordt gelaten. Hij mag eerst vuur en hout aandragen en verbaast zich over de afwezigheid van het offerlam. Dat is hijzelf.

 

Nu gaat het in Genesis om een ‘beproeving’. God test het geloof van Abraham en kijkt hoe ver die wel wil gaan. Heel ver, dus – in mijn ogen veel te ver. Maar ik ben ook maar een atheïst.

 

Eerder schreef ik over het infantiele karakter van religieuze leefregels – van alle religies, maar die van de van oorsprong nomadenreligies in het Midden Oosten in het bijzonder. Ook de hardheid valt op. Maar wreedheid, zo blijkt uit onderzoek, is des kinds. Sprookjes, toch voor kinderen bedoeld, zijn een aanwijzing, kinderspelletjes van hetzelfde laken een pak.

 

Intussen is de ‘derde dader van Bataclan geïdentificeerd – u herinnert zich dit wellicht, de godsgruwelijke terreuraanslag op het publiek in een Parijs theater.

 

Vanzelfsprekend is het tegenwoordig dat omstanders, ‘getuigen’ en familieleden en vrienden in de nieuwsgaring het hoogste woord krijgen. In dit geval wordt de vader van Foued Mohamed-Aggad geïnterviewd. [VK 10.12.15] Dan blijkt dat sommigen onder ons nog niet veel verder zijn gekomen dat het primitivisme van Abraham:

 

“Als ik geweten had dat hij op een dag zoiets zou doen, zou ik hem voordien hebben gedood.”

___________ 

Bezoek ook mijn tweede blog: sierksmatwee.wordpress.com

10.12.15

 

 

 

 

 

KINDERMOORDENAARS

Kort geleden – ik ben het knipsel helaas kwijt – werd in een ingezonden brief gepleit voor de juiste benoeming van een gebeurtenis die de laatste jaren vaker in het nieuws kwam: De doding van eigen kinderen door een vader. De briefschrijfster wenst het uitsluitend als ‘kindermoord’ te bestempelen.

Vaak wordt de doding van de kinderen gevolgd door de zelfdoding van de vader. In de meeste gevallen gaat het om een gescheiden man en lijkt wraak op verlating door zijn vrouw in het geding. Mannelijke Medea’s.

Delacroix, Medea

Medea vermoordde haar twee zoons die ze bij Jason had gekregen. Jason verkoos een nieuwe vrouw en liet Medea in de steek. Omdat Medea uit een ‘barbaars’ land kwam, zit er in dit klassieke verhaal een element van etnisch vooroordeel. In de trant van: Wij beschaafde Grieken zouden zoiets nooit doen.

Dit blijkt dus wel het geval – wij zijn allemaal ‘beschaafde Grieken’ en sommigen van ons doden hun kinderen. Uit wraak om een verlating.

Nu smeerde Medea ‘m na haar kindermoord. Het woord moord lijkt me in dit geval gepast. Zodra een ouder zijn of haar kinderen en daarna ook zichzelf doodt, lijkt me voorzichtigheid bij het gebruik van het woord ‘moord’ geboden. Ik althans, ben er niet helemaal uit. Normaliter lijkt me het woord ‘zelfmoord’ trouwens ook uit den boze. Wanneer iemand zichzelf echter uit wraak op een ander doodt, is het misschien toch wel ‘zelfmoord’.

Een zekere waan lijkt dan in het geding.

Interessant is de vraag waarom het tegenwoordig vooral mannelijke Medea’s zijn en vroeger veeleer vrouwen, die hun kinderen via doding aan de (voormalige) man onttrokken. Dit lijkt me in verband te staan met de relatieve machtspositie van vrouwen en mannen in diverse historische perioden.

Het hedendaagse echtscheidingsrecht is zeker niet in het voordeel van de man. Hij is, waar het om de kinderen gaat, vaak de klos. Destijds was een vrouw een aanhangsel van de man, een gebruiksvoorwerp – een kinderproducent. Haar bleef niet al te veel over na verlating…

15.11.13