LIBERTIJN, LIBERTAIR, LIBERAAL

Lastig voor wie niet al bekend is met de verschillende woorden: liberaal, libertijn, libertair.

Liberaal is het minst duidelijke woord. Wie naar de politici kijkt die zich zo noemen, verbaast zich erover dat ze zich onder hetzelfde welhaast kleurloze vaandel scharen. Obama en Bolkestein bijvoorbeeld, en wellicht zelfs Wilders.

Het verschil tussen een libertijn en een libertair is helderder. Bij hen gaat het om het verschil tussen de zaken waarvoor ze handelingsvrijheid opeisen.

Voor de libertair is dat poen – niets mag het vrije verkeer van kapitaal in de weg staan. Daartoe moet ongeveer elke wet worden afgeschaft en het regeringscentrum tot op het bot worden uitgekleed. Denk aan de Libertarian Party van de broertjes Koch in Amerika – David en Charles.

Om de verwarring toch weer te vergroten: Deze libertairen willen wel een volstrekt vrij verkeer van geld en goederen, maar gunnen dit niet aan mensen. Het zijn meestal de grootste tegenstanders van ‘vreemdelingen’ – immigranten kortom, die hun immers niks opleveren en alleen maar wat kosten.

Een libertijn is iemand, die in sexualibus graag wil doen en laten wat hij wil – weliswaar met de vrije instemming van de verkozen partners, maar in het gevalletje Strauss-Kahn blijkt er vaak ook geld over de toonbank van die metgezellinnen te gaan. Sade was vroeger een held, tegenwoordig is elke libertijn zijn eigen heldje.

Dat smoezelige delen ze dan weer met de libertairen, die op dit moment maar wat graag hun dark money inzetten om via super packs hen onwelgevallige politici te vernietigen. Dit met behulp van schandelijke reclames, waarin vaak weer de libertijnse kant van die slachtoffers breed wordt uitgemeten.

Wee, wie in de USA politiek wil winnen, maar helaas naar de hoeren ging, wel eens een stickie rookte of ten aanzien van geld ‘communistische’ sympathieën koestert/de.

 

Tegen die libertaire Kochs protesteren dan weer de libertijnen uit porn valley. Zij lopen immers het risico dat met het soort vrije kapitaalverkeer van de libertaire Kochs, maar onder hun anti-libertijnse, zo niet puriteinse regime, hun pornokapitaal wel eens zou kunnen opdrogen.

Gisteren, op de eerste lentedag, parkeerde ik mijn auto aan de rand van de Leidse binnenstad op een binnenpleintje waar het wel mocht, maar met mate. Een blauwe schijf verkleinde mijn parkeervrijheden.

Toen ik van de auto wegwandelde, ontdekte ik pas de naam: Robert Kochplaats. Geen idee wie dat was of is. Misschien wel verre familie van die Amerikanen. Maar die verplichte blauwe verkeersschijf lijkt me achteraf symbolisch voor het bovenstaande.

Bezoek via Google ook Sierksma’s Sequences