Het zijn toch vooral de intellectuele non-valeurs zoals Baudet, en nu weer De Hond, die hun zeldzaam duister licht over de kwestie van het referendum laten schijnen. Net als enkele andere ‘kenners’, die voor ‘Remkes staatscommissie’ verschijnen, hebben ze er dan ook geen enkele moeite mee om zich als ‘expert’ te presenteren. [Zie VK 29.3.18] Te onnozel blijkbaar, om te beseffen dat hun eigen pleidooi betekent dat die commissie beter willekeurig geselecteerde ‘gewone mensen uit het volk’ had kunnen laten opdraven…
Vooral pijnlijk voor deze filosofische grabbelaars, is het volstrekt ontbreken van enig historisch besef. Wie geschiedenis studeert, leert als eerste zonde in dat vak het anachronisme: het naar willekeur verplaatsen van gebeurtenissen, begrippen en oordelen van de ene naar de andere historische periode; en dan denken, dat in beide perioden sprake is van dezelfde betekenis van die gebeurtenissen, begrippen en oordelen.
Baudet, om eens iemand te noemen, koketteert maar wat graag met Edmund Burke; ook beweerde hij dat hij het liefst een nieuwe Chateaubriand zou willen zijn. Hetzelfde doen de dilettanten van de Burke Stichting.
Geen flauwe notie van het feit, dat de 18e-eeuwse conservatief Burke, die over de Franse Revolutie schreef, niets meer te maken heeft met de postmoderne, laat -kapitalistische omstandigheden van nu. Ook geen idee, dat je wel gecharmeerd kunt zijn van de Romantiek – bijvoorbeeld van Chateaubriand – maar dat je op dit moment geen Romanticus meer kunt zijn, of je denkt het te zijn en bent in feite gewoon een imbeciel. Baudet dus. [En dit ter zijde: Burke en Chateaubriand – twee prachtschrijvers.]
De Hond bepleit – als ‘expert’ – het referendum, omdat anders “een common- sense-beweging” met wellicht Linda de Mol [sic!] als aanvoerster het heft in Den Haag in handen zou kunnen krijgen.
Ook voert hij het bekende kul-argument voor het referendum op: Zonder referendum, bij de huidige periodieke en afstandelijke verkiezing van politici, kan de burger na een onwelgevallige formatie zeggen: “Ik bedoelde iets heel anders.”
Probleem is natuurlijk, dat dit bij een referendum dubbel opgaat. Wie kan na een ja-stem voor het Brexit-referendum nu beweren, dat dit het is waarvoor hij stemde? Ik citeer de filosofische grabbelaar Baudet nog maar eens, toen hij een VVD-politicus dit voor de voeten wierp: “U beweert dus, dat het gewone volk geen antwoord kan geven op een eenvoudige vraag!” Alsof zoiets als een ‘eenvoudige referendumvraag’ bestaat…
De Hond heeft een nieuw anachronisme bedacht. Hij heeft goede hoop dat de tegenstanders van het referendum wel van mening gaan veranderen. “In 1848 stemde koning Willem II in met de voorstellen van Thorbecke, omdat hij zag dat in Berlijn en Parijs revoluties waren uitgebroken.” Acht, de schat… Alsof de 19e-eeuwse revoluties ook maar iets te maken hebben met de vluchtige bewegingen van deze 22e eeuw. Alsof er geen eeuwigheid schuilt tussen een revolutie en een revolte – als het nu al om een volkse revolte zou gaan.
Wie immers op De Honds Linda de Mol gaat stemmen – u weet wel: van de common-sense-beweging – dat is iemand die het vandaag even niet zitten, en morgen weer ergens anders niet.
Sierksma 29.3.18
Sierksma's Sores 