ZEN UITSLOVER

Olaf Tempelman begeleidt een foto met een overweging. Op straat zie je een man op een meditatiekussen zitten. Hij ‘reinigt’ volgens de journalist zijn geest. Volgens Tempelman wordt dat straks even gewoon als tandenpoetsen.  [VK 31/7/13]

“In de openbare ruimte trekt de tandenborstel nauwelijks nog aandacht.” Dat is echter niet zo. Nog steeds is het tandenpoetsen een privé bezigheid. Natuurlijk komt het wel eens voor dat iemand en plein publique poetst. Maar dat valt op, het is opzichtig. Wie de tandenborstel in de trein coupé trekt, is een aansteller. Nog steeds.

Ook deze meneer op zijn uiterst kekke kussen is een aansteller. Wie zo’n kussen met oranje fluttertjes eraan aanschaft, heeft wellicht inderdaad iets in de bovenkamer te reinigen. Maar ook die uitdrukking slaat nergens op.

“Zelfs op een verkeersplein kan hij de beek horen ruisen.” Tja, zou kunnen. Maar waarom in vredesnaam? Zelf neem ik genoegen met de soms chaotische binnenkant van mijn bewustzijn. Vaak komt er wel iets leuks uit te voorschijn. Wellicht is mijn bewustzijn zelfreinigend… Daarbij komt ook nog eens dat ik altijd, om het met de Chinees te zeggen, de meditatiemat des vlezes prefereerde.

Bij al te rustige mensen heb ik argwaan. Ze zijn vaak ietwat humorloos en missen zelfspot. Ook is mijn indruk dat juist mensen met weinig in dat bewustzijn er ‘veel baat bij hebben’. Maar goed, dat is een indruk.

Deze meneer op zijn kussen is een uitslover. Probeer eens te bedenken wat voor motief hij had om zijn modieuze kussen vanuit huis mee te nemen en op deze stoeprand te leggen. Ga me niet vertellen dat hij er de hele dag mee rondloopt, tot het moment waarom hij spontaan even gaat lotussen.

31.7/2013