Nu al twee boeken dik verkondigt Margriet Sitskoorn haar stelling dat ons brein ‘maakbaar’ is en dat onze hersenen niet ons de baas zijn, maar wij onze hersenen. ”Gebruiken wij onze hersenen of gebruiken onze hersenen ons?” staat er boven een interview met haar. [VK 18.1.16] Antwoord voor Sitskoorn duidelijk.
De vraag is natuurlijk in de eerste plaats of Sitskoorn haar hersenen gebruikt.
In elk geval wel om wat plagiaat te plegen; ze heet achteraf ’onzorgvuldig’ te zijn geweest. Maar wanneer ze het oproepen van beelden door halve pingpong balletjes op de ogen te plaatsen ‘een experiment’ noemt, blijkt hoe onzorgvuldig haar taalgebruik is. Experimenteren doe je in de wetenschap om te zien of iets onwaarschijnlijks doch wel voorspeld al dan niet uit een toets komt. Van te voren weten wat voor effect je bereikt, heeft met experimenteren niets van doen.
Het is wel het soort populaire wetenschap waarmee Sitskoorn zich bezig houdt. Daarbij worden serieuze denkfouten gemaakt. Hoewel in de woorden van haar interviewer, dit staat er: ‘Veranderen kan, als je wilt’. Je bent niet gedetermineerd (zegt ze uiteraard tegen haar tegenstrever Swaab). Veranderen van jezelf kan door ‘hard te werken’ onder ‘begeleiding’. Dan ‘hebben de hersenen de mogelijkheid te veranderen’.
Nu is er niemand die ontkende dat de hersenen de mogelijkheid hebben te veranderen. De vraag is alleen in welk opzicht en wanneer. En nog grotere vraag is logisch van aard. Het zal toch niet zo zijn dat, omdat de hersenen veranderen, ook wij onze hersenen kunnen veranderen? Dat is een volstrekt non-sequitur – een niet logische gevolgtrekking. En Sitskoorn trekt die.
Het zijn omstandigheden – ook door onderzoekers als Swaab al uitgelicht – die invloed hebben op de ontwikkeling van vooral jonge hersenen. Goede opvoeding is een groot goed! Dat iemand zichzelf kan veranderen is veel dubieuzer. Sitskoorn verdient met deze absoluut gebrachte dubieuze stelling van haar ‘Ik in het Kwadraat’ intussen goed geld.
Dat zij niet de enige is die zulke denkfouten maakt, blijkt enkele malen in dezelfde krant. Schoten voor open doel.
Je moet niet bij Jens van Tricht aankomen ‘met het idee dat het gewoon aangeboren is, dat de man biologisch geprogrammeerd is om dominant agressief te zijn’. “Als dat zo was, zouden alle mannen problemen veroorzaken. Dat doen ze niet.”
Alsof dankzij opvoeding (zie boven) een door de evolutie geprogrammeerde aanleg niet een bepaalde gepacificeerde vorm zou kunnen krijgen! Kortom, Van Tricht heeft geen enkel argument tegen zo’n ‘geprogrammeerde aanleg’, iets waar de biologie wel nogal wat argumenten vóór opleverde.
Dan Jitske Akse en zijn vechtpartijen in Syrië. Dat Wilders hem, na een sondering van de volksmening, onmiddellijk een lintje wil geven voor zijn meevechten met de Koerden en voor het doden van IS-ers – wie snapt dat niet!
Van Hoogleraar internationaal strafrecht Göran Sluiter verwacht je iets meer. Maar neen. “De Koerden zijn een erkende strijdende partij (in een gevecht tussen niet-staten) waarmee wij ook nog eens sympathiseren.” [Ter zijde: wie zijn die ‘wij’? Nogal wat Turkse Nederlanders doen het in elk geval niet.] Sluiter vertelt verder: “Wat is dan de grondslag om leden van die partij te vervolgen. Ga je dan ook een Franse piloot vervolgen die een bom op IS-strijders gooit?”
Tja, in dit ‘dan ook’ zit het domme addertje. Alsof die Franse piloot iets heeft te maken met Koerdische strijders of met Jitske Akse die hen schietend steunde! Die piloot doet dit in opdracht van zijn staat, Akse ging daar op eigen houtje heen. Of je het nu eens bent met Akse, met die Koerden, ja zelfs met die Franse piloot: Akse streed op eigen houtje in vreemde dienst. Dat is een vergrijp dat door de rechter beoordeeld moet worden.
Bezoek ook mijn andere blog: sierksmatwee.wordpress.com
Sierksma's Sores 