Wat vooral opvalt is het gemak waarmee neo-conservatieven als Baudet, Le Pen en consorten in de talige grabbelton der definities graaien. Al naar believen geven ze, al dan niet expliciet, termen als volk, natie, natiestaat, etniciteit en ontheemding eigen connotaties mee.
Ook opvallend is dat deze neo-conservatieven grote moeite hebben met het nauwkeurig ontwaren van de processen die zich in deze nieuwe wereld aan het ontwikkelen zijn, met als gevolg dat ze de kluwen van eigen vooroordelen, wensdenken en feitelijke ontwikkelingen niet weten te ontwarren.
Ik herhaal nog maar eens stelling 13 bij mijn proefschrift: It is wishful thinking tot think that wishful thinking is thinking. Basically, wishful thinking is wishing.
Vooral de zich als hoogst intelligent, zo niet geleerd presenterende politici – denk aan het zelfbenoemde genie Baudet, of aan de al even grote, zij het opgeblazen denker Bolkestein – hebben er een handje van hun eigen wensdenken als feitelijk analyse te presenteren.
Zo is er volgens Baudet sprake van oikofobie onder hedendaagse westerse elites. Hij bedoelt daarmee te zeggen, dat nogal wat intellectuelen een kosmopolitische inslag hebben en bij het beoordelen van toestanden in eigen land meestal de toestand in de wereld betrekken.
Maar de term suggereert zelfhaat, een aversie van die intellectuelen, gericht tegen het eigen land. Alsof die elitaire intellectuelen (vanzelfsprekend voor de Baudets onder ons: linkse intellectuelen) een Vijfde Kolonne van landverraders vormen, verwikkeld in een oorlog van het Eigen Volk tegen de opdringerige Buitenwereld.
Eenmaal dit vertrekpunt gekozen, moet er welhaast sprake zijn van verwatering van ons ‘cultuurgoed’ en onze ‘eigen normen en waarden’ (u weet wel: joods-christelijke waarden en, O ja!, humanistische waarden), dit als gevolg van een immigratiestroom van anderssoortigen die etnisch niet bij ons horen. Komen ze toch, tegen alle door neo-conservatieven voorgestelde obstakels in, dan is radicale ‘inburgering’ nodig om van de vreemdeling een echte Hollander te maken.
Laat ik dit voorop stellen: Ook ik verblijf met weemoed een half jaar lang in een Franse vlek waar de gezellige orde van het dorp heerst, waar je van de goede lokale keuken geniet, en waar je vanuit je 200 honderd jaar oude huisje kwaad kijkt naar hoe grote boeren in de omtrek de zaak verknallen. Teloorgang, ai!
Maar ik ben me ook maar al te goed bewust dat ik mazzel heb, dat ik nog zo’n ouderwets leven kan leiden, wel te verstaan als gepensioneerde die het zich kan permitteren, weggestoken in een verborgen nis van de werkelijke wereld.
Die werkelijke wereld ontken ik niet. Ik ben niet nostalgisch. Deze wereld is er een van permanente migratie; dat wordt nooit meer anders; beschaving heet het dan om die migratie zodanig te organiseren dat er geen slachtoffers vallen en dat mensen leren dat ‘het vreemde’ onvermijdelijk tot ‘het eigene’ is gaan behoren.
Onbeschaafd is de wishful thinking van de Baudets en de Wildersen van deze wereld, die grenzen dicht willen gooien, doen alsof de bestaande ‘natiestaten’ eenduidige etnische volken omvatten, en denken dat ‘de Islam’ buitengesloten kan worden. Dit soort geniale denkers moedigt slechts xenofobie aan, en verwijt volkomen ten onrechte mijn eigen soort oikofobie.
Was het alleen maar een intellectueel ideologisch spelletje…
Sierksma 18.2.18
Sierksma's Sores 