Ryan Lizza van The New Yorker is de hele dag bezig met fact checking en het volgen van Trumps barrage van leugenachtige tweets. Hij weet ook dat het weinig zin heeft. Maar louter om niet “gewend te raken aan het liegen” gaat hij stoer verder.
Daarmee is de plot van zijn interview met de Volkskrant in een klap duidelijk [VK18.11.17]. “Leugens ontkennen is inmiddels de normaalste gang van zaken.” Het zelfde geldt voor persvoorlichters zoals Huckabee Sanders, die journalisten vertellen dat ze toch niet het lef moeten hebben om aan het woord van nota bene een viersterren generaal te twijfelen. Macht is tot waarheid geworden, althans tot een versie ervan. “Het soort taal dat militaire leiders gebruiken na een coup…”
Helaas is het fenomeen van “anti-antiTrumpism een belangrijke drijvende kracht in de conservatieve wereld geworden.” Waarmee Lizza bedoelt, dat men daar alles tegenspreekt wat tegen Trump wordt ingebracht, ongeacht thema of inhoud van de boodschap. De rijen worden stelselmatig gesloten, zoals de kiezers die hem verkozen strak en stijf achter hem blijven staan – althans zeer velen van hen.
Dit is opnieuw een voorbeeld van wat ik keer op keer over het voetlicht probeer te brengen: het functioneren van het Postmoderne Panzer Ego.
In een maatschappij die structureel het Ego ontdoet van een karaktervolle en gewetensvolle oriëntatie op waarden die gelden ongeacht wie er kijkt of wie bij je is, wordt in plaats daarvan een leeg Ego geproduceerd. Dit lege Ego laat zich, voortdurend nerveus en angstig, voeren door de mening en de blik van ‘relevante’ = gelijksoortige anderen. Zo werkt een dergelijk collectief vasthouden aan eenmaal begane stommiteiten en leugens als zo’n beschermend Panzer. Het verschaft het lege Ego keer op keer de illusie van een vulsel.
Thus, Trump’s early morning lingual machine gun fire, his breakfeast twitter burst, is also functioning as his Panzer, an agressive skin of media words without which he would not come into existence after geting up from his bed. We dare not even think of his dreams… It very much reminds you of the Vegas Shooter. The permanent USA search for a motive is in both cases is in vain: the motive of the narcissist empty Ego is the agression!
Dat Lizza bang is voor een plotseling militaire actie van Trump, die is “gebaseerd op onjuiste informatie”, is weliswaar begrijpelijk, maar dit nummer hebben we al eerder gehad, In de fase van onze geschiedenis waarin de Postmoderniteit begon op te komen, was er het vermeende oftewel fake Tonkin-incident in 1964, waarmee de toenmalige president van de USA, L. B. Johnson, het begin van de Vietnam-oorlog legitimeerde. Nep, omdat de aanval zogenaamd buiten de territoriale wateren van de aanvallers plaats vond, maar in feite erbinnen – de Amerikaanse vloot beging de overtreding.
Sierksma 18.11.17
Sierksma's Sores 