JAARRINGEN

Miniaturen voor mijn maîtresse 50

.

Zouden op de wat steviger plaatsen van het lichaam die kleine onregelmatigheden in de huid wellicht onze jaarringen kunnen zijn? Eén ding is zeker: ouder worden we. Wellicht zou dit vanuit het perspectief van gezond eten en drinken begrepen kunnen worden als een prestatie. Reden om iemand te feliciteren zie ik er niet in. Misschien wil men iemand gelukwensen omdat hij ‘t zover op de kalender heeft geschopt? De toestand in de wereld kan nauwelijks een goede aanleiding zijn voor een felicitatie.

Nog iets dat zeker is: “Je kunt jezelf niet overnieuw maken.” Deze regel staat in een verhaal van Marguerite Duras. Daarin lees ik ook het volgende: “Ik ben vol kwade wil. Dit komt vast en zeker omdat ik zo oud geworden ben – zo oud… Wie zal zeggen hoe ik daartoe gekomen ben? Ik kan me tegen dat soort gevoelens niet verzetten… Ik heb gewoon niets meer – geen hart, geen moraal… Niets meer. Toe, geef me nog een slok champagne.”

Misschien is ouder worden wel het steeds dichter komen bij de grens tussen Gut und Böse – om er tenslotte overheen te stappen? Trouwens, zeker is ook dat op het lichaam van Anna die jaarringen op precies de geëigende plaatsen zichtbaar worden, en wel op die delen welke in de juiste dosering grotere rondingen vertonen. Dát is wel iets om op te drinken – en te eten.

En niet te vergeten: op de vooravond van haar veertigste verjaardag is ze nog steeds uitgerust met een vol moreel besef. Het grote verschil tussen mensen bestaat tussen hen die niet lezen én Jenseits von Got und Böse leven – en de anderen, die “Jenseits von Got und Böse” lezen omdat ze er niet leven. Het zijn deze laatsten – en in het bijzonder mijn maîtresse Anna – die ik nog vele jaren toewens.

Sierksma, Haarlem 22.8/1989