PRIVACY EXHIBITIONISME

De postmoderne paradox bij uitstek: Een volk dat voortdurend mekkert over de aantasting van de privacy en tegelijk zichzelf voor Jan en alleman uitstalt.

Aan de ene kant hysterische campagnes tegen ‘de overheid’, die met inentingscampagnes zou proberen om de persoonlijke wereld van jong meisjes aan te tasten, tegen een overheid die via verkeerssnelheidsmeting middels poortjes de ‘persoonlijke vrijheid’ aantast – et cetera.

Aan de andere kant de persoonlijke presentatie via zogeheten sociale media van ongeveer alles wat je maar privé kunt noemen – aan ‘vrienden’ die je niet kent, of aan wildvreemden die je zover krijgen om jezelf ‘te geven’ en bloot te stellen.

Face Book scam

Postmoderniteit draait om een schaamtecultuur, waarin men zich in extremis richt op relevante anderen, mensen die beschouwd worden als behorend tot de inner circle, en die zich niets gelegen laat liggen aan alles wat buiten die cirkel valt. Kortom: Lieden die brave huisvaders zijn in Apeldoorn, maar in Rome als hooligan de beest uithangen.

De postmoderne schaamtelijder geneert zich voor de relevante ander uit zijn incrowd, maar hij gedraagt zich schaamteloos en dus liefdeloos en zonder schuldgevoel tegenover alles wat daarbuiten valt. Eigen volk eerst – u weet wel.

Intrigerend is de willekeur waarmee velen hun incrowd afbakenen. Een willekeurige ‘vriend’ op face book hoort er al snel bij. Incrowd en outsiders wisselen soms fluks van positie. Postmodern is flex pur sang.

Bart van de Ven ‘is op jacht naar consumenten’. Café Bepp blijkt een plek voor shoppers op de consumentenbeurs waar men een gratis kop koffie krijgt en vervolgens intiem wordt aangesproken door een marketing meneer of –mevrouw die je gezellig uitvraagt.

‘Ken je Spotta?’ vraagt Rendy van het aanbiedingsplatform. Een vrouw met een tatoeage op haar borst zegt van niet. Wel wil ze kwijt dat ze in een jaar al voor de tweede keer zwanger is en van bruine meubelen houdt. Uit het FD van 10.3.15:

Bevalt u dit blog, stuur het aan vrienden en kennissen

Bezoek ook mijn andere blog: sierksmatwee.wordpress.com

TAAL JONGLEURS

Zou Stef Blok intussen de Bosma van de VVD zijn geworden? Zo’n woordgoochelaar van middelbaar nivo, die erin slaagt om letterlijk elk woord in onze taal een nieuwe tik te geven. ‘Eigen verantwoordelijkheid’ is zo’n nummer, nu is er de truc van ‘het afkopen van een morele plicht’.

De VVD wil drie miljard korten op ’s lands ontwikkelingshulp. Die hebben we de afgelopen decennia alleen maar aan de zwartjes ‘gegeven’ uit een moreel schuldgevoel jegens armen en zo. ‘Afgekocht’, dus, dat schuldgevoel.

Schuldgevoel  is vanzelfsprekend iets persoonlijks en – waarom niet? – een zaak van ‘eigen verantwoordelijkheid’. Waarom dit schuldgevoel dan ‘afkopen via de overheid?’ Aldus Stef van de VVD.

De liefde van de man heet door zijn maag te gaan, de liefde van het volk neemt die omweg niet, maar gaat direct via de onderbuik. PVV-Bosma is de goochelleermeester, VVD-Stef zijn willige leerling. Waarom in vredesnaam de staat ertussen stoppen, waarom niet gewoon iedereen wat geld in een collectebus laten stoppen – of niet?

Het is als met het innen der belastingen. Uitgaan van vertrouwen in de belastingplichtige blijkt dom te zijn – die betalen gewoon te weinig, vooral als het bedrijven zijn. Dit meldt de krant vanochtend. Laat je hulp aan minderbedeelde landen over aan de goede wil van ‘verantwoordelijke individuen’, dan kunnen die landen (waar wij overigens een fiks deel van onze zo geprezen welvaart aan hebben te danken) het wel schudden.

Ontwikkelingshulp mag een rare term zijn, dit neemt niet weg dat het door veel staten tegelijk gedoneerde geld een kwestie van herverdeling is – zoals een beschaafd land ervoor zorgt dat mensen die niet direct mee kunnen komen voorzien worden van minimale levensvoorwaarden. Sociaaldemocratie heet dat, inderdaad Stefke! Maar het blijft wel broodnodige collectieve verantwoordelijkheid, eenvoudig omdat de individuele variant niet volstaat.

16.6.12