Niet alleen tussen de lijnen geldt soms het Führerprinzip, ook bij de commentatoren. Ik citeer Charles Bromet, voor wie we – indien hij nog in de politiek stapt – uit zullen moeten kijken. Over Christiano Ronaldo van Portugal:
“Wat een koning. Wat een ge-wel-di-ge voetballer [sic]. Zij die hem verachten om zijn ijdelheid, dienen te zwijgen.”
Alsof je de fans van Berlusconi aan het woord hoort. Kritiekloos volgen en kritiekloos bewonderen was en is het kenmerk van de politieke slaaf – ter linker en ter rechter zijde en ook in de voetballerij.
Ronaldo, met nog een aantal anderen, is een grootmeester in het spelletje. Met regelmaat zit ik in mijn eentje in de TV-stoel voor zijn kunststukjes te applaudisseren. Gister opnieuw. Ik houd niet van zure druiven.
Maar een grote klier is hij en blijft hij. Wat erger is, ook een matennaaier. En met Führervolger Charles Bromet in gedachten: vooral ook een nare ijdeltuit.
Die twee oordelen horen thuis in het zelfde hoofd. Alleen de kleingelovigen onder ons denken dat met twee geloven op hetzelfde kussen vanzelfsprekend de duivel daar tussen komt.
20.11.13
Sierksma's Sores 