Bij een foto waarop de slanke peace-makester Kim Yo-jong naast haar broertje staat, de vetkwab Kim Yong-un, geeft de schrijver van het artikel hoog op van de zogeheten glimlachanalyse door Michael Madden. [VK 17.2.18]
Bij de analyse van de opstelling van de nomenklatoera op het Sovjetbordes ging het vroeger slechts om plek in de pikorde. Intussen hebben de power-watchers hun instrumentarium blijkbaar verfijnd. Zo is het goed te weten, dat het feit dat Leider Kim Yong-un op de foto op de hand van het officiële staatshoofd Kim Yong-nam vasthoudt, niet wijst op homofiele gevoelens van de beide heren, maar op hun wederzijds respect voor elkaar.
De zus van de leider zou zelf smizen, dat wil zeggen: smiling with the eyes, glimlachen met de ogen. Hoe je anders dan met de ogen kunt glimlachen, is niet direct helemaal duidelijk, maar wellicht kan ik hier enig verhelderend licht op werpen.
Me dunkt dat wat glimlachanalyse nooit is weggegooid, waar het gaat om onze westerse opperhoofden. Neem eens die kop van Silvio Berlusconi:
Behalve de (alweer) nieuwe tanden, de (alweer) nieuwe huid en het (alweer) nieuwe haar, valt het volgende op: de man lijkt als een krokodil het volk rondom hem te willen opvreten. De echte populist schuilt in die ogen: rücksichtslos hard, alleen maar glinsterend in de koplampen van de spotlights. Hij glimlacht slechts met de make-up, me die nieuwe facelift en met dat akelig witte kunstgebit.
Zou dit zijn smize zijn? Ik denk het.
Beklemmender is de reactie op die glimlach van zijn Volk. Vooral vrouwen die op foto’s met de man in beeld komen, komen bijkans klaar van aanbidding. Let wel: versleten, dik over de 80 en met een onoprechte kop van jewelste. Steevast zeggen zijn vrouwelijke fans dat het allemaal wel meevalt met zijn vrouwonvriendelijkheid. Je verdenkt ze ervan dat ze eigenlijk zelf graag op Berlusconi’s seksfeestjes waren uitgenodigd.
Of zoals Tunahan Kuzu, onze eigen handlanger van Erdogan, het zo fijntjes formuleerde [eveneens VK 17.2]: “De waarheid van de een is niet de waarheid van de ander.”
Ook komt voortdurend de opmerking terug dat de processen waarin is aangetoond dat Berlusconi fraudeerde, oplichtte en wat niet al, politieke opzetjes waren van tegenstanders. Of dat zij de rechters hebben omgekocht.
Ik zou wel eens een glimlachanalyse van onze eigen populisten willen lezen. Uiteraard uitgevoerd door deskundigen, zoals die Michael Madden. Aan een amateur zoals ondergetekende hebt u natuurlijk niets.
Sierksma 17.2.198
Sierksma's Sores 