LINKS TEGEN “RECHTSE VLOEDGOLF”

Steeds vaker hoor ik om me heen, of lees ik recent in krantencommentaren, dat een ‘links verbond nodig is tegen de rechtse vloedgolf’. Vandaag weer een stuk van de hand van de veelal scherpe en ook helder schrijvende historicus Von der Dunk. [VK 26.3.18]

Eerst even wat betreft de titel. Sinds mijn lezing van Karl Marx, ben ik allergisch voor natuurmetaforen die worden toegepast op sociale, politieke en economische verschijnselen. Marx leerde me dat het kapitalistische Spiel met mijn zinnen en met mijn gedachten aan het goochelen, en ervoor zorgt dat een reeks economische crises lijken op een serie natuurrampen – iets dat met ’s mensen doen en laten niets van doen heeft. Een misverstand.

Zo zint me die term vloedgolf van Von der Dunk niet, toegepast op Alt Right. Het doet een beetje denken aan die andere ‘denker’, die hij met mij verafschuwt: Wilders. Die had het destijds over een tsunami van immigranten die over Europa spoelde. Aan die natuurmetaforen heb je niks, wil je begrijpen wat er aan de hand is.

Von der Dunk is meestal juist goed in het begrijpen van wat er aan de hand is. Zo stelt hij, met anderen voor, om wat er rest van de PvdA met Groen Links en de SP te verbinden. Doe je het niet, dan “helpt ook Klavers winst ons bitter weinig.”

Maar Klavers winst helpt ons sowieso bitter weinig. Groen Links is het toon-voorbeeld van de postmoderne transformatie van de partijvorm in de bewegingsvorm: de nieuwe generatie surft mee op modieuze trends, mede dankzij Jopi popi meet ups, ‘doet een tijdje ergens aan’ – en is dan weer verdwenen. Dat oud-D66ers Groen Links aan een overwinning hielpen, en dit juist in wat vroeger Yuppenland heette, zegt al voldoende.

Maar gesteld dat we Von der Dunks advies opvolgen: beter aansluiten bij de spagaat waarin etnische minderheden zitten [eigen culturele achtergrond, wel sociaaleconomische belangen die ze delen met hun medelanders]; radicaal afstand nemen van het ‘marktdenken’ en de ideologisch uitverkoop van Links aan VVD en D66; aansluiting vinden bij de nog steeds sociaalbewogen linkse vleugel van het intussen ver-oerrechtste CDA, onder leiding van de het Wilhelmus joelende Buma et cetera… Gesteld dat we hierin slagen, kortom een nieuwe linkse partij weten te formeren, en geen beweging:

Dan is er een kink in deze kabel waarop al deze sympathieke plannen stuklopen [vreemde vergelijking, a la]. Dat is het totaal verval in de Postmoderniteit van niet alleen die partijvorm, maar vooral ook van de vakbondsvorm. Mijn stelling: zonder omvangrijke nationale vakbonden die een gelijkwaardige partij zijn in het overleg tussen staat, kapitaal en werkende massa’s, is zoiets als een vernieuwde sociaaldemocratie uitgesloten.

En deze nieuwe versterking van zo’n vakbeweging zie ik niet komen. Hooguit is er nog een kans op wat anarchosyndicalisme en wat shop steward achtige oplossingen [kortom: het Franse model, dat niet functioneert; en het Engelse model, dat niet functioneert].

Kortom: ik ben een zwartkijker, die de herleving van de sociaaldemocratie als utopie beschouwt. Zal dus Alt Right gaan winnen? Niet uitgesloten. Maar zeker zal het kapitaal vrijer spel krijgen dan het ooit al kreeg.

Sierksma 26.3.18

SOCIAALDEMOCRATIE ALS SCHOOTHOND

Clevere VVD’er Zijlstra – werpt zijn schoothond Samson af en toe een kluifje toe, kan die even blaffen. Onderwijl worden Onderwijs, Gezondheidszorg en Woningbouw geheel volgens neoliberale principes om zeep geholpen.

Voorbeeld van het succes van het beleid van VVD-minister Blok: van fraaie sociale huurwoningen in Utrecht verhoogt de woningbouwvereniging, na vertrek van de vorige bewoners, de huren tot het dubbele. Einde van de sociale huurwoning. ‘Corporaties moeten meer geld ophalen om de overheidsbelasting op te brengen’, aldus VK [30.3.15]

“Wij zijn gedwongen pijnlijke keuzes te maken, door de [door Blok] opgelegde verhuurdersheffing.” Aldus directeur Klinkenberg van corporatie Bo-Ex. Wethouder Jansen: “Het barst in Utrecht van de succesvolle types. Maar er zijn ook armere bewoners, die geconcentreerd wonen in de wijken met de slechtste woningvoorraad. Dat proces wordt nu versterkt.”

De PvdA laat het passeren, zoals we in de fameuze Nacht van Duivesteijn mochten aanschouwen.

Gooit Zijlstra, zoals gezegd, de sociaaldemocraten af en toe een kluif toe – radicale immigratievoorstellen, of nu weer: een pleidooi voor vriendelijke bejegening van stabiele autoritaire leiders Denk aan de centjes, jongens! Een opmaat voor het bezoek van Rutte aan China – het land van de evergreen smile.

Zoek de Chinees!

Kan Samson even hard blaffen – ‘en gaat over tot de orde van de dag’. Kost niks, maar geeft de ‘regeringspartner wat lucht’, kan die even kibbelen.

De illusie dat de PvdA er straks bovenop komt wanneer ‘de economie weer aantrekt’ wordt door de leden duchtig gekoesterd.

Bevalt u dit blog, stuur het aan vrienden en kennissen

Bezoek ook mijn andere blog: sierksmatwee.wordpress.com

ZIEK ZORGKAPITAAL

Eerst wilde ik als titel boven dit blog schrijven: ‘Het zieke gezicht van het kapitaal’. Beetje te lang, beetje te moedwillig.

Het zou wel de gedachten van het trio PvdA-boosdoeners weergeven, de Bende van Drie – Duivesteijn, van wie we nu in elk geval weten dat ook hij ziek is, Ter Horst en Linthorst. Ze stemden het zorgwetsvoorstel van Minister Schippers af, omdat ze van mening zijn dat hiermee de zorgverzekeraars nog meer macht krijgen, ‘teveel macht’.

Je zou hen wel even moeten vragen waarom ze dan al die tijd zijn meegegaan in het al eerder toekennen van ‘veel macht’ aan deze grote kapitalisten. De PvdA – ik schreef het al – liet zich in het pak naaien. Bos en Samson hielden bij de (in)formatie uitverkoop van sociaaldemocratische principes.

Een belangrijk principe was steeds – publieke goederen zoals zorg, post een openbaar vervoer laten beheren door de staat. Er is niets meer van over. Het kabinet van Samson vormt de sluitsteen van de ruïne.

Nu deze intussen zelf al van een politieke toekomst beroofde Bende van Drie op de valreep de kont tegen de krib heeft gegooid, krijgt eindelijk ook dit zieke kabinet als zaakwaarnemer van het zorgkapitalisme een gezicht. Het gelaat van een zieke minister, de vrouw wier politieke dood in haar gelaat staat geschreven. In elk geval haar angst daarvoor…

VVD-Minister Schippers op 17 december 2014 op bezoek bij VVD-Premier Rutte

Een brutaal wicht was en is het. Dat zijn van die mensen die het altijd ‘verdommen’, die denken dat ze met een compromis bezig zijn wanneer ze iemand pootje lichten en die op hun achterste benen gaan staan wanneer ze hun zinnetje niet krijgen.

Dat dit kabinet mag klappen.

Bevalt u dit blog, stuur het door aan vrienden en kennissen
Bekijk ook mijn andere blog: sierksmatwee.woordpress.com

TRUI EN SOCIALISME

Spekman – u weet wel, van de trui en van de PvdA – deed me altijd al aan een hondje denken. En verdomd, nu opeens wordt hij hondsbrutaal.

Waar de PvdA al in geen decennia iets met socialisme te maken had, werd tijdens zijn voorzitterschap de navelstreng met zelfs de sociaaldemocratie definitief doorgesneden. Het kwartetten van Bos en Samson met de VVD-kornuiten vormde de definitieve overgave aan Koks verenloze ideaal.

Sociaaldemocratie is het beschermen van zwakken in een structureel perfide, want kapitalistische wereld: dieren, kinderen, ouderen en geestelijk minder begaafden. Kijk naar wat het VVD/PvdA-kabinet er van bakt.

Na al deze jaren te zijn uitgekleed door een stel vileine, maar politiek uiterst intelligente VVD-coalitiegenoten bereikt de PvdA nu haar bedenkelijke electorale minimum. Iedereen die nog op de PvdA stemde omdat hij er zelf iets van verwachtte, loopt over naar SP of PVV; wie erop stemde om ‘rechts’ niet in de kaart te spelen haakt af.

Wat wil nu Spekman: ‘Een door waarden gedreven politiek.’ [VK 13.11.14] Jezus – Balkenende in het roze, eindelijk uit de kast! Daar gaan we weer met de Wormen en Maden. Gewag wordt gemaakt van een ‘robuust idealisme’… Nodig was en is echter een robuust politiek realisme. Dit betekent: strijden voor bepaalde zaken en dus strijden tegen degenen die dat niet willen.

Dat doe je niet in een kabinet met de VVD samen en zeker niet met iemand als Samson, die inderdaad met verwijzing naar waarden als ‘eerlijk is eerlijk, dit zijn we overeengekomen’ alles en nog wat uitverkoopt.

Hamming, de hoofdschrijver van het rapport over de nieuwe koers van de PvdA, zei: ‘Wij hebben onze idealen om rijk en arm, hoog- en laagopgeleid te verbinden. Past een compromis daar niet bij, dan moeten we het niet sluiten’. Dit laatste is nu juist voortdurend gedaan. En het ‘verbinden van rijk en arm, hoog- en laagopgeleid’ heeft met socialisme niks uit te staan, alles met een verwerpelijk corporatisme.

Zelfs in het formuleren van die Wormen en Maden zijn ze bij de PvdA niet erg goed.

Bevalt u dit blog, zend het verder aan bekenden via uw email, twitter of facebook.

TAAL JONGLEURS

Zou Stef Blok intussen de Bosma van de VVD zijn geworden? Zo’n woordgoochelaar van middelbaar nivo, die erin slaagt om letterlijk elk woord in onze taal een nieuwe tik te geven. ‘Eigen verantwoordelijkheid’ is zo’n nummer, nu is er de truc van ‘het afkopen van een morele plicht’.

De VVD wil drie miljard korten op ’s lands ontwikkelingshulp. Die hebben we de afgelopen decennia alleen maar aan de zwartjes ‘gegeven’ uit een moreel schuldgevoel jegens armen en zo. ‘Afgekocht’, dus, dat schuldgevoel.

Schuldgevoel  is vanzelfsprekend iets persoonlijks en – waarom niet? – een zaak van ‘eigen verantwoordelijkheid’. Waarom dit schuldgevoel dan ‘afkopen via de overheid?’ Aldus Stef van de VVD.

De liefde van de man heet door zijn maag te gaan, de liefde van het volk neemt die omweg niet, maar gaat direct via de onderbuik. PVV-Bosma is de goochelleermeester, VVD-Stef zijn willige leerling. Waarom in vredesnaam de staat ertussen stoppen, waarom niet gewoon iedereen wat geld in een collectebus laten stoppen – of niet?

Het is als met het innen der belastingen. Uitgaan van vertrouwen in de belastingplichtige blijkt dom te zijn – die betalen gewoon te weinig, vooral als het bedrijven zijn. Dit meldt de krant vanochtend. Laat je hulp aan minderbedeelde landen over aan de goede wil van ‘verantwoordelijke individuen’, dan kunnen die landen (waar wij overigens een fiks deel van onze zo geprezen welvaart aan hebben te danken) het wel schudden.

Ontwikkelingshulp mag een rare term zijn, dit neemt niet weg dat het door veel staten tegelijk gedoneerde geld een kwestie van herverdeling is – zoals een beschaafd land ervoor zorgt dat mensen die niet direct mee kunnen komen voorzien worden van minimale levensvoorwaarden. Sociaaldemocratie heet dat, inderdaad Stefke! Maar het blijft wel broodnodige collectieve verantwoordelijkheid, eenvoudig omdat de individuele variant niet volstaat.

16.6.12