UIENHUIS

Je ziet het vaak bij afbraakhuizen – wanneer, pand voor pand, een hele stadsstraat tegen de vlakte gaat. Opeens verschijnt de geleefde binnenkant van een woning, datgene wat de bewoners al die tijd angstvallig aan jouw oog hadden onttrokken: achtergelaten spullen; een aan de muur bevestigde kast; resten behang, soms beschreven; lichte plekken, waar vroeger iets heeft gehangen – je zou willen weten wat…

.

.

Dit is ook een woning, zij het een soort huis dat deel uitmaakt van een groter kasteel. Ik ben er niet uit: Is hier het verval langzaam bezig een gebouw te pellen, als was het een ui, te beginnen bovenaan, bij die woning? Gaan we na nog wat jaren verval eindelijk ook de lang verborgen binnenkant daarvan aanschouwen? Of werd dit huis pas bovenop het kasteel gebouwd, later dus, nadat het slot al lange tijd aan het ruineren was, althans gedeeltelijk in verval?

De kwaliteit van de muur van het huis vergelijkend met die van de kasteelmuur, zou je op het laatste kunnen gokken. Voor hetzelfde geld kan je echter veronderstellen dat men, na het pellen, het voortgaand verval van de woning, die al lang onderdeel van het bouwwerk was, heeft proberen te remmen door de muur daarvan te herstellen.

De duiven op het dak zal ’t trouwens een rotzorg zijn.

Sierksma, Montmorillon, zomer 20212