“Meer atheïsten dan gelovigen in Nederland.” [Volkskrant 17.1.14]
Als atheïst denk je dan, dit gaat de goede kant op. Je een keer deel voelen van een meerderheid is voor een recalcitrant persoon als uw auteur ook wel eens de moeite waard.
Dan volgt de rest van het berichtje. Slechts 17% van de Nederlanders geloof in God. Prima, zou ik zeggen, het geeft een beetje de reikwijdte van de kerken en moskeeën aan.
Maar dan: Het gaat slechts om een kwart atheïsme – 25% Dit betekent dat nog steeds 60% van de bevolking in ‘iets’ gelooft. Misschien ware het beter dat dit ietsisme niet bestond – de gemiddelde ware gelovige doet nu eenmaal niet zo aan samenzweringstheorieën, flauwekulmedicijnen, alternatieve therapieën en aan willekeurige theorietjes die het een dagje uithouden – allemaal dagelijks kost voor veel ietsisten.
Om afstandelijk en klinisch te observeren – vast te stellen hoe dingen in elkaar steken of zouden kunnen steken – is in een atheïstische overtuiging nodig. De wereld is dan immers niet voorgevormd, voorgeordend, voorzien van piketpalen en verbodsborden.
De ietsisten vormen de Nieuwe Mens – die van het web waarvan ze ‘best wel’ iets ‘interessants’ plukken, dat ‘best wel’ hun gevoel bevestigt dat het zo en zo is, en dat ‘de stukjes van de puzzel’ mooi op hun plaats vallen… De Postmoderne Mens is die van de meningen, allemaal evenveel waard – behalve dan de mening van mijn eigen coterietje die net even iets meer waard is.
All opinions are equal, but my opinion is more equal. De postmoderne versie van de vrijheid van meningsuiting.
Een somber bericht dus, niet wat het eerst leek: een vrolijkmakend bericht. Op elke vijf mensen drie laffe ietsisten, voor wie het kan vriezen of kan dooien, afhankelijk van hun voorkeur. Een voorkeur die een klinisch blik onmogelijk maakt.
Bevalt u dit blog, stuur het aan vrienden en kennissen
Bezoek ook: sierksmatwee.wordpress.com
Sierksma's Sores 