ZINNENSPEL

Willem Claesz Heda, 1635, Rijksmuseum Amsterdam

.

Damast stroomt van de goed gevulde tafel,

De room voor koffie op zijn best.

Oud brood, veel smakelijker dan vers.

‘t Onthaal is voor een god – een god wordt mens.

’t Was even wachten op de kostelijke dis,

Met wat geduld volgt vaak ’t gewenste,

Reeds opgediend in gouden tijden –

Wel degelijk oesters, smakelijk en fris.

.

Genieten van een rijpe vrouw,

Haar charmes opgesmukt door eeuwen,

Ademloze ogenkleur,

Bedwelming door haar lichaamsgeur,

De drang naar liefde en beminnen –

Aldus hierop gezet mijn zinnen.

.

’s Mensen lust schrijdt over grenzen,

De neus gestreeld, zo ook de mond,

Geboden snevend, bron der zonden.

Zelfbeheersing is ver zoek,

Verteerd de uitgelezen schotels,

Volgt het dessert –

Vreet ‘t oog het ganse doek.

.

Sierksma, Montmorillon, Augustus/September 2020

.

Gepubliceerd in de bundel DICHTER BIJ HET RIJKS,

Uitgave Samenwerking Rijksmuseum/Café Eylders