Zonneklaar is het, vanaf heden beleven we de zwerfvuilsamenleving. Lokaal en globaal. In een emotioneel amechtige wereld, aangejaagd door een even amechtige orde van arbeid en fun, is er geen tijd meer om iets netjes op te ruimen.
Gaat het om alledaags zwerfvuil, dan is dit het resultaat van acute zorgeloosheid voor een omgeving waarin men niet meer is geïnteresseerd. Zelfs in het land van de overvloedige poubelles, de afvalbakken, zie je steeds vaker rotzooit op pleinen of parkeerplekken.
Een fraai voorbeeld, als je het al een voorbeeld wilt noemen, is de internetvervuiling. Je zoekt iets op, maar kunt dit vrijwel nooit direct vinden. Tussen talloze nutteloze bits of information over de Britse Kampioenschappen Snooker uit 1999, 2013 en 2014 zit ergens verstopt wat het speelschema voor 2015 is. Of en wanneer dit wordt uitgezonden op de Britse TV is een volgende zoekellende.
Een jonge meid biedt zich aan voor wat dan ook. De liefhebber mag niet verbaasd zijn als het intussen gaat om oma, wier kleinkind allicht bij de geboorte ook wordt gevierd op het internet. Niets lijkt te verdwijnen. Bedrijven, winkels, personen – ze bieden zich aan, maar blijken buiten de virtual reality om niet meer te bestaan.
Het is als met het zwerfplastic in de oceanen – de rondzwemmende chemische bagger groeit en groeit. Opschonen – onmogelijk. Of het gebeurt niet.
Tussen de echte bommeldingen gaan da fake meldingen schuil. Tijdens een staat van beleg vraagt de politie om twitterstilte, omdat anders het opsporen in gevaar komt. Straks, wanneer de bezetting van Brussel al weer is vergeten, stuit de bezoeker van het World Wide Web er nog eeuwen op. Alsof de bezetting gewoon doorgaat. En in het perspectief van Jean Baudrillard is dat ook zo.
Die laat-maar-waaien houding is ongetwijfeld verantwoordelijk voor de notie van de vluchteling als politiek zwerfvuil of als willeurige, dus neutraal benoemde ‘migrant’. Zo zal ik nooit over hen denken, ik laat dit over aan de ‘nationalisten’ onder ons. Maar dat zwerven in de meest algemene zin globaal is geworden – politiek, economisch, info-zwerven en wat dies meer – het lijkt dat het voorgoed tot de wereldorde hoort.
Bezoek ook mijn ander blog: sierksmatwee.wordpress.com
24.11.15
Sierksma's Sores 