Kortgeleden was er een relletje in Amsterdam over twee soorten opgang naar woningen in hetzelfde gebouw – duurdere en goedkopere woningen. En een duurdere en een goedkoper ogende opgang. Wellicht een sociale zonde.
In Haarlem is er in ieder geval sprake een esthetische zonde, met misschien een soortgelijke sociale zonde als grondverf.
Dit gebouw, met boven woningen en beneden winkelpanden, is een architectonisch geslaagd project. Fraaie lijnen, een mooie hoekpartij – een aanwinst voor Haarlem, ook als het gebouw aan de grootste uitvalsweg van de stad is gebouwd.
Het werd begeleid door het grote woningbouwbedrijf YMERE, die dit ook wil weten. Misschien zit daar beneden hun kantoor wel in het gebouw.
Even verderop staat de nieuwste verschrikking van de stad, door in elk geval mijn vrouw en mij ‘het fietsenrek’ gedoopt. Het zou me echter niet verbazen wanneer de meeste passanten die associatie krijgen. Een waarachtig monstertje:
Ook hiervoor tekende YMERE, maar nu met een heel wat minder ogende, en waarom niet: armoedige signatuur.
Het contrast tussen gruwzame en fraaie architectuur wordt hier wel erg benadrukt. De twee enorme panden raken elkaar bijna, het zijn buren. Als deed YMERE het erom: ‘Wij zijn van alle markten thuis’ – lelijke woningen voor de paupers, fraaie voor de Haarlemse petit bourgeoisie.
Ik heb niet nagetrokken of die sociale zonde werkelijk is begaan. Voor mijn claim van een esthetische zonde is het voorgaande bewijs te over.
In de serie Haarlem Fraai/Onfraai
Bezoek ook mijn blog Sierksma’s Sequences
Sierksma's Sores 