VEDISCH VERTROUWEN EN TANTRA ONZIN

Ene entertainer Dotan heeft zijn fans belazerd met middelen die lijken op doe van Poetin en Trump. Nepvolgers op he web gezet, fake applaus et cetera. In de krant babbelt hij, dat hij er nu alles aan gaan doet “om hun vertrouwen terug te winnen.”

Zuckerberg verschijnt voor parlementen, nadat zijn bedrijf willens en wetens andere bedrijven de kans heeft gegeven om met behulp van soortelijk nepnieuws verkiezingen en wat niet al te beïnvloeden. Zuckerberg meldt dat hij er alles aan gaat doen “om het vertrouwen terug te winnen.”

Dan weten we hoe het vertrouwen in de Postmoderniteit is gesteld. Een veil goedje dat wordt gekocht en verworven en herwinnen met dezelfde middelen als waarmee het te grabbel werd gegooid.

Nu blijken vrouwen in hun vertrouwen in Vedisch geïnspireerde tantra-seksmassage te zijn beschaamd. Ze laten zich befriemelen en zijn achteraf verbaasd dat ze door de friemelaars geneukt zijn. Gaan die Vedisch geïnspireerde tantramasseurs het vertrouwen terugwinnen door vooral aan te dringen op verdere massage? Vast.

Tenslotte draait dit tijdsgewricht om geestelijke verruiming en bevrijding, menselijke sterkte, alsook de directe confrontatie met moeilijke omstandigheden voor het overwinnen van angsten en zwakheden. Wellness en zo en mindfulness – u weet wel. Dat zijn typisch Vedische, oosterse zaken van oervroeger, waarin – om die reden – postmoderne onzintypjes nu dus veel vertrouwen hebben.

U ontwart het maar lezer! Bij mij wordt binnen een uur een katheder in het hart geduwd. Ik ben vol vertrouwen, eenvoudig omdat ik het medisch system in dit land vertrouw: de opleiding, de toewijzing van de artsen et cetera. Gaat het mis, dn is dat pech. Niemand heeft schuld. Mijn vertrouwen hoeft, als het dan nog kan, niet te worden teruggewonnen.” In elk geval geen tantra polonaise aan mijn lijf.

Sierksma 17.4.18

ZUCKERBERG: CHARITAS OF FILANTROPIE

In het alledaagse woordgebruik worden ze door elkaar gehaald, charitas en filantropie. Toch is er een subtiel historisch onderscheid.

 

‘Charitas’ aldus een krantenartikel over Gates en Zuckerberg, ‘kent een lange traditie onder Amerikaanse superrijken’. Ook wordt gesproken over ‘liefdadigheid’. [VK 3.12.15] Me dunkt, bedoeld wordt filantropie. Geslaagde Amerikanen schiepen en scheppen meestal fondsen en instellingen die ‘goed zijn voor de mensheid’ in algemene zin. Een Harkness Foundation bijvoorbeeld, die via haar Commonwealth Fund beurzen verdeelt – ooit aan Europeanen van een onvervalst linkse signatuur, uw schrijver weet het.

 

Of zoals Gates en Zuckerberg het tegenwoordig doen: Het scheppen van instituten die medische onderzoek doen, onderwijsverbeteringen nastreven en wat dies meer zij – ‘voor de mensheid’ [de ‘anthropos’ in het combiwoord ‘filanthropie’].

 

Deze rijken zorgen niet meer zelf voor hun naaste, of het moet de nieuwe baby van de Zuckerbergs zijn. Het begrip ‘naaste’ verwijst naar een historische orde van directe, persoonlijke loyaliteit. Het verder helpen van de mens of de mensheid past in de Moderne orde van de vanzelfsprekend anonieme solidariteit; men is solidair met onbekende anderen, denk aan sociale verzekeringen.

 

De notie van charitas is, zeker in Europa, geassocieerd met de oorspronkelijk middeleeuwse, persoonlijke zorg voor zieken en ouden van dagen, veelal georganiseerd vanuit kerkelijke instanties. Charitas was van De Kerk, de in de Middeleeuwen enige kerk, de Roomse. Burgers zorgden voor iedere minder bedeelde of zieke, ongeacht status of geloof.

 

De term filantropie stamt weliswaar uit het Oude Griekenland, maar kwam voor zover ik heb kunnen nagaan pas in zwang in de Moderniteit. Na de reformatie kreeg onder alle gezindten, zeg maar, ‘soevereiniteit in eigen kring’ voorrang, mede het gevolg van de venijnige strijd van ‘Calvijn’ tegen ‘Rome’. Filantropie in de aangegeven solidaire zin van het woord ontstond als overkoepelende beweging – zonder rekening te houden met geloof, politiek of wat dan ook.

 

De Amsterdamse ‘hoogleraar filantropie’ – jawel – Theo Schuyt ‘prijst Zuckerberg en de andere vrijgevige miljardairs’. Die ingrepen van de rijke filantropen zijn ‘vaak effectief, ze hoeven geen verantwoording af te leggen en kunnen dus investeren in veelbelovende maar riskante plannen’.

 

Bezwaar tegen hun geldelijke bemoeienissen met de mensheid zou zijn dat dit tevens gebeurt uit eigen belang – om de na-ijver van de minder succesvolle mensen wat te dimmen. So what! zou ik zeggen.

 

Ook hoeven ze op deze manier minder belasting te betalen. Tja, minder belasting voor slechts het vergeven geld dat in dergelijke plannen en instellingen wordt gestoken, niet voor wat hen resteert. Ze bepalen liever zelf wat er met hun geschonken geld gebeurt dan dit over te laten aan de overheid. Een wijze gedachte in landen, waar niet geoormerkte giften of overdrachten aan de staat ten minste voor een deel verdwijnen in oorlogsvoering.

 

Eén kritiekpunt, ik denk van de hoogleraar filantropie, is de moeite waard. Vooral de mediarijken zoals Gates en Zuckerberg zouden ‘een te grote vinger in de pap van het onderwijs krijgen’ en daarmee de vorm en de inhoud daarvan in wellicht ongewenste richting kunnen beïnvloeden – die van ‘teveel nadruk op computers en toetsen’. Of dit zo is, is onderwerp van een nieuwe discussie.

 

Geschiedenis – dat rare, viscose goedje waar we nooit vanaf komen. ‘Jonge Surinamers’ denken van wel, ‘die vinden de Decembermoorden in Suriname vooral iets uit het verleden’ [VK idem]. Net als de schurk Bouterse die ze massaal tot hun president verkozen, zetten ze liever een duistere zonnebril op die hen elk zicht op geschiedenis ontneemt en daar mee op Verlichting.

 

Bezoek ook mijn andere blog: sierksmatwee.wordpress.com

3.12.15