Zoveel uur kijken naar zoveel kitsch is onmenselijk. De opening van de Spelen in Londen was van een zodanige oubolligheid dat een oud mens zich weer jong voelt. Dan nam ik niet eens als ijkpunt Grenoble of China…
Niet alleen kitsch – ook onnavolgbaar. Zelfs met het commentaar van de BBC zelve kostte het een historisch geschoold mens de grootste moeite om bij de tijd te blijven. Geen idee wat ik zag – behalve dan dat ik kitsch zag.
Abide with me luidde de slotsong. Met die enorme Olympische Ringen had ik graag iets gehoord uit verschillende continenten, iets dat met dat christelijke smeken kon sporen – iets dat andere geloven een kansje zou geven. Neen dus – een christelijke uitsmijter werd het. Alsof de rest van de wereld uit een Britse pub op straat werd geschopt.
God geve dat in London de pleuris niet uitbreke. God geve dat de Spelen iets beters bieden. Ook niet teveel van het goede. Ik houd het op wielrennen en ga dan zuidwaarts.
27.7/12
Sierksma's Sores 
Als het Frans was geweest hadden we ons rot gelachen om zoveel misplaatst arti/mime gedoe.
Ja, goede vriend – Chinees was nog fraaier geweest. Behalve de beeldende rampspoed was de opening in Londen van een grofbesnaard nationaal narcisme. De Chinezen vierden tijden de Peking-opening de zijde en de boekdrukkunst; die malle als Britten vermomde Saksen vierden slechts zichzelf, en dat verdienen ze niet. Wat mij verbaasde was het ongegeneerde gejuich in de internationale pers. Blijkbaar is inmiddels alles wat ‘Olympisch’ is als vanzelf van grote hoogte…
Sierksma