Het neemt griezelige proporties aan – de hetze tegen ‘Europa’.
Ook onderzoeksbureaus doen er impliciet aan mee. Zo stelt het bureau European Impulse de enquêtevraag of lidmaatschap van Europa de welvaart van de ondervraagden vergroot of niet. Alsof poen de enige maatstaf is voor het Europese project.
Interessant is dat het “EU-chagrijn van Nederlanders de afgelopen jaren sterk is gegroeid. Voordat de economische crisis uitbrak, was de mening over het economisch nut het tegenovergestelde van nu.” [VK 31.3.14]
Alsof met het vooruit c.q. achteruit zetten van de tijd ook opeens hele meningen kunnen omslaan… Het betekent wel dat iets dat niets te maken heeft met Europa – een platvloerse in Amerika begonnen bankencrisis, opgefokt door speculerende en manipulerende bankbedienden – door het gros van de bevolking wordt begrepen als diefstal uit de eigen portemonnee door Europa. Wilders en consorten laat hen in die waan.
Nu hoor ik bij het soort mensen dat niet direct denkt dat vroeger alles helemaal anders en veel beter was. Grosso modo zal er altijd een fikse hoeveelheid niet-geïnformeerde stompzinnigheid in elk volk een rol spelen.
Wel denk ik dat die stompzinnigheidsgraad onder politici sterk is toegenomen. Er is uit angst voor de domheid onder het volk, en dus voor de eigen herverkiezing, geschroomd om voortdurend tekst en uitleg te geven. Ook, om kritiek te hebben op de daadwerkelijke vormgeving van het Europese project zonder dat project direct te torpederen dan wel op te hemelen.
Extra dom is Tom Planken in dezelfde krant – die is dan ook ‘communicatieadviseur’, zeg maar een opinieverkoper, zoals je worstverkopers hebt of verkopers van stofzuigers aan de deur.
Hij vindt dat je het CPB opdracht moet geven om na te gaan wat het volk nu precies tegenstaat. Daarna dien je de top drie van grieven aan te pakken. Zakkenvullerij? Gewoon de wachtgeldtijd van politici decimeren. Bezwaar tegen ‘bakken met geld naar Griekenland’? Gewoon de Grieken hier ontbieden en ter plekke laten beloven dat ze braaf zullen zijn, op straffe van Nederlandse obstructie van die geldsmijterij. Et cetera. Klaar is Holland.
Helaas komt in Plankens lijstje nu net niet de opinie aan de orde die volgens het onderzoek no.1 staat: Dat we het in onze portemonnee slechter hebben gekregen sinds we lid zijn van de Euro en van Europa. Een onzinopinie, maar niettemin. Wat we daaraan moeten, dan wel kunnen ‘doen’ – iets kordaats in de trant van Planken – blijft dus onduidelijk.
Mij lijkt het nog steeds de moeite waard om vooral ook de niet-financiële voordelen van Europa uit te venten. Vrede, dierenbescherming, mogelijke efficiënte en effectieve energieplanning en meer van dat moois. Ook mag er fors kritiek worden geuit op dolle en dwaze zaken als het gereis van Europarlementariërs tussen Brussel en Straatsburg.
Er is niks mis met het uitdragen van een toekomstideaal – een verenigd en federaal Europa. Daarbij is het onderscheid tussen optimisme en hoop de moeite waard, zoals Susan Neiman dit maakte. Optimisme is een foute perceptie van de realiteit; hoop heeft ten doel deze te veranderen.
Ton Korver gaat verder: Hoop gaat niet zonder gedrag, het gedrag dat doet alsof de verhoopte toestand al in wording is. Zo zit het met Europa.
Je kunt ook zeggen dat een federaal Europa een strategisch ideaal is, terwijl het tactisch verstandig is om eerst de bezwaren tegen het nog niet-federale Europa weg te nemen.
Noem het Europa tussen geloof en ongeloof.
31.3.14
Waardeert u dit blog – verspreidt het via uw twitter, facebook of andere social media!
Sierksma's Sores 
Plaats een reactie