Er is een grondig verschil tussen een speelse denker die tegendraadse hypothesen formuleert en iemand die, om in de krant te komen, gewoon het omgekeerde joelt van wat redelijk lijkt.
Kortelings draafde iemand op in de krant met de stelling dat zetelroof in de Tweede Kamer een ideale vorm was om de verstarde politieke arena op te schudden. Het zou gaan om ‘Robin Hoods’. Geef er een naam aan en het lijkt al heel wat.
Nu is er ook een grondig verschil tussen iemand die na rijp beraad en met goede argumenten aangeeft dat hij niet meer in de partij thuis hoort waarin hij zat toen hij werd verkozen en de narcistische aandachtszoekers die zich schreeuwerig afsplitsen en blijven zitten.
De eerste treedt uit en kan via een campagne elders opnieuw proberen om verkozen te worden. De tweede raad ik aan om dit te doen.
Helaas is de Tweede Kamer nu bevolkt door acht leden die aan zetelroof deden. Pedant zie je ze met regelmaat naar het spreekkatheder paraderen om daar iets te zeggen dat wel hen betreft, maar niet de zaak in behandeling.
Narcisme en querulantisme – twee koekoeksjongen uit eenzelfde ei.
Met die notie van ‘Robin Hoods’ ziet een nieuwe variant van het zo bloeiende populisme het licht. Deze zetelrovers pretenderen de ware Stem van het Volk te zijn. Ze vinden zichzelf eigenlijk ‘directe democraten’ die in een representatief orgaan de ‘representatieve democraten’ wel eventjes een volks lesje zullen leren. Noem het ook maar politiek sektarisme.
Lees er Jacob van de Beeten op na, student rechtsgeleerdheid en vast een goede. [VK 8.12.16] “Het representatieve stelsel is nooit bedoeld als surrogaat voor een ‘echte’, directe democratie… Dat de directe democratie van het klassieke Athene ook het schervengericht kende, vergeet men vaak te melden.” Juist.
Je zou eraan toe kunnen voegen dat de zogeheten ‘Olympische gedachte’ – ook al geboortig uit het ‘Klassieke Athene’ – in vele opzichten de dekmantel was voor gruwelen. Zo vochten ‘boksers’ destijds om de ereprijs met lederen riemen om de vuisten, bezet met grove stenen…
Zeer volks, dat wel. Maar onappetijtelijk. In de Tweede Kamer moeten mensen worden gekozen die kennis van zaken verbinden met een fijn ontwikkeld gevoel voor de verhouding van die kennis tot hun politieke programma. Helaas wordt het steeds vaker een theater voor lieden die zichzelf afficheren – of de belangen van een buitenlandse grootheid, zoals Israel (Wilders) en Turkije (DENK).
Sierksma 8.12.16
Sierksma's Sores 
Plaats een reactie