THE PASSION – ONPASSELIJK

But wee will have a way more liberall,
Than changing hearts, to joyne them, so we shall
Be one, and one anothers All.

John Donne, Lovers Infinitenesse

___________________

Moge dit welhaast Romantische motto van godbetert een 16e/17e-eeuwse dichter mijn typende vingers leiden.

Je zet de TV aan en ziet duizenden, vooral jeugdige lieden deelnemen aan een soort processie, compleet met een enorm Hitchock-opgelicht kruis. Alles eindigt in een bijeenkomst vol gezang, die de kenner doet denken aan de Matthäus van Bach. The Passion dekt de lading.

De deelnemers weten meestal niet wie Bach is, misschien denken ze wel even aan die lekkere Muzak in de winkelgalerij. Inhoudelijk raakt deze jeugd echter geheel het spoor bijster. De meesten denken vast dat het spektakel een ode is aan Emotie – dat goedje waarvan ze dagelijks volle teugen drinken. The Passion, Man!

Heel toepasselijk voegde het Financiële Dagblad dit weekend een commerciële, dus door de redactie niet inhoudelijk gedekte bijlage bij de weekendkrant – Over Live Communiceren -‘de toenemende impact van live events’. Dit kan geen toeval zijn.

En let op het wauweltaaltje – hoe meer wauwel, des te meer leenwoorden uit het Engels. Klinkt geleerder. Elke zwetser zijn eigen plofessor.

Ene Hans Hoeken – godbetert ‘hoogleraar persuasieve communicatie’, hoe verzinnen ze toch steeds weer zulke ‘vakgebieden’ – schrijft: “Live communicatie onderstreept het belang dat je hecht aan je doel.” Omdat “bekend is dat argumenten doorgaans weinig impact hebben”, moet je wel ‘events’ organiseren waarbij je ‘live’ niet alleen een ‘verhaal’, maar ook een ‘ervaring verzorgt’. Degene die dit ‘verzorgt’ heeft een doel: de ander inpakken. Maar zo noemt ene Hans Hoeken het niet.

Paps en zoon De Otter schrijven over een ‘marketingtool met impact’. Hun bureau Otter Creators organiseert “belevenissen en memorabele momenten – eventmarketing gaat natuurlijk verder dan alleen het moment van een event.” Natuurlijk! Het mag niet “normaal zijn, want dat is te voorspelbaar.” Tuurlijk! Degene die het target is van zo’n event moet “thuiskomen met een verhaal, die heeft iets meegemaakt – dat heeft een enorme impact op mensen.” Tuuurlijk!

In een stukje zonder schrijver – het bedrijf Beewan livecom Agency is de auteur… – komen we dicht bij de kern van het ‘meten [!] van return on impact’, te weten story telling. In dit geval verhaaltjes voor mensen op doortocht – maar on the move zijn we tegenwoordig toch allemaal. “Schermen fungeren als storyteller, waarbij de informatie is geoptimaliseerd met het oog op de korte tijd die mensen op een vliegveld in een winkel doorbrengen.”

We zijn weer terug bij The Passion – het evangelie gereduceerd tot een hapklare story, een verhaaltje gebracht met veel impact, met emoties als inhoud. Als oprecht atheïst staat me dit tegen – want een oprecht atheïst probeert geschiedenis en literatuur niet te reduceren tot verhaaltjes en evolutie niet tot intelligent design. Een beetje serieus, wat!

Serieus en dus problematisch wordt het wanneer dit gewauwel wordt toegepast op bedrijven. Pieter Bas Boertje – ’t staat er echt – is eigenaar van Dechesne&Boertje. Wellicht is er dus nog een tweede Pieter Bas. “Wij [ik neem aan niet de pluralis majestatis van PBB, maar van PBB en PBD] merken dat bedrijven steeds meer zoeken naar het maken van verbinding op een inspirerende en echte manier, tussen mensen onderling, tussen mensen en merken en tussen mensen en de samenleving.”

God zal me bewaren! In tijden waarin de wereld van flexarbeid en flexliefde aan elkaar begint te hangen, moeten ze boys van de return on emotional impact inschakelen om die loshangende atomen een beetje bij elkaar te houden. Let ook op de magistrale formule “verbinding makjen tussen mensen en de samenleving…”

Facebook zorgt voor al die vriendjes, die via een elektrische navelstreng zijn ‘verbonden. Nu de Pieter Bassen onder ons gaan zorgen voor een goede band tussen bedrijf en flexwerkers, vooral ook tussen mens en merk, is het wachten nog op zoiets als emotional counselling voor uit elkaar vallen echtparen.

Deze wereld is die van de event managers, van de managers of emotion. Ik antwoord hen via John Donne – zeker niet vlot te lezen, ook een beetje ouderwets.

Oh doe not die, for I shall hate
All women so, when thou art gone,
That thee I shall not celebrate,
When I remember, thou hast gone.

___________
Bevalt u dit blog, stuur het aan vrienden en kennissen

Bezoek ook mijn andere blog: sierksmatwee.wordpress.com