SCHIZOPOLITIEK

Wellicht was ‘Schizostemmers’ een betere term geweest, maar ‘schizopolitiek’ levert een betere kop. Dit stukje gaat over de kiezers in Frankrijk.

 

Een meerderheid is daar voor een Frexit. Meesurfend op de tsunami-golf waarop De Gaulle al succesvol scoorde – la gloire Francaise – doet Le Pen het goed met die strategie.

 

Tegelijk is tweederde van de Fransen voor het behoud van de Euro. De herinvoering van de Franse franc zou een economisch debacle worden – weet de burger.

 

Alle twee kan echter niet: en de Euro en de Frexit.

 

Gaan ze daar straks in april met hun portemonnee of met hun onderbuik stemmen? Een niet te beantwoorden vraag. Incidenten bepalen steeds vaker de verkiezingen.

 

In Frankrijk speelt hierbij ook de tegenstelling tussen het centrum Parijs en de periferie van La France Profonde. Intussen weten we dat er meer centra zijn, de grote steden met elk een eigen perifere ‘profonde’, maar de Franse ideologie benadrukt toch vooral Het Centrum en de Rest. In die rest gaat op wat Joseph [58] uit Blois zei: “Ze doen alsof er buiten Parijs aleen Cro-magnon mensen wonen”, Neanderthalers dus.

 

Het is deze giftige cocktail van superioriteitsgevoelens en gevoelens van minderwaardigheid die meespelen in de komende verkiezingen. Met als kers daarin dat bespelen van La Gloire Francaise.

 

In Amerika beïnvloedde FBI directeur Comey de Presidentsverkiezingen definitief met de openbaarmaking van een loos onderzoek naar Clintons e-mails – Godbetert drie weken voor die stemming. Daarentegen onthulde hij in juli niet dat er al een onderzoek was gestart naar contacten van Trumpianen met verkeerde Russen.

 

Niets verhindert Le Pens loverboy Poetin om vlak voor de Franse verkiezingen in april wat vuiligheidjes over Macron de ether in te flikkeren.

 

In plaats van te kijken en te luisteren naar debatten over serieuze zaken met behulp van serieuze argumenten voel je je als getuige van zulke confrontaties steeds meer als iemand op de tribune van een hippodroom waarbij iedereen op de racende paarden heeft gewed, hopend dat een daarvan zich verstapt of een jockey zijn nek breekt. Ook in Nederland.

 

Spannend, als ging het om sport in plaats van om politiek.

 

Sierksma 24.3.17

POETINS Z – DÉJÀ VU

Jarengeleden schreef de Griekse Fransman Poulantzas, zelf uitgeweken voor de dictatuur in zijn vaderland, een boekje over het verschil tussen militaire dictatuur en fascisme.

 

Turkije kende vroeger een militaire dictatuur, tegenwoordig valt het onder de noemer ‘proto-fascisme’. Verschillende mechanismen die kenmerkend zijn voor een fascistische politieke structuur werken daar al. Gelijkschakeling van de pers, onderdrukken van politieke tegenstand van het regime met ‘geheime’ politie en geheime diensten, het opsluiten door gekken van intelligente en gezonde mensen in psychiatrische klinieken,  een sterke neiging tot een één-partij staat et cetera.

 

Een kenmerk van fascisme is de macht van een schaduwmilitie, een paramilitaire macht, parallel aan het officiële leger functionerend en volstrekt ondemocratisch door ‘de Leider’ bevolen.

 

Wie kijkt naar wat er onder het Poetin-bewind in Rusland gebeurt, ziet trekken van zo’n fascistische orde. Het laten uitmoorden van journalisten en oppositiemensen die niet meer via intimidatie tot de orde kunnen worden geroepen. Het doen functioneren van een paramilitaire macht in een deel van de republiek: Tsjetsjenië, onder leiding van een, ook al weer niet al te gehoorzame vazal Ramzan Kadyrov. En de tendens tot een één-partij staat.

 

Deze Kadyrov beschikt over een ‘persoonlijk strijdersbataljon’ [term in VK 23.2.16] dat volgens critici en ingewijden ook ten dienste staat van het Poetin-bewind dat deze Kadyrov in het zadel hielp en daar laat zitten.

 

Z revisited – de titel van de fameuze film van Costa Gavras over de opkomst van de militaire dictatuur in Griekenland. Want het ontstaan van een fascisme of van een dictatuur kan identiek zijn, welke afslag wordt genomen is weer afhankelijk van de nationale condities. In Rusland zal niet eenvoudig een militaire dictatuur ontstaan. Het leger is er te zwak voor. Omdat het zwak is, tolereert dit leger een schaduwleger en de harde hand van Leider Poetin.

 

Kortom: Alles in Rusland wijst op de ontwikkeling richting fascisme. Inclusief de internationale terreur: het inpikken van stukken van een natiestaat of wellicht straks van een hele natiestaat, steeds met de juiste vormen van internationale chantage en het rekenen op de zwakten van de tegenstander. ‘Nationale Eer’ is ook altijd een ingrediënt van elk fascisme.

 

Z in Rusland – dêjà vu. De twee vijandige landen lijken steeds meer op elkaar – Rusland en Turkije.

 

Bezoek ook Sierksma’s Sequences

PERS COMPLOT REPRESSIE

Het is in diverse landen somber gesteld met de openbare media.

 

In het hedendaagse Rusland leest men steeds, lijkt het, de Pravda. ‘Het Kremlin heeft de bevolking er met succes van overtuigd dat de missie in Syrië van levensbelang is voor Rusland’. [VK16.2.16]

 

Die bevolking lijkt wel van meer zaken succesvol overtuigd. Niet goed meetbaar is echter of die steun voor Poetin als Grote Held – daarin doen ze in het Oosten nog steeds – stand houdt indien de economische crisis eindelijk zal toeslaan. Het lot van de Russische economie bungelt ten slotte aan een oliedraadje.

 

Een solide maatstaf voor het democratisch gehalte van een natie is – behalve goed verlopende verkiezingen – vooral de gezondheidstoestand van de media. In Rusland hangt die aan het infuus. Teveel kritische journalisten zijn belaagd of zelfs afgemaakt. Op de televisie is slechts de stem van De Leider in allerlei varianten te horen.

 

Van een complot kun je niet spreken. Die claim van de zittende macht op de media is openlijk. Toch geloven nogal velen in Rusland dat het in de vaart der volkeren goed gaat met Rusland, dat het land het goed doet en goed doet. Zou het zo zijn, dat die ene enorme stommiteit van de VS plus de NAVO, om direct na de val van het Sovjet Imperium het resterende Rusland bovenop de lip te gaan zitten, Poetin c.s. heeft geholpen met de eigen propaganda?

 

Het Europese parlement bespreekt vandaag de ‘meest kritische nota over Turkije’ sinds jaren. Gaat men, gezien de problemen met asielzoekers, kool en geit weer sparen? Zoveel is zeker, dat Turkije en Rusland – hoofdvijanden in het Syrië-conflict – als twee druppels water op elkaar lijken waar het ‘persvrijheid’ betreft. Turkije noemde ik eerder proto-fascistisch; Rusland zou het kunnen worden.

 

Het Turkse onderwijs overtuigt kinderen sinds jaar en dag – dat wil zeggen al sinds Atatürk – dat Turkije alles wat historisch van belang is als eerste deed of als eerste heeft uitgevonden. Heeft met Islam niks van doen, alles met een intens idioot nationalisme.

 

Gekoppeld aan de re-islamisering van het land – waarover iedereen het interviewartikel over en met Betsy Udink moet lezen [VK13.2.16] – krijg je een giftige cocktail. De kneveling van de pers, inclusief terreur tegen en het afslachten van kritische journalisten, is identiek aan die van Rusland. Niks geen complot – pure, openlijke repressie. En hier heeft de nationalistische scholing de hoofdjes geprepareerd voor de propaganda van Erdogan c.s.

 

Dan Duitsland. Toch vol-democratisch, met een volstrekt vrije pers. Daar dragen Pegida demonstranten borden mee met daarop Lügenpresse – Halt die Fresse! Liegt die pers er inderdaad? Inderdaad, in elk geval werden na de ellendige Oudejaarsnacht in Keulen bekende gegevens over daders achtergehouden. Ook werden de eerste grote Pegida-demonstraties doodgezwegen.

 

Is dit, behalve wellicht dom, een vorm van mediasamenzwering? Nee. Is het een vorm van statelijk opgelegde repressie? Nee. Wel voedt deze door verschillende kranten autonoom genomen beslissing om iets niet te melden, onder het domme volk – zoals elders en even dom – de neiging tot samenzweringstheorieën.

 

“20% van de Duitsers denkt dat de media structureel leugens verspreiden.” [VK16.2.16]

 

Dit is het resultaat van ‘een enquête van Dimap Infratest’. Nu zijn dit soort enquêtes vaak doordesemd met verkeerd gestelde vragen. Ook weet ik niet of de VK-journalist zelf verantwoordelijk is voor het woordje ‘leugens’. Maar dat structureel zal deze toch niet hebben verzonnen. Dit is de crux.

 

Dat resultaat is schrikbarend. Zonder repressie en met een regenboogsamenstelling van beschikbare media, gelooft een vijfde van de Duitsers dat ze niet goed worden voorgelicht. Wie die 20% zijn, blijkt niet in het artikel. Zijn het alleen de aanhangers van Pegida, dan hebben ze een reden voor hun wantrouwen. Zou het meer een wijd verspreid wantrouwen zijn, dan weet ik het niet meer.

 

Zo weet ik het de laatste tijd steeds vaker niet meer.

 

Bezoek ook Sierksma’s Sequences: sierksmatwee.wordpress.com

 

 

 

ERDOGAN SLUIPEND FASCIST

Ooit schreef de naar Frankrijk uitgeweken Griek Nicos Poulantzas een fraai boek over het verschil tussen dictaturen en fascisme. Het Turkije van nu zou een fraaie case zijn om die theorie nog eens te testen. Voor een blog gaat dit te ver.

Duidelijk is wel dat in dit land militaire dictatuur en fascisme stuivertje wisselen. Alleen is het lastig om na te gaan welke vorm van fascisme er is, of welke in de maak is.

Onder het Hitler-regime waren de zaken glashelder – paramilitairen herkenbaar aan uniformen, het kalt stellen van onwelgevallige meningen, geaardheden en wat dies meer zij. Hetzelfde geldt voor het geteisem van Poetin, dat zonder kentekens maar wel in uniform door het westen van de Oekraïne banjert.

Bij het regime Erdogan is niet helemaal duidelijk waar de paramilitaire steunpilaren zitten. Schuilen er onder de stoottroepen in bijvoorbeeld Duitsland en Nederland – organisaties die daar de expats in de gaten houden – militair georganiseerde leden van de Bende van Erdogan?

Zoveel is zeker – het gisteren oppakken van onwelgevallige journalisten en politiefunctionarissen hoort er allemaal bij. Ook het ongegeneerd blameren van alles wat niet straight sex of recht in de leer is.

Dat er nog steeds overwogen wordt om Turkije tot de EG toe te laten lijkt me een gotspe. Het zou afhankelijk zijn van ‘het respect voor de rechtstaat en fundamentele rechten’ aldus Fedrica Mogherini, buitenlandschef van de Europese Unie. Het gaat echter niet om ‘respect voor de rechtstaat’ – er is daar helemaal geen rechtstaat.

De enige kanttekening die ik nog wil maken: Zoals het hier niet te pruimen valt wanneer in de media nieuwsgaring en commentaar worden vermengd, zo is het niet te pruimen dat in Turkije kranten onvervalste propagandamachines zijn – voor de ene of voor de andere partij.

Bevalt u dit blog, stuur het door aan vrienden en kennissen
Bekijk ook mijn andere blog: sierksmatwee.woordpress.com

KASPAROV EN POETIN – IJKPUNTEN

Ieder mens heeft eigen ijkpunten. Die gebruikt hij voor het beoordelen van op andere wijze niet helder te krijgen kwesties. Komt het nog goed met Rusland, zo ja wanneer? Met ‘goed’ bedoel ik het tot stand komen van een proces van democratisering van tsaristisch PoetinRusland,- onder druk van de oppositie.

Daar heb ik geen zicht op. Wanneer dan Kasparov, een geniaal grootmeester en oud-wereldkampioen schaken, een paspoort aanvraagt in off all nations Kroatië, word ik als schaakliefhebber en politiek geinteresseerde pessimist. Tenslotte was de man zeer goed in het doorrekenen van winst- of verliesstanden op het schaakbord.

Kroatië heeft op zijn zachtst gezegd een dubieus politiek verleden. Dat stemt me dan weer pessimist inzake Kasparovs politieke oordeel. Hij heeft op beschaafde wijze oppositie gevoerd tegen het bewind van Poetin. Als beloning werd hij in elkaar geslagen en gevangen gezet. Maar Kroatië?

Volgt hij hiermee de onnadenkende Genscher die het ooit flikte om solo, wel namens Duitsland, Kroatië zelfstandigheid aan te bieden – een daad die het begin vormde van alle ellende in het post-Tito Joegoslavië? Godbetert namens het Duitsland, dat in Wereld Oorlog II lustig werd gesteund door massa’s Kroaten… Weer zo’n ijkpunt – komt die Genscher af en toe nog in het nieuws, datv is een code red signaal voor mij.

Toch houd ik het erop dat die switch in nationaliteit van Kasparov hem niet alleen is ingegeven door angst of eigenbelang. Ik zie het als een veeg teken en denk dat ik hiermee weet hoe de vlag erbij hangt voor de democratisering van Rusland – halfstok. Dit gaat vast decennia lang duren, zo’n beetje de rest van Kasparovs leven.

Wanneer u dit blog waardeert, verspreid het via uw facebook, hyves, twitter of andere social media!
8.3.14

BESPOTTELIJK

Is bespottelijkheid dodelijk in de politiek? Was het maar zo.

In Rusland gingen honderden mensen met een wit lintje op de revers op het Rode plein een ommetje maken. Neen – ze waren van plan om dat ommetje te maken. Het plein werd afgegrendeld door de politie die daarna, nota bene buiten dat cordon, ook nog eens 55 mensen arresteerde die weliswaar niet op het plein wandelden, maar wel zo’n lintje droegen – symbool van het verzet tegen de vervuilde verkiezingsoverwinning van Le Putain.

Voor ‘elke demonstratie van meer dan één persoon’ (sic, VK 2.4.12) is toestemming van de politie nodig. Nu deze niet kon doorgaan, werd de arrestatie van 55 mensen gelegitimeerd met het argument dat het ging om een ‘poging om zonder toestemming te demonstreren’. Een demonstratie tijdens de inauguratie van Poetin op 6 mei wordt door de leider beantwoord met enkele dagen collectief ‘vrij’.

Hier in Holland is dit humor – die lol tekent onze democratie. In Rusland zijn het bespottelijke tekens van een fluwelen, soms ook keiharde dictatuur. Maar wat heet democratie? Het even ridicule vermogen van Lachebek Rutte om als drie hele apen niets te horen, niets te zien, niets te zeggen en niet te kunnen rekenen geurt ook naar zeg maar iets.

Sierksma 2.4.12