PORNO EN PURITANISME

Het aardige van veel nieuws is de informatieve spin off.

Gaat een krantenartikel over Britten die “in huiskamers gluren” – bedoeld wordt: de Britse Inlichtingendienst die dit via webcams doet – dan zit in zo’n schrijfsel als vanzelf vaak stof tot overpeinzing. Het is dan de journalist die het extraatje levert, eenvoudig door zijn woordkeus. Soms is het de geïnterviewde bron.

Tijdens het opslaan van al die webcam gegevens, met het doel nog onbekende “pseudoniemen van terroristen” op te sporen, komt veel bloot mee. In een van de documenten over deze burgerspionage affaire schrijft iemand – volgens de VK journalist ‘onderkoeld’:

“Helaas blijft een verrassend groot aantal mensen webcamconversaties te gebruiken om intieme delen van hun lichaam aan de gesprekspartner te laten zien.”

Helaas hoezo? Dat valt te verwachten en het valt buiten de ethiek, maar binnen de gedragsbiologie. Vlees zijt ge en tot vlees zult ge wederkeren.

Lees je verder, dan slaat het ‘helaas’ op de arme schapen die al die beelden moeten ‘analyseren’ – op zoek naar die pseudoniemen. En sommige medewerkers/sters van de geheime dienst zijn daarvan niet gediend. Collateral damage mag je dit noemen.

Komisch wordt het, en zonder meer puriteins, wanneer de journalist meldt dat “pogingen om dit met pornofilters tegen te houden mislukten, omdat die vaak naar de hoeveelheid blote huid kijken en dus ook vaak gezichten in close-up tegenhouden…”

Wat mijn plot is heeft de lezer vast al geraden. Natuurlijk is het gluren op webcams door derden uit den boze. Bij het zoeken naar terroristen kun je je nog een alibi voorstellen. Maar de hysterische verbinding van de woorden ‘porno’, ‘gluren’ en ‘privacy’ is even bespottelijk als de koppeling van wegpoortjes aan privacy.

Vees is vlees, het wordt steeds vleziger en anoniemer en steeds minder sexy – de interesse in de individuele drager van dat vlees wordt bij de kijker gereduceerd tot nul. De angst van iemand dat deze beroepsgluurder in hem of haar is geïnteresseerd, getuigt weer eens van postmodern narcisme.

Wanneer u dit blog waardeert, verspreid het via uw facebook, hyves, twitter of andere social media!
28.2.14
Waardeert u dit blog, verspreidt het via uw twitter, facebook of andere social media!

OLYMPISCHE TERREUR

Het zegt iets gunstigs over de Engelse beschaving wanneer een Brits beveiligingsbedrijf G44S tegen mogelijke terreur bij de Olympische Spelen in Londen onvoldoende “veiligheidspersoneel op de been weet te brengen”.

 

Er wordt nu moord, brand en schande over geschreeuwd, toch is het geruststellend te weten dat minder mensen dan verwacht zo’n functie kunnen en/of willen uitoefenen. Immers, nogal wat mannen en wellicht ook vrouwen raken niettemin opgewonden bij de zoveelste televisiebeelden met zwaar gehelmde en duister geüniformeerde kerels die in een Olympisch tempo de woning van ‘een terrorist’ innemen.

 

Behalve dat mijn feeling met dit soort opzichtig door de staat georganiseerd geweld mij vreemd is, lijkt het duidelijk dat tegenwoordig terreur met tegenterreur wordt beantwoord. Het maakt een samenleving er bepaald niet veiliger op. De klassieke methoden van infiltratie in kwaadwillende groepen en waarnodig door de rechter gesanctioneerd afluisteren volstaan.

 

Bij weer een foto van een sportstadion waarvoor een peloton beveiligingsmilitairen marcheert – geen burgerveiligheidsmensen bij gebrek daaraan… – krijgt een normaal mens toch een gevoel van onveiligheid. Zo’n beetje als het oudje dat na elk decennium langer te hebben geleefd weer een extra slot op de voordeur doet, terwijl een inbreker zo maar achterom binnenloopt.

 

Na de Twin Towers is de wereld gek geworden. Geheime diensten terroriseren de media met hun berichtgeving en hun vage alerts, sirenes gaan harder loeien en bij het betreden van een stadion denk je in de eerste plaats aan gevaar, pas daarna aan de wedstrijd.

 

Binnenkort krijgt elke politieagent een pet op met een bodycam eraan bevestigd – kan alles gefilmd worden wat ze tegenkomen. Ik zou zo’n agent niet meer prettig bejegenen. Elke burger wordt gebombardeerd tot mogelijke terrorist of misdadiger.

 

Het is een volstrekte illusie dat een samenleving veilig is, kan zijn of kan worden gemaakt. Onveiligheid is leven. Het gevaar dat het gevoel van onveiligheid overmatig wordt opgevijzeld door webcambewaking alom en door pelotons indrukwekkende antiterroristen is echter geen illusie.

 

18.7/12