John Lennon bezong A Working Class Hero – He is something to be. Hijzelf was dit in de dubbele betekenis van de woorden. Kwam uit een working class gezin, met een matroos als vader en een ouvreuse als moeder. En hij werd een held van de working class. Werd om die prestatie zelfs verheven in de adelstand.
As soon as you’re born they make you feel small
By giving you no time instead of it all
Till the pain is so big you feel nothing at all
A working class hero is something to be
Sir Mick Jagger speelde voor working class hero, maar zijn vader was een onderwijzer en de moeder een actief lid van de Conservatives – typisch middle class dus.
Bowie hield dezelfde working class voor dat ze tenminste voor één dag een held konden zijn. Een beetje zoals Warhol iedereen een kwartiertje wereldroem schonk.
I, I will be king
And you, you will be queen
Though nothing will drive them away
We can beat them, just for one day
We can be Heroes, just for one day
Jagger en Lennon deden veel langer met hun heldendom dan een kwartiertje of zelfs een hele dag. Lennon wel een stuk korter.
Nu is er al weer zo’n typische Engelse held – een working class hero uit noordwest Londen, gewezen dronkaard en wat niet al, Bradley Wiggins. Een van de mooiste fietsers die ik een tijdrit zag rijden – adembenemend. Helaas is Wiggins nog geen held van de Engelse working class. Mijn dokter, zelf een grote fietser, verbleef daar voor zijn vakantie. Heerlijk rustig, zei hij, maar van de Tour de France heb ik niets gezien. Ook al wint een Engelsman op de Champs Élysées, dan is dit nog geen reden voor de BBC om het uit te zenden. Geen enkele etappe.
Fog in the Channel – the continent is isolated.
25.7/12
Sierksma's Sores 