Bij nogal wat politici – de meeste wellicht – gaat het om machtsgeilheid. Van de zucht naar het pluche, zoals bij veel onbekende en onnozele volksvertegenwoordigers, tot en met daadwerkelijke machtswellust, zoals het gevalletje Poetin.
Wilders is alleen maar attentiegeil. Zelfs in het gedoogkabinet van Rutte zag je de man vooral floreren tijdens op de TV uitgezonden debatten waarin alles om zijn persoon leek te draaien.
Ook clever. Er zijn nog twee mogelijkheden.
Of hij zegt straks dat hij met ‘Marokkanen’ mensen bedoeld met een Marokkaans paspoort – hij houdt gewoon niet van die paspoorten. Of hij gaat inderdaad zo ver, bang alweer om de aandacht snel te verliezen, en zegt dat alle Marokkanen weg moeten, paspoort of geen paspoort, oplettende burger en ‘crimineel’.
Mij verbaast van Wilders niets meer. Eigenlijk van Rutte ook niet. Bij de eerste hoop ik steeds dat een milde aandoening hem een keer buiten beeld brengt, bij Rutte krijg ik een vieze smaak in de mond.
Eerst het allemaal niet serieus nemen – toch best mee te regeren straks… Pas wanneer de halve Europese pers op zijn achterste poten staat gaan draaikonten en zeggen dat die opmerkingen over minder Marokkanen bij nader inzien niet koosjer waren.
Afijn, het zal het soort vrijheid zijn waar de VVD voor staat. Vrijheid van meningsuiting, vrijheid van het switchen van je mening over iemand die attentiegeil is, omdat je zelf machtsgeil bent.
Wanneer u dit blog waardeert, verspreid het via uw facebook, hyves, twitter of andere social media!
21.3.14
Sierksma's Sores 