Verbaasd hoeven we niet zijn. Geschokt mag wel. Wanneer zich de ambtenarij – geregeld als ze is volgens de ijzeren wetten van bureaucratie en financiële beperking – met een gemeentelijke portefeuille gaat bemoeien, weet je bij voorbaat dat niet de inhoud van die portefeuille het richtsnoer voor de beslissingen zal zijn, maar veronderstelde financiële en, welzeker, bureaucratische efficiency.
Een Volkskrant-enquête over de regeling van zorg en gezondheidszorg bij de Nederlandse gemeenten leverde griezelige cijfers op. Ongeveer 25% van de gemeenteapparaten geeft nu al te kennen, dat er gewerkt gaat worden met maximering van het aantal te behandelen ADHD-patiënten. Doet er niet toe of er meer kinderen zorgbehoevend zijn, zelfs niet wanneer artsen dit te kennen geven.
Dat wordt dus dringen – een soort stoelendans waarbij niet is uitgesloten dat bij het van de stoelen duwen nog meer schade bij de patiënten wordt aangericht…
Nog kwalijker is de overweging van 13% van de gemeentelijke ambtenarenapparaten, dat ze van artsen eisen dat deze eerst toestemming van het apparaat vragen, voordat ze een jongere met problemen doorverwijzen.
Een vorige regering maakte nota bene veel werk van het omsleutelen van artsenpraktijken, zodanig dat deze zouden functioneren als een poortwachter waardoor minder mensen onnodig op eigen initiatief bij het ziekenhuis zouden aankloppen. Nu opeens verheft de ambtenarij zichzelf tot poortwachter. Dokter, eerst even aankloppen bij die poort, dan pas uw eigen poortwachterfunctie vervullen…
Of dit er nu van komt of niet – er zijn al protesten – het is niet waar het me hier om gaat. Cruciaal is dat zoveel ambtenaren, gevraagd naar een oplossing voor het probleem van de combine van bezuinigingen en zorgverlening geregeld door de gemeenten, direct op deze wijze reageren. Dit is ingebakken. Omdat de zorg voor ADHDertjes slechts een van de vele komende problemen is, krijgt de ambtenarij kans op kans om op deze klassiek bureaucratische manier te reageren. Eerst het apparaat en haar functioneren, dan pas de inhoud van wat er geregeld moet worden.
Ko Colijn, directeur van Clingendael, zei het wat betreft de internationale verhoudingen zo mooi: “We leven in een tijd van incidentenpolitiek.” Zo zit dat. Hetzelfde geldt voor vele politieke echelons lager, bijvoorbeeld bij gemeenten. Die worden door dit PvdA/VVD kabinet opgezadeld met incident op incident.
Op incidenten was en is de bureaucratie niet berekend.
Waardeert u dit blog, verspreidt het dan via uw facebook, twitter of andere social media.
24.3.14
Sierksma's Sores 