ETNISCH RACISME: DUBBEL PASPOORT

Het kan geen toeval zijn, dat Turkije, Marokko en Hongarije twee zaken delen.

Het zijn in de eerste plaats ‘niet-liberale democratieën’, om de term van Führer Orbán te gebruiken; wellicht kun je beter de term ‘autoritaire democratieën’ hanteren. In de tweede plaats hameren ze op het dubbele paspoort, ten teken van het natuurlijk bij elkaar horen van echte Hongaren, Marokkanen en Turken – waar die intussen ook maar wonen en waar die intussen ook staatsburger van een nieuw land zijn geworden.

Kortom: Blut und Boden-nationalisme. Ik weet niet eens wat voor politiek kleurtje de toneelschrijver Georg Kövary heeft, maar zijn volgende uitspraak geeft aardig aan hoe voorstanders van dergelijk dubieus nationalisme ‘denken’. “Hongaren zijn geen volk, maar een fenomeen; grillig, romantisch, verstrooid over de wereld zoals de Joden en met een diepe wil tot leven.”

Het is maar dat u het weet. Niet onaardig is het dan ook om te weten, dat tot die Hongaarse diaspora vooral ook Joden behoren, die zo verstandig waren het zelfs tijdens het communistisch bewind nog steeds fascistoïde en oer-antisemitische Hongarije te verruilen voor een plekje in ‘Het Westen.’

Interessant aan deze dubbele paspoort-strategie is het puur-politieke effect van etnische Gerrymandering. In Amerika doen zittende meerderheden hier vaak aan: ze zorgen voor een herindeling van kiesdistricten, nadat ze eerst hebben uitgedokterd hoe op deze manier een grotere meerderheid bij de volgende verkiezingen valt te behalen. Dit is uiteraard het gevolg van het malle districtenstelsel, dat ook in Engeland nog opgeld doet.

Marokko, Turkije en Polen gaan een stap verder. Op puur Blut und Boden-gronden verklaren ze iedereen die op hun grondgebied is geboren, en zelfs nazaten hiervan, tot eeuwige Marokkaan, Turk of Hongaar. Vervolgens geef je die een dubbelpaspoort plus kiesrecht voor de verkiezingen in ‘het land van herkomst’.

En dan maar propaganda komen voeren. Denk aan Turkse ministers van Erdogan, die in Nederland en Duitsland verkiezingspolitiek willen bedrijven. Denk aan Orbán, die hetzelfde doet in Roemenië.

Afschaffen dat dubbele paspoort! Niet om reden van een even verwerpelijk Hollands nationalisme, dat overigens groeit en bloeit, getuige de sporthysterie rond Hollandse Helden en de idem hysterie over Hollandse MH17-nabestaanden, die het laatste Nederlandse DNA-snippertje van Oekraïense bodem ‘naar huis’ wensen te halen.

Nee: Weg met het dubbele paspoort, dit als politiek daad die deze totalitaire, etnische, ja zelfs racistisch Gerrymandering negeert. Als afwijzing van een weerzinwekkende bevolkingspolitiek, waarbij Hongarije de bevolking in de buitengewesten aanspoort te neuken als de konijnen ‘om zich als land biologisch staande te houden’ [alweer: Orbán].

En hopen dat we ooit, wanneer Europa echt een eenheid is gaan vormen, allemaal één nieuw paspoort kunnen krijgen: Een Europees Paspoort.

Sierksma 5.4.18

TURKS BLUT, TURKSE BODEN

Een vraag waarop ik nog steeds geen antwoord heb is of de verleiding van Blut und Boden vooral mensen pakt die het minder goed hebben in hun leven, of ook de sociaal beter gesitueerden, zij het met een defect in hun bovenkamer.

Het zou kunnen dat die beter gesitueerden de zaak oplichten, best weten dat er geen samenhang bestaat tussen ras, etniciteit, geboortegrond en speciale eigenschappen van mensen. Dat ze die Blut und Boden onzin misbruiken om met deze verleiding die anderen, de minder geslaagde mensen te misleiden.

Je kunt, ondanks de onzin die ze af en toe uitkramen, Kuzu en consorten van DENK toch niet aanwrijven, dat ze echt geloven dat een Turk zijn iets heel bijzonders is, en dat Erdogan de meest bijzondere Turk is. Welllicht worden ze er gewoon voor betaald om dat te zeggen. Trouwens, dat dubbele pasoort dient ook afgeschaft te worden.

Dat nu in het door het Turkse bewind gefinancierde vod SABAH vijf Nederlanders worden beticht van volks- en landverraad, omdat ze bevestigen dat er door het Turkse Kalifaat begin vorige eeuw een genocide op Armeniërs is gepleegd, is van de zotte. Met recht verheft Kamervoorzitter Arib haar stem tegen dit vullis.

Mijn vraag is, wat je moet doen met die politici van DENK. Geen goed antwoord; hen gratis een cursus nadenken aanbieden lijkt weinig zin te hebben. Wel kom ik weer terug bij mijn voorstel een weeffout – en een grondige fout – in ons wetstelsel te herzien: de malle idee dat een parlementariër is verkozen om ‘zonder last of ruggespraak’ zijn stem uit te brengen.

Dat levert de mogelijkheid aan mensen, die op een politiek programma van een partij in de Tweede Kamer zijn verkozen, uit de fractie te treden en op eigen houtje verder te gaan. Kortom: Kuzu en de zijnen uit de PVDA. Dat is pas verraad, verraad aan een partijprogramma.

Het is een juridische fictie dat er individuen in de Tweede Kamer zitten, en geen partijleden die gebonden zijn aan het programma waarop ze zijn verkozen. Alsof ik eerst koffie met iemand moet drinken om hem te peilen om dan pas op hem of haar te stemmen… Dit levert ook nog eens het gevaar van clientelisme op, nota bene het tegendeel van dat ‘zonder last of ruggespraak’.

Sierksma 26.2.18

TURKS PROTOFASCISME

Het is niet de eerste keer dat ik in dit blog de huidige toestand in Turkije typeer als protofascisme. Nu ik na een half jaar de draad van het blog weer oppak, lijkt die term alleen maar sterker van toepassing.

 

De zogeheten coup – waarvan het lang zal duren of we te weten komen of die door Erdogan c.s. in scene is gezet, dan wel geprovoceerd werd, of inderdaad direct van de Gülen-beweging afkomstig was – heeft het echte fascisme weer een stapje dichter bij gebracht.

 

Het uitschakelen van een fiks deel van de Erdogan onwelgevallige rechterlijke macht is een nieuw teken van protofascisme. Een gelijkgeschakelde rechterlijke macht kenmerkt elk fascisme. Vandaag doen in de krant, gedwongen anoniem, twee voormalige Turkse rechters verslag van hun ervaringen. Onthutsend. [VK 12.10.16]

 

Typisch voor elk totalitair regime c.q. voor elk totalitair denkend persoon is het opvoeren van non-argumenten voor hun (voorgenomen) wandaden.

 

Trump flikte het in het laatste ‘debat’ met Hillary Clinton, door de verleiding door haar presidentiële echtgenoot van enkele van zijn medewerksters gelijk te schakelen met het aanranden dan wel verkrachten van wildvreemde vrouwen, waarop Trump zelf prat gaat.

 

In Turkije werden (vermeende) Gülenisten in de rechterlijke macht met duizenden tegelijk ontslagen, omdat de aanklachten van fraude tegen Erdogan en familie (die op feiten zijn gebaseerd) door deze Gülenisten onder de rechters zou zijn geënsceneerd. Alsof het interessant is wie feiten boven tafel krijgt. Klassiek totalitair is het kelen van de brenger van slechte berichten.

 

Het wachten in Turkije is nu nog op een paramilitair orgaan dat ten dienste staat van Erdogan en consorten. Dan mag je met recht van echt fascisme spreken.

 

Sierksma 12.11.16

PERS COMPLOT REPRESSIE

Het is in diverse landen somber gesteld met de openbare media.

 

In het hedendaagse Rusland leest men steeds, lijkt het, de Pravda. ‘Het Kremlin heeft de bevolking er met succes van overtuigd dat de missie in Syrië van levensbelang is voor Rusland’. [VK16.2.16]

 

Die bevolking lijkt wel van meer zaken succesvol overtuigd. Niet goed meetbaar is echter of die steun voor Poetin als Grote Held – daarin doen ze in het Oosten nog steeds – stand houdt indien de economische crisis eindelijk zal toeslaan. Het lot van de Russische economie bungelt ten slotte aan een oliedraadje.

 

Een solide maatstaf voor het democratisch gehalte van een natie is – behalve goed verlopende verkiezingen – vooral de gezondheidstoestand van de media. In Rusland hangt die aan het infuus. Teveel kritische journalisten zijn belaagd of zelfs afgemaakt. Op de televisie is slechts de stem van De Leider in allerlei varianten te horen.

 

Van een complot kun je niet spreken. Die claim van de zittende macht op de media is openlijk. Toch geloven nogal velen in Rusland dat het in de vaart der volkeren goed gaat met Rusland, dat het land het goed doet en goed doet. Zou het zo zijn, dat die ene enorme stommiteit van de VS plus de NAVO, om direct na de val van het Sovjet Imperium het resterende Rusland bovenop de lip te gaan zitten, Poetin c.s. heeft geholpen met de eigen propaganda?

 

Het Europese parlement bespreekt vandaag de ‘meest kritische nota over Turkije’ sinds jaren. Gaat men, gezien de problemen met asielzoekers, kool en geit weer sparen? Zoveel is zeker, dat Turkije en Rusland – hoofdvijanden in het Syrië-conflict – als twee druppels water op elkaar lijken waar het ‘persvrijheid’ betreft. Turkije noemde ik eerder proto-fascistisch; Rusland zou het kunnen worden.

 

Het Turkse onderwijs overtuigt kinderen sinds jaar en dag – dat wil zeggen al sinds Atatürk – dat Turkije alles wat historisch van belang is als eerste deed of als eerste heeft uitgevonden. Heeft met Islam niks van doen, alles met een intens idioot nationalisme.

 

Gekoppeld aan de re-islamisering van het land – waarover iedereen het interviewartikel over en met Betsy Udink moet lezen [VK13.2.16] – krijg je een giftige cocktail. De kneveling van de pers, inclusief terreur tegen en het afslachten van kritische journalisten, is identiek aan die van Rusland. Niks geen complot – pure, openlijke repressie. En hier heeft de nationalistische scholing de hoofdjes geprepareerd voor de propaganda van Erdogan c.s.

 

Dan Duitsland. Toch vol-democratisch, met een volstrekt vrije pers. Daar dragen Pegida demonstranten borden mee met daarop Lügenpresse – Halt die Fresse! Liegt die pers er inderdaad? Inderdaad, in elk geval werden na de ellendige Oudejaarsnacht in Keulen bekende gegevens over daders achtergehouden. Ook werden de eerste grote Pegida-demonstraties doodgezwegen.

 

Is dit, behalve wellicht dom, een vorm van mediasamenzwering? Nee. Is het een vorm van statelijk opgelegde repressie? Nee. Wel voedt deze door verschillende kranten autonoom genomen beslissing om iets niet te melden, onder het domme volk – zoals elders en even dom – de neiging tot samenzweringstheorieën.

 

“20% van de Duitsers denkt dat de media structureel leugens verspreiden.” [VK16.2.16]

 

Dit is het resultaat van ‘een enquête van Dimap Infratest’. Nu zijn dit soort enquêtes vaak doordesemd met verkeerd gestelde vragen. Ook weet ik niet of de VK-journalist zelf verantwoordelijk is voor het woordje ‘leugens’. Maar dat structureel zal deze toch niet hebben verzonnen. Dit is de crux.

 

Dat resultaat is schrikbarend. Zonder repressie en met een regenboogsamenstelling van beschikbare media, gelooft een vijfde van de Duitsers dat ze niet goed worden voorgelicht. Wie die 20% zijn, blijkt niet in het artikel. Zijn het alleen de aanhangers van Pegida, dan hebben ze een reden voor hun wantrouwen. Zou het meer een wijd verspreid wantrouwen zijn, dan weet ik het niet meer.

 

Zo weet ik het de laatste tijd steeds vaker niet meer.

 

Bezoek ook Sierksma’s Sequences: sierksmatwee.wordpress.com

 

 

 

TRUMP PERSDOOD

Kandidaat Trump lijkt een wishful thinker – zeg maar, iemand die denkt dat zijn wensen al werkelijkheid zijn voordat hij heeft nagedacht.

 

Hij lijkt op een Erdogan zonder macht, die nu al de pers koeionneert, terwijl hij nog president moet worden. Zender Fox aan het spit, andere media gekneveld. Door niet met ze mee te werken.

 

Hij heeft de doodvonnissen voor talloze journalisten al op zak. Zijn Trump Card. Het wachten is op november. Denkt hij.

 

Waar Erdogan levenslang uit laat delen voor het schrijven van een onwelgevallige tekst, daar wacht dezelfde journalist of zelfs de hele zender Fox straks de elektrische stoel.

 

Bezoek ook Sierksma’s Sequences: sierksmatwee.wordpress.com

 

ERDOGAN SLUIPEND FASCIST

Ooit schreef de naar Frankrijk uitgeweken Griek Nicos Poulantzas een fraai boek over het verschil tussen dictaturen en fascisme. Het Turkije van nu zou een fraaie case zijn om die theorie nog eens te testen. Voor een blog gaat dit te ver.

Duidelijk is wel dat in dit land militaire dictatuur en fascisme stuivertje wisselen. Alleen is het lastig om na te gaan welke vorm van fascisme er is, of welke in de maak is.

Onder het Hitler-regime waren de zaken glashelder – paramilitairen herkenbaar aan uniformen, het kalt stellen van onwelgevallige meningen, geaardheden en wat dies meer zij. Hetzelfde geldt voor het geteisem van Poetin, dat zonder kentekens maar wel in uniform door het westen van de Oekraïne banjert.

Bij het regime Erdogan is niet helemaal duidelijk waar de paramilitaire steunpilaren zitten. Schuilen er onder de stoottroepen in bijvoorbeeld Duitsland en Nederland – organisaties die daar de expats in de gaten houden – militair georganiseerde leden van de Bende van Erdogan?

Zoveel is zeker – het gisteren oppakken van onwelgevallige journalisten en politiefunctionarissen hoort er allemaal bij. Ook het ongegeneerd blameren van alles wat niet straight sex of recht in de leer is.

Dat er nog steeds overwogen wordt om Turkije tot de EG toe te laten lijkt me een gotspe. Het zou afhankelijk zijn van ‘het respect voor de rechtstaat en fundamentele rechten’ aldus Fedrica Mogherini, buitenlandschef van de Europese Unie. Het gaat echter niet om ‘respect voor de rechtstaat’ – er is daar helemaal geen rechtstaat.

De enige kanttekening die ik nog wil maken: Zoals het hier niet te pruimen valt wanneer in de media nieuwsgaring en commentaar worden vermengd, zo is het niet te pruimen dat in Turkije kranten onvervalste propagandamachines zijn – voor de ene of voor de andere partij.

Bevalt u dit blog, stuur het door aan vrienden en kennissen
Bekijk ook mijn andere blog: sierksmatwee.woordpress.com

LESBISCHE PLEEGOUDERS

Het is duidelijk van de zotte wanneer een president uit een ander land zich bemoeit met het soort pleeggezin waarin een kind In Nederland terecht komt – een kind dat geboren werd uit ouders die ooit Turks onderdaan waren, maar dit nu niet meer zijn. Die Turkse mentaliteit van ‘Eens een Turk, voor eeuwig een Turk’ riekt naar Blut und Boden, een term die ik niet gauw gebruik. De zelfde ellende is er met de Turkse ‘dienstplicht’ voor Nederlandse jongens.

Voor een links iemand zoals ik is de casus van een uit huis geplaatst kind van ‘Turkse’ en daarmee welhaast zeker van islamitische ouders, dat vervolgens wordt ondergebracht bij een lesbisch stel, een morele breinbreker.

Iedereen weet dat nogal wat pleegkinderen later op zoek gaan naar hun biologische ouders. Dat heeft weinig te maken met natuurlijke, positieve gevoelens van ‘bloedverwantschap’, veel meer met de zekerheid dat je uit die of deze bent geboren.

De kans is dus groot dat het kind dat nu wordt opgevoed door niet-islamitische ouders straks een zeer verwarrende ervaring zal ondergaan. Ook staat vast dat een lesbisch stel niet de meest voorkomende vorm van huwelijk is, later voor een kind toch iets merkwaardigs.

Verder kun je, zoals ik, meer in het algemeen vraaatekens plaatsen – niet bij het homohuwelijk zelf, een emotioneel-juridische aangelegenheid – maar wel bij adoptie door homostellen. Er zijn argumenten voor, maar ook zeker argumenten tegen.

Zeker is dat geadopteerde kinderen een hoger risico op psychische stoornissen lopen dan kinderen uit ‘natuurlijke’ gezinnen. Dit geldt nog eens extra voor mensen met een migratie geschiedenis [VK 28.2.13].

Het is dus niet een kwestie van links neo-moralisme of van het tegendeel daarvan, wanneer ik twijfel aan de wijsheid van deze adoptie. Niet Erdogan, maar mensen van Turks etnische afkomst hebben zoals dit tegenwoordig heet ‘een punt’, wanneer ze bepleiten dat de religieuze en etnische achtergrond een belangrijke rol moet spelen bij plaatsing van een kind in een nieuw gezin.

16.3/2013