TURKS BLUT, TURKSE BODEN

Een vraag waarop ik nog steeds geen antwoord heb is of de verleiding van Blut und Boden vooral mensen pakt die het minder goed hebben in hun leven, of ook de sociaal beter gesitueerden, zij het met een defect in hun bovenkamer.

Het zou kunnen dat die beter gesitueerden de zaak oplichten, best weten dat er geen samenhang bestaat tussen ras, etniciteit, geboortegrond en speciale eigenschappen van mensen. Dat ze die Blut und Boden onzin misbruiken om met deze verleiding die anderen, de minder geslaagde mensen te misleiden.

Je kunt, ondanks de onzin die ze af en toe uitkramen, Kuzu en consorten van DENK toch niet aanwrijven, dat ze echt geloven dat een Turk zijn iets heel bijzonders is, en dat Erdogan de meest bijzondere Turk is. Welllicht worden ze er gewoon voor betaald om dat te zeggen. Trouwens, dat dubbele pasoort dient ook afgeschaft te worden.

Dat nu in het door het Turkse bewind gefinancierde vod SABAH vijf Nederlanders worden beticht van volks- en landverraad, omdat ze bevestigen dat er door het Turkse Kalifaat begin vorige eeuw een genocide op Armeniërs is gepleegd, is van de zotte. Met recht verheft Kamervoorzitter Arib haar stem tegen dit vullis.

Mijn vraag is, wat je moet doen met die politici van DENK. Geen goed antwoord; hen gratis een cursus nadenken aanbieden lijkt weinig zin te hebben. Wel kom ik weer terug bij mijn voorstel een weeffout – en een grondige fout – in ons wetstelsel te herzien: de malle idee dat een parlementariër is verkozen om ‘zonder last of ruggespraak’ zijn stem uit te brengen.

Dat levert de mogelijkheid aan mensen, die op een politiek programma van een partij in de Tweede Kamer zijn verkozen, uit de fractie te treden en op eigen houtje verder te gaan. Kortom: Kuzu en de zijnen uit de PVDA. Dat is pas verraad, verraad aan een partijprogramma.

Het is een juridische fictie dat er individuen in de Tweede Kamer zitten, en geen partijleden die gebonden zijn aan het programma waarop ze zijn verkozen. Alsof ik eerst koffie met iemand moet drinken om hem te peilen om dan pas op hem of haar te stemmen… Dit levert ook nog eens het gevaar van clientelisme op, nota bene het tegendeel van dat ‘zonder last of ruggespraak’.

Sierksma 26.2.18

PASPOORT EN DUBBELHEID

Nu Khadija Arib is verkozen tot voorzitter van de Tweede Kamer kun je opnieuw de kwestie van het dubbele paspoort aan de orde stellen. Maar eerst: Khadija/Katja, welkom en gefeliciteerd!

 

Dat iemand met zo’n dubbel paspoort Kamervoorzitter wordt, is geen probleem. Wilders noemt ons Parlement een ‘nepparlement’ omdat dit niet het ‘echte’ Nederland representeert. Ik neem maar even aan dat Wilders niet bedoelt – zoals dit in Frankrijk wel gebeurt – dat iemand die je ‘noir’ noemt nooit ‘Fransman’ kan zijn, nooit echt ‘Frans’.

 

Met in ons land op 1 januari 2011 1,2 miljoen personen met zowel de Nederlandse als ten minste één andere nationaliteit, kun je slechts zeggen dat Arib een prima vertegenwoordiger is van dat deel van de natie. Zeker, omdat het bij de helft van die 1.2 miljoen om van oorspring Turkse of Marokkaanse ingezetenen gaat. Zo kan een middenstander ‘de middenstand’ representeren, en een universitair ‘de universiteit’, een vrouw ‘de vrouwen’.

 

Dit laat onverlet de vraag of het dubbele paspoort een goede zaak is. Ik vond en vind nog steeds van niet. Als ‘Europeaan’ met een federatieve inslag ben ik slechts voor een dubbel paspoort indien het gaat om paspoorten uit landen die horen bij de Europese Gemeenschap. Hoewel: Op zich is die dubbele nationaliteit ook dasn onzin – men is toch in eerste instantie Europeaan. Maar ik heb geen bezwaar.

 

Wel ben ik tegen het, na het krijgen van het Nederlanderschap, blijven dragen van een Turks of een Marokkaans paspoort. Er is een lange geschiedenis van bemoeienis van die twee landen met bijvoorbeeld de Nederlandse arbeidersbeweging – en het gaat om een onappetijtelijke bemoeienis. Grijze Wolven, de Unie van Marokkaanse Moslim Organisaties, de lezer zal zich het herinneren.

 

Beide staten claimen de van oorsprong Marokkanen en Turken als hun blijvende onderdaan, inclusief malle eisen op het gebied van militaire dienst. Dit is onuitstaanbaar en verwerpelijk.

 

Overigens ben ik tegen de hele idee van een dubbele nationaliteit. Zolang er nog geen wereldgemeenschap is met slechts kosmopolieten als bewoners, zolang er nog natiestaten zijn die juridisch en sociaal de zorg en de bewaking organiseren van hun staatsburgers, is het hebben van slechts één paspoort logisch. Het heeft ook te maken met binding en loyaliteit aan zo’n gemeenschap.

 

Het is dus eenvoudig: Ons Parlement is geen ‘nepparlement’; het vertegenwoordigt, inclusief de voorzitter, de Nederlandse bevolking; maar het zou goed zijn dat een parlement met daarin mensen met een dubbele nationaliteit het besluit namen om die dubbele nationaliteit af te schaffen – van hen en van die anderen die niet in het parlement zitten.

 

Het zou Arib sieren als ze dat andere paspoort nu zou inleveren bij wat voorheen ‘haar’ ambassade was.

 

Bezoek ook mijn tweede blog: sierksmatwee.wordpress.com