De wetenschap staat voor niks. Ze weet niet alles, maar wat ze eenmaal weet, daar staat ze voor – tot ook deze kennis weer wordt genuanceerd of zelfs verworpen.
Geen waarheid in pacht – dat hebben alleen sektariërs van politieke of religieuze snit. Wetenschap schift het hoogst waarschijnlijke van het vrijwel onmogelijke. Vandaar de aversie van sektariërs tegen wetenschappelijk onderzoek.
Nu.nl levert weer eens een fraaie vondst op. “Eén van de oudste gemeenschappelijke voorouders van honden en katten leefde waarschijnlijk in de bomen, zo blijkt uit de vondst van nieuwe fossielen in België.”
Van zulke kennis word ik gelukkig. In mijn stoutste dromen zie ik onze poezen de hoge kamerlinde of zelfs nog hoger sferen opzoeken – terug naar de bronnen. Ad fontes!
Zelf wilde ik vroeger ethologie studeren, een tak van de biologie die zich bezighoudt met diergedrag. Omdat ik ten slotte voor filosofie koos, moet ik het nu doen met amateuristisch onderzoek.
Zo dokterde ik een test uit om na te gaan of De Poezenklok op een onzingedachte is gebaseerd of tot de grote waarschijnlijkheden mag worden gerekend. Onze poezen variëren hun zit- of ligplekken – althans volgens mijn voorzichtige observatie – naar de jaargetijden. Steeds gebaseerd op hun feilloos ‘weten’ dan wel aanvoelen van de juiste warmtegraad.
’s Winters, wanneer ik ze heb vrijgelaten uit hun diverse nachtverblijven en daarna heb gevoederd, smeren ze hem direct naar boven, naar het bed waarin mijn vrouw nog uren na mijn opstaan ligt te slapen. Vaak tot onder de dekens.
Overdag kiezen ze, afhankelijk van het jaargetijde, bepaalde plekjes op de vensterbanken, op zich weer afhankelijk van het wel of niet aanstaan van de verwarming en de hoek van inval van de zon. ’s Zomers zie je ze zich in de tuin langzaam verplaatsen van zonneplek naar zonneplek of, wanneer het juist te warm wordt, van schaduwzone naar schaduwzone.
Ik claim louter op grond van de ligplekken van onze vier poezen en katers de maand precies te kunnen schatten. Daartoe het volgende experiment: In een donkere kamer – die me ervoor behoedt het weer van de dag op wat ik zie te projecteren – mag ik steeds abstracte plattegronden van het huis bekijken met daarop silhouetten van de schatten. Gewoon honderd keer – en dan steeds bepalen welke maand het is en het liefst ook het tijdstip van de dag.
Wie weet!
Waardeert u dit blog, verspreidt het via uw twitter, facebook of andere social media!
30.3.14
Sierksma's Sores 