Tijdens een crisis zou het perspectief op het reilen en zeilen in een samenleving helderder worden.
De socioloog Garfinkel ontwikkelde zelfs een eigen benadering die dit als uitgangspunt nam: de ethnomethodologie. Hij stuurde zijn studenten op pad met de opdracht om zich in ‘normale’ situaties abnormaal te gedragen.
Door bijvoorbeeld in de tram plaats te nemen en vervolgens, wanneer de conducteur langs komt, te spelen alsof je niet eens weet wat een kaartje is zie je in de reacties van anderen wat geldt en wat niet geldt. In zo’n geval lichten de verwachtingen, normen en waarden van een samenleving helder op.
Soms kan een crisis echter het zicht verduisteren. Na de dodelijk plof bij de drukbezochte Hagia Sofia in Istanboel, waarbij een aantal Duitse toeristen het leven liet, zei Merkel het volgende:
“Het internationale terrorisme heeft opnieuw zijn gruwelijke gezicht getoond. Het verandert van plek, maar het doelwit is telkens hetzelfde – ons vrije leven in een vrije maatschappij. De terroristen zijn de vijanden van vrije mensen… of het nu in Syrië is of Turkije, in Frankrijk of in Duitsland.”
Nu zijn er kort geleden in een volstrekt onvrij Turkije nog aanslagen gepleegd door staatsagenten. Vanzelfsprekend gecamoufleerd, maar wel degelijk ingezet om de Koerden te raken en het te doen lijken op Koerdische daders. Provocatie is het Turkse sleutelwoord.
Turkije is intussen een proto-fascistische maatschappij. Het een land noemen met ‘vrije mensen in een vrije samenleving’ is een gotspe, ook na deze ellendige aanslag.
Bezoek ook mijn andere blog: sierksmatwee.wordpress.com
Sierksma's Sores 